The Coin

Naglalakad ako sa amusement park ngayon. Bored na bored na ako. Napilitan lang ako sumama dito dahil gusto ng pamangkin ko na samahan ko siya.

"Tita penge pa ng token. Maglalaro ako dun" sabay turo sa isang stall "I want that purple pig stuff toy" at pinagdikit pa ang palad.

Binigyan ko sya ng limang token, wala naman akong gagawin dun eh. Mula pagkabata hindi ko talaga nakahiligan maglaro.

Tumakbo na sya papunta sa stall kung saan sya maglalaro. Naghanap ako ng bench at umupo dito. Pinapanood lang ang pagdaan ng ibat ibang klase ng tao.

Siguro hindi ko na talaga gugustuhin pa maglaro kahit kailan!. Dahil hanggang ngayon nanghahawak pa rin ako sa pangako niya.

Flashback

"Happy 8th birthday Kiara!! Blow your candles na." I blow the candle at nagpalakpakan sila.

"Happy birthday Kiara"

"Kiara ang ganda naman ng dress mo"

"Punta ka rin sa party ko ah"

"Here' my gift"

"Punta ka sa house namin next week ah. Ipapakita ko yung new barbie ko"

Natutuwa naman ako sa mga girl classmates ko. "Thankyou kasi pumunta kayo!" Sabi ko sa kanilang lahat.

Yung mga classmate ko na mga lalake kumakain lang ehh hahaha.

Pinuntahan ko ang isang table kung saan nakalagay ang mga gifts.

Inalog alog ko isa-isa. Tina-try ko hulaan kong anong nasa loob.

"Hoy!"

"Ahhhh" nagulat ako dun sa bigla-biglang nangangalabit sa akin.

"Kainis ka. Muntik na ako mamatay sa gulat" at pinalo palo ko sya sa braso.

"Hahaha sorry na. Uy sorry na!" Umiyak ako at niyakap nya ko. Bwisit talaga tong lalaking ito eh. Alam na nga nyang magugulatin ako.

"Kiara sorry na talaga. Don't cry na. Baka pagalitan ako ni mommy Mina"

Mommy Carmina "Mina" that's my mom. Ewan ko nga kung bakit nya tinatawag na mommy ang mommy ko eh.

Huminahon na ako. "Yieee iis-smile na yan"

Napangiti ako.

"Wag mo na akong gugulatin sa sa susunod ahh"

"Syempre! Happy birthday nga pala! Eto gift ko sayo!" Inabot nya sakin ang kahon na hugis rectangle at may giftwrap na color purple.

Yieee purple my fav. Color

"Wow thank you Sean! Bubuksan ko na ito!!"

"Mamaya mo na buksan pagkatapos ng party. Tsaka gusto ko kasama mo ako sa pagbukas nyang gift ko sayo"

"Ahh okay. Tara kain ka na muna"

Hinila ko sya palapit sa table ng mga pagkain.

"Hi Sean enjoy ka lang sa party ni Kiara ahh" sabi ni mommy kay Sean.

Kilala na sya ni mommy dahil lagi syang nasa bahay para makipaglaro sa akin. Kaya nahiligan ko na rin maglaro ng cars. Syempre tinuruan ko rin sya maglaro ng luto-lutuan at barbie. Pero ang favorite ko sa lahat ay pag naglalaro kami ng bahay-bahayan. Sya yung daddy at ako ang mommy.

"Opo mommy Mina!"

Ngumiti si mommy sa kanya.

Pagkatapos nya kumuha ng pagkain, pumunta kami sa isang table at sinabayan ko sya kumain.

"Ang ganda mo Kiara ngayon! Ay mali, araw-araw ka nga palang maganda." Sabi nya at sumubo ulit

Namula yata ako sa sinabi nya. Pero nabanggit ko na ba sa inyo? Ay hindi pa yata. Kaya sasabihin ko ito sa inyo.

Pero ipromise nyo na secret lang natin ito ah.

Shhh wag talaga kayong maingay ahh.

Crush ko si Sean... Kyaaahh wag nyo ako isusumbong sa kanya ahhh!!

Pogi kasi sya, mabait, lagi akong kinakalaro at pogi ulit.

Kumain nalang ako ng kumain.baka bigla nalang akong magtatatalon dito!

***


Tapos na ang party ko. And it was wonderful.

Nagsi-uwian na rin ang mga friends, schoolmates and classmates ko.

Nagliligpit nalang ang mga yaya namin. Ako naman busy sa pag-akyat sa kwarto ko lahat ng regalo na natanggap ko. Nakadalawang balik ako, ang dami kasi ehh.

Wait!... Parang may kulang. Nakatayo ako ngayon sa room ko at tinitignan ang mga regalo. Lumuhod ako at hinalungkat mabuti pero di ko makita. Asan na ba yun??!! Excited pa naman ako buksan yun.

"Eto ba hinahanap mo?"

Tumingin ako sa likod ko at nakita ko si Sean na hawak hawak ang regalo nya sa akin.

Tumakbo kaagad ako sa kanya at kinuha ito.

"Haaay kala ko nawala na ito!! Sayo pa naman galing ito!, kinabahan ako dun ah, baka kasi pag nawala ko ito di ka na makipaglaro sa akin"

"Hahaha hindi ako mababaw para lang magalit dahil nakawala ka ng materyal na bagay. Pero yan, hindi mo talaga dapat yan walain"

Ngumiti nalang ako sa kanya. Burara ko kasi ehh noh.

"Oo na sorry na! Samahan mo nalang ako magbukas ng gifts!" Sabay hila ko sa kanya sa carpet ng room ko dahil dito nakalatag lahat ng gifts ko.

Syempre ihuhuli ko yung galing sa kanya.

***

"Haaay andami ko na namang bagong dresses and toys" sabi ko habang tinitignan ang mga regalo sa harap ko

Ang natitira nalang ay yung regalo ni Sean.

"Okay bubuksan ko na tong regalo mo" kahit na labag sa kalooban kong punitin ang purple na giftwrap, ang ganda kasi eh.

Nakangiti lang sya habang pinapanuod akong buksan ang regalo.

Napatakip ako ng bibig ko.

OH MY GOSH!!!

"Omg KYAAAHH ITO... ITO YUNG GUSTO KO NA LIMITED EDITION NG BARBIE SA FRANCE!!! Hala mahal toh ahh!! Awiee Sean I really appreciate it!!!. Ito talaga yung gusto ko." Lumapit ako sa kanya at niyakap sya.

"Hahaha syempre kahit anong dolls pa yan, basta masaya ka!"

My birthday is now more than wonderful.

This day is magical.

Humiwalay na ako sa pagkakayakap sa kanya at tinignan ang barbie. Grabe di talaga ako makapaniwala.

Pinagmasdan ko ang magandang pagkakayari dito. And wow! May suot ito na necklace. Ang cute nung necklace nya. Heart shape yung necklace.

"Buksan mo iyan" sabi nya.

Kumunot ang noo ko "Huh?"

"Ayan. Yung heart shaped nacklace buksan mo."

I tried at oo nga nabubuksan nga.

Kinilig ako sa nakita ko. Picture naming dalawa inside a heart.

I think my heart is melting because of joy.

"Omg ang ganda!!" Bagay tayo... Haha

"Kunyari ako ang daddy at ikaw ang mommy ano ang ipapangalan natin jan sa anak natin?"

Natigil ako sa pagkamangha sa barbie dahil sa sinabi nya. Papatayin ba ako neto sa kilig?

"Anak natin?" Tanong ko

Tumango sya.

Hmmm?? Ano bang magandang pangalan?

Eh kung Kiara para kapangalan ko?

Eh ayoko.

Uhhmm Sean kaya?

Ehh panlalake naman yun ehh!!

AHA!

"Purple! purple nalang ang ipangalan natin!" Hehe favorite color ko kasi yun!

"Tsk diba ako naman ang tatay, pwede black nalang? Mas maganda yun!" Suhestyon nya.

Ehhhh!!! AYOKO

"Ayoko nga!! Black isn't a beautiful name"

"Edi pagsamahin nalang natin!"

Huh? Pagsamahin? Ano ba ang magiging kulay kapag pinagsama ang black at purple? Tss parang ang panget ng kakalabasan.

"Oh sige paano?"

"Blaple!!"

Blaple? Ohsige na nga!

"Sige ayun nalang cute naman ehh" sabi ko.

Pero mas maganda talaga kung purple noh?

"Wag na wag mong pababayaan ang anak natin ahh!" Sabi nya.

"Oo naman" tumango ako at ngumiti.

"Kiara kasi... Aalis kami bukas. Sa ibang bansa na ako mag-aaral hanggang college. Sorry ahh"

Ano??

"Huh? Iiwan mo ako?"

"Ehh... Hindi naman sa ganun. Dahil anjan si Blaple at anjan din ang picture natin dalawa lagi lang akong nanjan sa tabi mo"

Tumulo yung luha ko. Wala na akong kalaro?

"Pero iiwan mo parin ako ehh"

"Sorry na talaga. Wag ka mag-alala pinayagan naman ako ni mommy mag-sleep over ngayon dito dahil alam ni mommy na mamimiss mo talaga ako!"

"Mamimiss talaga kita sobra" sabi ko at humagulgol na

"Babalik naman ako ehh. Basta ako lang ang best playmate mo ah"

***

"Mommy si Sean po?" Tanong ko kay mommy pagkagising ko palang kinukusot pa ang mata.

"Umalis na sila kaninang madaling araw pa anak"

Huh? Iniwan nya na ako!

Tumakbo ako kay mommy, niyakap ko sya at humagulgol na naman!

Nagising lang ako! Nawala na sya!

End of Flashback


Ang tanga ko noh. Kasi kahit na ang tagal nya nang hindi pa bumabalik, graduate na ako, kinasal na ate ko, may anak na ate ko, may trabaho na ako. Pero hanggang ngayon hinihintay ko pa rin na bumalik sya.

Pinupunasan ko na ang pawis nitong pamangkin ko, dahil uuwi na kami

"Tita balik tayo ulit sa susunod ahh"

"Oo na nga!"

"Yehey!!!"

Pinainom ko sya ng tubig. At iniligpit ang mga damit nya sa bag.

"Jezza akin na yung towel!" Tawag ko pero walang lumalapit sa akin kaya nilingon ko na siya.

What the fck?!! Nasaan na yun!??

"Jezza!!" Tawag ko. Nag-aalala na ako. Lagot ako nito sa ate ko.

May kumalabit sa hita ko kaya lumingon agad ako. "Jezza! Ano ka ba naman! Saan ka ba nagpupunta? Wag mo nang uulitin yun ahh"

Tumango lang sya at may ipinakita sa akin na barya. Tumaas ang kilay ko. Parang di pa ako nakakakita ng ganitong barya ahh.

"Saan mo naman nakuha toh?" Tinignan kong mabuti ang barya.

O __ O

May nakasulat sa barya.

I missed you
Sorry kung
Antagal ko
Bumalik
-Sean

Naging blurred ang paningin ko dahil sa mga nagbabadyang luha. Ano ba naman kasi itong batang ito! Kung saan saan namumulot.

Tinignan ko si Jezza may itinuturo sya sa likuran ko. Lumingon ako at tumulo na yung luha ko.

Ibinaba ko si Jezza at lumapit agad sa kanya at ipinaghahampas sya.

Pinalo palo ko sya sa braso habang umiiyak, pinag ekis nya yung braso nya bilang shield.

"Walanghiya ka!! Antagal mo bumalik! Hinintay kita ng napakatagal ha!! Alam mo ba yun?? Nakakainis ka! Nakakainis ka. Nitong mga nakaraang taon di ka na nagpaparamdam. Anong klaseng lalake ka ha!! Aanak-anakan mo ako pero iiwan mo kami huhuhu bakit bumalik ka pa ha!! Walang hiya ka!! MAHAL KITA!!!" Tinigil ko na ang paghampas sa kanya at tumingin sa kanya. Nakangiti lang sya.

"Ano bang ikinasasaya mo ha??! At ngumimingiti ka jan!!"

"Mahal din kita... Mahal na mahal, dati pa" sabi niya.

"Walanghiya ka" niyakap ko sya "Miss na miss na kita!"

"Ano nakailang girlfriend ka doon?" Tanong ko.

"Haay faithful ako sa future wife ko kaya hinding hindi ako nag-girlfriend tsaka isa pa may anak na ko ehh"

"Alam mo, meron pa akong isang ikinaiinis sayo!" Sabi ko.

Tumaas ang kilay nya "Ano?"

"Ang baduy nung ipinangalan mo dun sa anak natin!"

"Blaple!! Ayos lang yun!! Unique"

"Haay nako uuwi na kami. Bye" sabi ko. "Tara na Jezza! Uwi na tayo!"

"Okay po"

"Uy wait sama ako! Miss na miss ko na yung anak natin" sabi nya.

Hinawakan nya yung kamay ko habang sumasabay sa paglalakad namin.

Natatawa nalang ako!! Kasi kahit na sobrang tagal ng panahon hindi nya ako binigo. Bumalik talaga sya. At nakatulong din ang faith ko. My faith that is always saying that he'll come back.

"Tita sino po ang pinsan ko?" Tanong ni Jezza.

Natawa nalang kami ni Sean.

♥♥The End♥♥

lesson learned: Tiwala lang, kung may faith ka sa ibang tao at sa sarili mo, alam mo na kahit anong mangyari walang makakasira sa inyo.

Magpapasaya sayo

"Hi mga kids handa na ba kayo para sa isang magic" masaya kong bati sa mga bata sa harap ko.

"Opo" sabay sabay nilang sabi at pumalakpak.

Nagsimula na ako sa pag-mamagic upang mag-bigay ng saya sa kanila.

Lagi namang ganito.

Ako lagi yung nagpapasaya sa iba.

Ako ang gumagawa ng paraan para ngiti lumabas sa mga labi nila.

Pero ako??...

Kailan ba ako naging masaya?

Isa akong clown na may napaka-kapal na make-up, para matakpan ang lungkot na matagal nang nananahan sa aking puso. Hanggang ngayon wala paring nakakatanggal nito.

Ito ang aking masskara kumbaga, kung ano ang ipinapakita ko sa ibang tao ay ibang iba pag sarili ko lang ang kasama ko.

Ito ang napili kong trabaho, para kahit di ako masaya, atleast ako ang dahilan ng pagiging masaya ng ibang tao.

Minahal ko sya ng wagas... Pero di nya ko ipinaglaban sa mga magulang nya...

Dahil sabi ng magulang nya, ano daw ang maipapakain ko kung pagka-clown lang ang trabaho ko.

Hinihintay ko sya na sumagot na akala ko ipaglalaban nya ako... Dahil sya yung babaeng alam kong di sumusuko.

Pero nagkamali pala ako...

Sabagay isa lang akong hamak na clown.

Wala namang pagkapropesyunal dun..

Pero ang sakit ng katotohanan na may iba pang mas mahalaga kaysa sa pagmamahal.

O baka talagang hindi talaga siya ang para sa akin.

"Simon punta ka sa birthday ng anak ko pre ahh, tsaka pwede may discount?? Kaibigan naman kita ehh" sabi ng kaibigan kong si Charlie sa telepono.

"Haay naku oh sige na nga. Mabuti ka namang kaibigan ehh" sagot ko sa kabilang linya.

"Nakuu salamat talaga pre!! Matutuwa si Chandria pati mga kaibigan nun! Salamat talaga pre ahh" sabi nya

"Oo sige, walang anuman" sagot ko at ibinaba nya na ang telepono.

***

Nandito na ako ngayon sa 4th birthday ng anak ng kaibigan ko.

Papunta na ako sa room ni Charlie dahil dun ako magme-make up at magsusuot ng costume.

May dala dala akong bag kung saan nakalagay ang mga kailangan ko.

Habang naglalakad ako chinecheck ko ang bag ko. Baka kasi may kulang. Chineck ko na toh kanina, pero mabuti na ang sigurado.

"Aray" boses ng isang babae.

Napasapo ako sa noo ko dahil may tumama dito at napapikit din ako sa sakit.

Dumilat na ako nung medyo di na masakit, at nakita ko yung babae sa harap ko hinihimas himas nya rin ang noo nya pero abot tenga ang ngiti nya.

Ang weird???...

May dala syang camera. At sa tingin ko photographer sya ngayon sa party.

Ang nakakapagtaka ang lawak lawak ng ng daanan eh nagkabanggaan pa kami!!

"Sorry nagb-browse kasi ako ng mga pictures kaya siguro di kita nakita" at ngumiti sya sakin.

So that explains it.

Tumango ako" Okay lang, sorry din"

Tumango sya at inilahad ang kamay " Maxie nga pala and you are?"

"I' m Simon" at tinanggap ko ang kamay nya.

(Sai-mon po ang pronunciation)

"So, ikaw ang clown?"

"Yep" at tumango pa ako.

"Ahhh pwede pahingi ng number mo? Number mo talaga ha!! K-ka-Kasi para pag may birthday sa isa sa mga pamangkin ko, para may clown d-diba??" Sabi nya

"Ahh oh sige mamaya, kailangan ko na kasi talagang mag- asikaso, pasensya na ha?"

"Ahhh oh sige naiintindihan ko naman" sagot nya.

At naglakad na ako palayo sa
kanya.

***

Nang magsimula na ang birthday celebration ni chandria... Syempre ako yung nagpapatawa sa kanila madalas ako may hawak ng mic.

"Si mommy ano naman ang message mo para kay chandria?" Habang sinasabi ko yun nakikita ko na picture ng picture yung babae na nakalimutan ko na ang pangalan. At ako ang pinipicturan... Eh ako nga ba? Haay nakoo baka naman hindi ako! baka nagiging paranoid lang ako.

"Syempre first of all gusto ko na malaman mo na andito lang kami......" Sabi ni Venice, mommy ni chandria at asawa ni charlie.

Blah blah blah blah.

Di ko na masyadong maintindihan yung sinabi ni Venice dahil nakita ko si Ms. Photographer na nabunggo ang waiter na may dalang mga inumin, dahil hindi nakatingin si Ms. Photographer sa dinadaanan nya pero nakatingin lang sya sa camera... Na nakakatutok sakin??. Eh? Erase!!!

Nakita ko na nagulat si Ms. Photographer pati yung waiter. At kumuha agad ng towel yung waiter at alam ko na ang susunod....

Kaya agad akong tumakbo palapit sa kanila at inagaw sa waiter ang towel na ipa-pangpunas sana sa damit ni Ms. Photographer.

Nagulat silang dalawa sa ginawa ko. Namula naman si Ms. Photographer at ngumiti. May binulong pa si Ms. Photographer sa sarili nya pero may narinig akong onti... "Sus di ko na pala kailangang magpapansin.... " yun lang ang narinig ko.

Pero nagtataka kayo kung bakit ako lumapit sa kanya?? Simple lang, kasi sa may dibdib kasi natapon yung mga inumin. Eh ayoko namang hawakan nung clumsy na waiter na yun yung dibdib neto.

Concerned citizen slash clown lang ako dito!!! Nagmamagandang loob lang... Wag kayo mag-isip ng kung ano-ano.

"Sorry po ma'am" sabi nung waiter.

"Ah okay lang!! Super duper okay lang talaga, salamat ha!!" Sabi naman ni Ms. Photographer.

Nakita ko ang pag-kunot ng noo ng waiter siguro di nya maintindihan yung sinabi ni Ms. Photographer. Miski ako di ko rin naintindihan. Natapunan na nga, nagpasalamat pa??!! Eh? Lupet nya naman!!

" Ahh o-okay po balik na po ako sa trabaho ko" sabi ng waiter.

Ngumiti nalang sa kanya si Ms. P at umalis na yung waiter.

Inabot ko na kay Ms. P yung towel "Punasan mo na yang damit mo" sabi ko.

At ang daming nagsitilian....

Sh!t na malagkit.

We're on a middle of a childrens party and I interrupted the message of Venice to her daughter. Sh!t talaga!!

Inagaw ni Charlie yung mic kay Venice at sinabing "Wag ka mag-alala pare suportado kita jan!! Di ka susukuan nyan ni Maxie pare! Kaya Go ako sa kanya pare.. Para sayo para maging masaya ka na!"

Pumalakpak yung iba pero walang nagsasalita and then...

Complete silence. At lahat sila nakatingin sakin.

Napalunok ako. Ano bang pinagsasasabi neto??.

Ehh concerned citizen nga lang ako!! Yun lang yun!

And then he break the silence.

"Okay let the party continues... Games naman" sabi ni Charlie.

At pumalakpak ang mga bata.

At eto ako naguguluhan... Dahil... Ewan ko.... Ang bilis ng pintig ng puso ko. Bumaling ako kay Ms. P este kay Maxie na paalis, mas lalo pa bumilis pagtalon ng puso ko ng lumingon sya sakin at ngumiti at umalis na.

Babalik pa kaya siya? Siguro magpapalit lang yun ng damit.

Kailangan pa ng photographer... Di pa kasi tapos yung party.

***

Tapos na ang party. Nakapagpaalam na ako kay Charlie at Venice na uuwi na ako.

Naglalakad na ako palabas ng gate nila ng may kumalabit sa kin.

Si Maxie...

"Uhhh.. Diba hinihingi ko number mo?" Sabi niya.

Nakakainis yung pakiramdam nung marinig ko yung boses nya.

"Ahh oo eto nga pala" binigay ko ang calling card ko.

"Thank you nga pala kanina"

" sus wala yun" sabi ko.

"Uuwi ka na ba sa bahay nyo?" Tanong nya.

"Hindi pa, dadaan muna ako sa mall magpapalamig lang saglit" sabi ko.

Di ko namamalayan na naglalakad na ako at sunod lang sya ng sunod sakin.

"Ahh okay, pwede sumama?....Or okay lang kung hindi pwede kasi b-baka may ka-d-date ka ehh" sabi nya at kinagat ang pang ibabang labi.

"Wala noh! Okay lang para naman di na ko mag-isa" at hinatak ko sya sa sakayan ng jeep.

Maxie's POV

Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko nang hawakn nya ang kamay ko papaunta sa sakayan ng jeep. Para akong natatae na ewan...

***

Naglalakad lakad kami dito sa mall at pagabi na.

At may naisip ako...

"Malapit na maggabi dun tayo sa fountain tumambay " sabi ko.

Kasi may fountain dito sa mall na umiilaw pag gabi.

"Okay" sabi nya at ngumiti.

Humanap na ako ng bench na pwede naming upuan. At umupo na kami.

"May gusto ka bang kainin?" Tanong nya.

"Hwag na! Naku kakagaling lang natin sa isang handaan kaya busog pa ako" ngumiti ako at nag-thumbs up "okay lang talaga"

Lalo na dahil kasama kita busog na puso ko. Charr lang.

"Saan ka nakatira Simon?"

"Ahh sa Caloocan " sabi nya

"Parehas pala tayo. Eh sino kasama mo sa bahay?"

"Ako lang mag-isa Maxie mga magulang ko nasa probinsiya"

May gustong gusto ko na talaga itanong tong bagay na to. Kaso, baka sabihin nya masyado akong curious. Pero... Pero di ako matatahimik kung di ko to matanong. Okay wala namang mawawala.

Pero gwapo sya... Impossible namang 'hindi' ang isagot nya sa tanong ko.

Ehhh bahala na nga.

Lunok "M- May g-gi-girlfriend ka na?" Kinagat ko ang pang ibabang labi ko.

Tumingon lang sya sa fountain at bumuga ng hininga pagkatapos ay umiling sya.Malungkot ang mga mata nya.




So?? Wala syang gf?? ASDFGHJKL.

"May sasabihin ako" panimula ko "unang pagkakita ko palang sayo sa party kanina na-attract na talaga ako. Ang alam ko infatuation lang yon kasi unang beses pa lang naman kita nakita diba? Pero sinadya ko talaga ang pagkaka bunggo sayo." Huminga ako ng malalim "Kaya di nalang kita inisip kasi unang pagkausap ko sayo halos hindi mo naman ako kausapin eh, pero nung lumapit ka nung natapunan ako ng mga inumin kinikilig ako nun... Kung alam mo lang. Syempre yung crush ko concerned sa kin, sino ba namang di matutuwa dun diba??" At tumawa ako ng pabiro. Habang sya seryoso lang na nakatingin sa kin. "At nung nagpalit ako ng damit, di mo lang alam halos magconcert na ako sa banyo kahit na sintunado pa pagkanta ko. Kasi nga yung crush ko napansin ako sa gitna ng napakaraming tao.. At dahil dun na fall ako. Sumama ako sayo hiningi ko number mo at ngayon nasa tabi na kita." Kinuha ko ang camera ko "alam mo bagay tayo.. Kasi ikaw lagi ang ngingiti at ako ang kukuha ng memories ng magagandang ngiti mo na yan. Handa akong pawiin ang lungkot mo. Handa akong kumuha ng mga bagong good memories para matakpan ang mga memoryang bumabagabag sayo ngayon, tandaan mo nahulog na ako sayo hinihintay ko nalang ang pagsalo mo." Hinawakan ko ang balikat nya.

"Lagi lang akong nandito laging masasandalan mo, at hinding hindi ka susukuan" sabi ko.

"Tandaan mo andito lang ako para magpasaya sayo" sabi ko at niyakap sya.



Yumakap din sya pabalik.

"Aasahan ko yan Ms. Photographer"

Hinding hindi ka mabibigo NEVER.

♥♥♥The End♥♥♥

------------------------------------------

Lesson learned: Kahit gaano ka pa kalungkot at sa tingin mo pasan mo na ang buong mundo, huwag mong problemahin yun. Dahil masuwerte ka pa nga, kasi may cellphone o computer ka para makapagbasa ng wattpad, makapag-log in sa mga social networking sites, nakakapag-aral, kumakain more than 3 times a day. Imagine! There are a lot of people out there na wala pa sa kalahati ng kinakain mo ang pang isang araw na pagkain nila. Kaya let's just be thankful. And hindi naman tayo binibigyan ng dios ng problemang hindi natin kayang lampasan, lalo na kung may sasama sayo para lampasan ito.

Unknown Angel

Naglalakad lang ako sa corridor ng building sa school namin. As usual maraming lalaking tumitingin sa akin, head turner ang peg ko ahihihi.

Maraming nagkaka-crush sa akin dito syempre maganda, sexy, matalino, may boses or should I say magaling kumanta, Can play 3 instruments (name it: guitar, keyboards and flute) and leader ng PEP squad.

Ms. Perfect na nga tawag nila sa akin ehh.

Pero for me it's not. I am almost perfect kung nandito lang ang kuya ko. Mag-iisang taon na rin nung mawala si kuya, pero di ko pa rin matanggap. Malapit ako sa kuya ko ehh. Hindi ko nga alam kung sinong pwedeng gumawa nun ehh, ang bait bait kaya ng kuya ko! Wala syang ibang ginawa kundi protektahan ako!. Aish di ko na talaga alam. Mababaliw na ako. Makakalimutan  rin toh.

"Hey Rhianne!"

"Good morning love"

"Sup? Rhianne"

"Hi baby Rhianne"

"Rhianne penge na ako number mo"

"Pa FS ako hihi"

"Out for a date?"

"Wanna hang-out?"

"Follow me beautiful on IG and twitter"

"Pa-selfie hihi"

"Ang ganda mo Rhianne!!"

Psh!! Araw araw nalang ba ganto lagi? Haayy nakakapagod na talaga maging maganda, alam nyo yun?

Hi dito, hello doon, ngiti dito, ngiti doon, pirma dito, papicture doon. Haaayy daig ko pa artista.

Ngiti nalang ang ibinigay ko sa kanila.

Psh! Nandito ako para mag-aral. Hindi ko kailangan ng fame. Oo dati yun ang gusto ko,pero dati yun. Iba na ang pananaw ko simula nung... Arrghh simula nung namatay si kuya.

Pumasok na ako sa loob ng classroom para mag-aral.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~dismissal~

Naglalakad na ako palabas ng campus. As usual madaming nag-greet sa akin at nag-aayang mag hang-out pero ayoko. Ayoko na.

Nilalakad ko lang pauwi dahil sobrang lapit lang ng village namin sa university.

Dati lagi kong kasabay si kuya umuwi kaya wala akong takot. Pero ngayon gustong gusto ko nang mag-tricycle para lang maka-uwi kaso nga lang para akong tanga nun kasi ang lapit lang naman tapos mamamasahe pa, sayang pera.

Yun nga natatakot na ako umuwi mag-isa dahil alam ko na laging may sumusunod sa akin.

Matagal ko na ring napapansin. Miski nung buhay pa si kuya alam ko may sumusunod na talaga sa amin.

Minsan iniisip ko na baka yun yung pumatay sa kuya ko ehh. At kung sya nga, hindi na ako magdadalawang isip pa na paslangin kung sino man sya. The problem is I don't have the courage to face this situation. Nabawasan na ang tapang ko.

Binilisan ko nalang ang paglalakad para makauwi na agad sa bahay.

Pagkatapat ko sa gate namin binuksan ko ito agad at aambang papasok pero bago pa ako pumasok sumilip muna ako sa bandang kanan at nakita ko sa malapitan ang mukhan nya pero kalahati lang dahil nagtatago sya sa likod ng isang poste at medyo madilim na rin nakahood pa sya na black. Pagkakitang pagkakita ko sa kanya pumasok agad ako sa bahay.

Sumandal ako sa pinto at humawak sa dibdib. What the hell! Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Siguro dahil sa kaba?

Huhuhu ayoko pa mamatay!!

"Oh anak nakauwi ka na pala." Nag mano ako kay mommy at ngumiti ng pilit. "Diba may gig ka ngayon? umakyat ka muna sa taas at magpahinga"

"Sige po my thank you" at umakyat na ako papuntang kwarto.

...

Nakabihis na ako ngayon para sa gig. Humiga muna ako sa kama. Hanggang ngayon yung lalaking yun pa rin ang iniisip ko. Paano kung stalker ko yun tapos kailangan nya ng pera kaya yung mga nalalaman nya tungkol sa akin yung gamitin nyang pang-blackmail huhuhu.

Aish!! Masyado naman akong nag-ooverthink! Kalma lang Rhianne. Pero... Err.. Eh kasi naman kasi ehh. Di ako mapakali.

Huminga ako ng malalim at tumayo. Humarap ako sa salamin at inayos ang konting pagkakagusot sa damit ko.

Kalimutan mo muna yun. Focus ka muna sa gig. Focus, focus foc-

Buzz...Buzz...

Kinuha ko agad ang cellphone ko at tnignan kung sino yung nag-text.

Eh?

Number lang? Baka wrong message? Pero kahit na!! Bubuksan ko pa rin. Haayy baka bagong recruit na naman toh sa fansclub ko. Pero... Wala naman akong pinagbibigyan ng number ko simula nung magpalit ako ng sim nung nakaraang buwan ah. Aish bahala na nga.

----------------------------------------

From: Unknown

Tonight, I will make everything right. Rhianne I'm ready to step out of the curtain. Goodluck sa gig :)

-----------------------------------------

For a sudden moment, my heart skipped a beat. Makata ba ito at parang tumutula? Pero anong ibig nyang sabihin? Di ko maintindihan.

Paano ako makakapag-focus nito?

Binuksan ko na ang pinto at lumakad paalis.

...

Ilang minutes nalang ang natitira at sasabak na ako sa stage.

Buzz...Buzz

Tinignan ko kung sino ang nagtext. What the? Sya na naman?

Nanginginig kong binuksan ang message nya.

---------------------------------------

From: Unknown

Goodluck ulit. Manunuod ako:)

----------------------------------------

Ngayon pa lang ako nakaramdam ng kaba. Bwisit!!

Nung ako na ang dapat sa stage ay umakyat na ako. Hinga malalim. Takte di naman ako kinaabahan dati eh. Bwiset na stalker yan ehh.

Nagpalakpakan ang mga tao sa pag-akyat ko. Kumaway ako sa mga audiences pati na rin sa banda na tutugtog. Ako yung guest vocalist nila ngayon.

Nag-thumbs up sila sa akin at nagsimula nang tumugtog.

♪♪ Bend your chest open so I can read your heart

I need to get inside, Or I'll start a war ♪♪

Lumilinga linga ako para malaman kung sino ang mistery texter. Pero ang hirap hanapin dahil wala akong idea kung anong itsura nya.

♪♪ Wanna look at the pieces that make you who you are

I wanna build you up and pick you apart♪♪

But then a nobody caught my eye. A guy wearing a hood jacket. Parehas na parehas ng figure nung nakita ko kanina na nakatago sa likod ng poste. Pero bakit nakatago pa rin sya sa dilim. Nandun sya sa may dulong part nakasandal sa pader at nakahawak sa bulsa pero nakatingin sa stage. Nakatingin sa akin.

Hindi ko parin maaninag yung itsura nya. Parang may magnet sa dugo ko na gusto kong lumapit sa kanya para makita ko kung sino sya.

♪♪ Let me see the dark sides, as well as the bright

I'm gonna love you inside out

I'm gonna love you inside out ♪♪

Pinikit ko ang aking mga mata. Sinusubukang kalimutan muna ang problema. Dadamhin ko muna itong awitin. Gusto kong makapunta sa isang paraiso. Isang panaginip na ayoko munang gumising.

...

Nagliligpit na ako ng gamit.

Tapos na ang performance ko at wala na ring dahilan para magtagal pa ako dito.

"Rhianne thanks for tonight" lumingon ako dun sa nagsalita. Ahh yung drummer pala.

Ngumiti ako "Naku you are all always welcome"

"Everytime you perform you always amaze us. We can see the emotions in your face. "

Ngumiti ako sa sinabi nya.

"So bale, next gig nalang ulit?" Ngumisi pa sya.

"Yeah, see you sa next gig. Geh uwi na ako paalam mo na rin ako sa iba" sabi ko

"Yeah ingat"

Kinawayan ko nalang sya at dire-diretso na palabas.

Buzz...Buzz...

----------------------------------------

From: Unknown

Ang ganda talaga ng boses mo. I am here sa likod ng bar kung gusto mo akong makita. Maghihintay lang ako.

---------------------------------------

Tumigil ako sa paglalakad. This is my chance to meet him.

Bumilis ang tibok ng puso ko. Gusto ko sya makita pero natatakot ako. Natatakot ako na baka hold-upper yun o di kaya kidnapper. Pero yun nga ba ang ikinatatakot ko?

Better try than never.

Naglakad na ako papuntang likod ng bar.

Habang papalapit ako ng papalapit lalong bumibilis ang tibok ng puso ko.

Malapit na... Konting hakbang nalang.

Andito na ako ngayon. Pero madilim kaya wala ako masyadong nakikita.

Nasaan na kaya yun?



"Salamat at nakapunta ka"

Lalong dumami ang kaba ko sa narinig ko,boses ng lalaki. Unti-unti akong lumingon sa likuran para makita ang nagsalita.

Napatakip ako sa bibig ko. Sya yung nakahood.

Pero ngayon clear ko nang nakikita ang mukha nya. Kumikinang ang mga mata nya dahil sa ganda ng ngiti nya. Parang nalulusaw ang puso ko sa di malamang kadahilanan.

Lumapit sya sa akin ng dalawang hakbang. "Hindi na ako magpapa-ligoy ligoy pa" huminga sya ng malalim "Ako ang pumatay sa kuya mo"

Tumulo ang luha ko. Takte ang pumatay sa pinakamamahal kong kuya ay nasa harapan ko lang ngayon?! Pero bwisit di ako makagalaw sa kinatatayuan ko.

Humikbi nalang ako ng humikbi sa harapan nya. Kung gusto nya din akong patayin, edi go! Para may kasama na rin si kuya.

"Dahil yun lahat sa lintek na pag-ibig"

Napahinto ako at unti unting itinaas ang paningin sa kanya. Hindi ko sya maintindihan. Bakit may luha rin sya?

"Makinig ka muna, ayokong nakikita kang umiiyak dahil para akong sinasaksak tuwing nakikita kong malungkot ka" sabi nya at ibinaba ang hood nya.

Lumapit pa sya ng isang hakbang at hinawakan ang kamay ko. Para akong nanghihina kaya di ko na nabawi ang kamay ko.

"Inihabilin sa akin ng kuya mo na lagi daw kitang protektahan."

Nagpatuloy lang ako sa pakikinig.

"Dati pa man sumusunod na ako sa iyo pero hanggang sunod lang dahil Ms. Perfect ka na ehh hinding hindi kitang kayang abutin. Lagi akong nasa gig mo. Inaalam ang bawat gagawin mo sa buong araw. Kahit panoorin ka lang masaya na ako. Mahal kita ehh" tumawa sya ng onti. Hindi ko maintindihan pero napangiti ako sa tawa nya, ang sarap sa tenga ng tawa nya.

"Pero nung napansin na ng kuya mo ako. Dun nya ako sinimulang imbestigahan. At nung nahanap nya kung sino ako, kinompronta nya ako. Syempre sinabi ko lang ang totoo. Ang katotohanan na mahal kita"

"Sinabi ko sa kuya mo na gagawin ko ang lahat para lang mapatunayan ko na totoo ang nararamdaman ko para sa iyo" tumulo na naman ang luha nya "Pero bullsh!t, hiniling nya na patayin ko sya. Testing daw kung kaya ko nga bang gawin ang lahat. Ayoko talagang gawin yun. Pero inisip ko na ayos lang kahit maging kriminal ako, ayos lang kahit mapunta ako sa impyerno, at least napatunayan ko na ang matagal na isinisigaw ng puso ko" lalo pang humigpit ang hawak nya sa kamay ko.

"Binigyan nya ako ng baril. At ginawa ko ang gusto nyang mangyari. Nasisisi ako dahil pinatay ko ang kuya mo. Pero lalong lumakas ang loob ko sa mga huling salita nya 'You already gain my trust. Always protect her, no matter happens' paulit ulit ko yung naririnig sa utak ko. Kaya ngayon sorry sa nagawa ko"

Binitawan nya na ang kamay ko at maglalakad na sana palayo pero hinigit ko ang braso nya at tsaka yumakap.

Nakatayo lang sya ng diretso habang yakap yakap ko sya. Rinig na rinig ko rin ang lakas at bilis ng tibok ng puso nya na kasabay ng akin.

" H-hindi ka ba G-galit s-sa a-a-akin?" Nanginginig na sabi nya.

Kumalas ako sa pagkakayap at umiling.

Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita "Galit ako sayo." Nakita ko ang gulat sa mata nya. "Pero nagmahal ka lang naman, walang mali dun. Wala akong sinisisi sa pagkamatay ni kuya. Parehas nyo lang ako mahal kaya ito nangyari. Thank you sa pagpapaliwanag sa akin." Ngumiti ako at nakita ko ang kasiyahan sa mata nya.

Niyakap nya ako"pwede bang kantahan mo ako?"

"Oh sige ito ang kakantahin ko dahil gusto ko pang malaman ang tungkol sa iyo, sana papasukin mo ako sa puso mo para lalo pa kitang makilala" ngumiti ako at nagsimula na sa pagkanta.

♪♪ I'm gonna pick your brain and get to know your thoughts

So I can read your mind when you don't wanna talk

And can I touch your face before you go

I collect your scales but you don't have to know

Let me see the dark sides, as well as the bright

I'm gonna love you inside out

I'm gonna love you inside out♪♪

Kumalas na sya sa pagkakayakap and intertwined our fingers. It fits perfectly.

Nagsimula na kami maglakad "humanap muna tayo ng magandang pwesto, para masimulan ko na ang aking kwento" ngumiti sya

Ngumiti rin ako. Thank you kuya, akala ko iniwan mo na ako eh yun pala nag iwan ka ng anghel para sa akin.

"Ikuwento mo lahat ahh, makikinig akong mabuti" sabi ko at nagpatuloy sa paglalakad kung saan man ito papunta.

♥♥The End♥♥

----------------------------
Haha ang corny neto pero salamuch sa pagbabasa XD
----------------------------


Lesson learned: Hindi porket may nawalang mahalagang tao sa buhay mo, mawawalan ka na ng pag-asa. Dapat kung may mawala man lalo ka pang magpakatatag dahil kailangan mo maging handa. Dahil panigurado kung may aalis may darating.

Hindi Ikaw

"Hahahaha kawawang Kurt, Ano tutulala ka lang jan? Haha wala kang gagawin tapos pag naunahan ka na wala ka pa ring gagawin? Hahaha weak!!" Asar sa kin nitong si Sef.

Kaibigan ko ba talaga toh? Hindi man lang magbigay ng moral support.

Pero kasi naman ehh... Nakakabakla pero torpe talaga ako!!!

Ayan na nasa harapan ko lang yung babaeng mahal ko. Pero di ko talaga masabi.

Bestfriend ko si Jasmine. Nagsimula kaming magbest-friend nung bata pa kami. Dahil bagong lipat kami nun sa village na tinitirhan namin ngayon, syempre bata kaya naghanap ng mapaglilibangan, kaya pumunta ako sa playground. Walang bata dun na naglalaro, siguro dahil tanghaling tapat. Umupo nalang ako sa swing at nagpalipas ng oras. Pero may lumapit sa kin na bata at yun ay ang madungis na si Jasmine.

♦Flashback♦

"Hoy bata, bago ka lang ba dito?" Tanong ng babaeng nasa harapan ko.

Ang dungis dungis nya. Pawis na pawis at nakaponytail pero magulo pa rin ang buhok. Nakajersey sya na maluwag sa kanya at may hawak na bola ng basketball sa isang kamay. Tsaka ang siga naman nito magsalita! Maka 'hoy' kala mo kung sino.

Babae ba talaga toh?

Psh makaalis na nga.

Pero hinigit nya ang braso ko "Aba! Kinakausap pa kita ahh"


Tinitigan ko lamang sya. Psh nakakainis. I have no time for this.


Binitiwan nya na ako "pipe ka ba ha? Marunong ka bang magsalita? O pinutol kasi di mo naman ginagamit dila mo?!" Sarkastiko nyang sabi.

Binato nya sakin yung bola. "Laro tayo! Pero teka marunong ka ba? Kasi kung hindi nakuu umalis ka nalang! Bumalik ka na sa palda ng nanay mo!" Sabi nya.

Ako ba iniinsulto nito?

"Ha! Miss di mo ko kilala" sabi ko at tinignan ko sya ng matalim.

"Ayun!!" Pumalakpak syang dalawang beses. "Nakakapagsalita ka naman pala eh" humalukipkip sya at tinignan yung bola na hawak nya kanina na hawak ko na ngayon. "Sige tignan natin hanggang saan yang yabang mo! Tara sa court!" At tumakbo na sya palayo.

Ako pa mayabang ahh?? Babae ba talaga yung kausap ko?

Tumakbo na ko palapit sa kanya at dumiretso na kami sa court.

***

Syempre sino pa bang nanalo? Edi ako!!

Wahahaha!

"O sige na ikaw na magaling" nilahad nya ang kamay nya. " Jasmine nga pala"

"Kurt" tinanggap ko ang kamay nya.

"Bago lang kayo dito diba? So ako unang naging kaibigan mo. Tara sa bahay laro tayo xbox" aya nya.

Sino pa ba ako para tumanggi?

Kaya pumunta na kami sa bahay nila.

♦End of Flashback♦


At dun na yun nagsimula lahat. Araw-araw akong nasa bahay nila para makipaglaro sa kanya. Pati na rin sa mga kuya nya, dahil ito lagi ang kasama nya sa bahay nila kaya halos puro panglalake ang alam niya. Kasama na sya sa buhay pagtanda ko. At unti unti na rin akong nahuhulog sa madungis na babaeng yun... Ay mali! Mahal ko na pala sya!.

Pero di ko masabi.

At dahil sa koterpehan ko na toh may kasama na naman syang lalake. Lagi nalang syang may kasama na iba. Oo, nagseselos ako.

Gustong gusto kong sabihin ehh. Kaso natatakot ako na baka hindi pala nya ko gusto, na baka kaibigan lang talaga ang turing nya sakin. Marami na kasi akong nabasang ganyan ehh.

Kaya kailangan bago ako gumawa ng 1st move kailangan sigurado ko na may finish line talaga toh. Pero paano ko malalaman na mahal nya rin ako?

"Sef, sasabihin ko na sa kanya. Pero gusto ko sigurado akong may nararamdaman din sya sa akin. Ano bang dapat kong gawin para malaman kung anong tingin nya sa akin?"

"Pagselosin mo" sabi ni Sef.

Pagselosin?

"Ehh paano naman?"

"Simple lang, ayain mo siya sa isang dinner sa restaurant at magsama ka ng napakagandang babae at gumawa kayo ng mga intimate actions and then pag nagmukhang bitter si Jasmine BOOM confirmed na gusto ka rin nya" tumatango tango pa sya.

"Okay, pero sinong babae ang isasama ko?"

"Hmmm.... Aha.. Yung pinsan ko nalang wag ka mag-alala sasabihan ko sya na kunwari lang yung gagawin nyo. Tsaka kasi may boyfriend na yun eh."

"Okay! So kelan pwede yang pinsan mo?" Tanong ko.

"Di ko pa alam eh, itetext ko nalang sayo. I-gu-goodluck nalang kita hahaha! Sana wag ka nang maging torpe haha!"

Sana ma-clear na lahat ng bagay-bagay. Sana gumana toh.

***

Sunshine ang pangalan nung pinsan nya at yung Sunshine pa talaga pumili kung saan kami kakain. Sabi nya sa coffeeshop na ito daw kasi dito nya nakilala yung pinakamamahal nyang Braeden.

Pumayag nalang ako dahil tutulungan nya ako ehhh.

Nakaupo lang ako dito at dumating ang forever ko... Este si Jasmine.

"Hi Brad" bati nya sakin.

Hindi ko alam dito sa babae na toh. Dalaga na pero halos kung manamit parang lalaki. Pero maganda pa rin.

Umupo na sya sa tapat ko "musta na?" Tanong ko.

"Eto single pa rin hahaha" at tumingin sya sa menu "namiss kita" at bumaling sya sakin.

Ewan ko... Pero... Bumilis yung tibok ng puso ko. Ako namiss mo? Ibig sabihin may times na hinahanap mo rin ako?? Sana oo.

"Laro tayo basketball minsan ha!" Aya niya.

" nako wag na! Matatalo ka lang naman ehh" asar ko.

"Ayoko namang manalo ehh gusto ko lang talaga maglaro kasama ka nukaba!" Tinaas nya ang kamay nya, oorder sana pero pinigilan ko.

..... Parang kong kinuryente at tumigil ang buong mundo ko nang hawakan ko ang kamay nya. Unti-unti ko itong ibinaba.

"M-may hinihintay pa kasi tayo" sabi ko.

"Ganun b-" di nya natuloy ang sasabihin nya dahil dumating na si Sunshine.

Tumayo ako.

" Oh sorry, kung natagalan ako" sabi nya at hinawakan ko ang bewang nya at inilapit ko sa akin at binulungan ko siya ng "you know what to do" at nagbeso kaming dalawa at tumingin ako kay Jas na nakataas ang kilay kay Sunshine.

Bat nakataas ang kilay mo?? Please sana di ako nag-aassume. Pag napatunayan ko talaga ngayon na may pagtingin ka sa kin liligawan na kita ora mismo!.

Let the show begin!

Hinawakan ko ang bewang ni Sunshine at nagkatinginan kaming dalawa ngumiti ako sa kanya pero nakangisi sya!! Haaay nako siguro sa utak neto inaasar nya na ako.

I guide her para makaupo sa upuan nakaupo sya sa tabi ko at si Jas sa harap ko.

Tinignan ko si Jas at nakita ko na nakatitig lang sya kay Sunshine. Expressionless ang tingin nito kay Sunshine.

Is this a sign?

"So Jas eto nga pala si Sunshine" tinuro ko si Sunshine "Sunshine, Jasmine nga pala" at tinuro ko si Jasmine.

Nagkamayan sila pero ayaw bitiwan ni Jas ang kamay ni Sunshine at hinigpitan pa lalo ang hawak dito. What the hell? Galit ba sya kay Sunshine? Kung galit sya ibig sabihin nagseselos talaga sya! Di na ko makapaghintay.

Nung nag-bitaw na sila ng kamay nagsalita na ako "So anong inyo? It's my treat girls."

"Akin caramel machiatto " sabi ni Sunshine at ngumiti sakin.

Bumaling ako kay Jasmine at nakatingin lang sya kay Sunshine. Tinawag ko sya para tanungin ang order nya.

"Yung katulad kay Sunshine. Yun yung gusto ko!" Sabi nya.


Huh? Kelan nya pa naisipan? Umorder nun. Pagkakaalam ko ayaw nya nun eh!!


"Okay, as usual hot chocolate lang ako." Sabi ko "dahil bawal talaga ako sa kape." At tumingin kay Sunshine pagkatapos ay kay Jas.


"really? Marami pa pala akong kailangan malaman tungkol sayo" at hinawakan nya ang kamay ko tinignan ko yun at pagkatapos ay bumaling kay Jas at nakatingin ito sa kamay namin ni Sunshine habang nakataas ang kilay nya. Ano? Selos ka na ba?

Dumating na ang order namin. At nagkukwentuhan kami. Napapansin kong matanong si Jas tubgkol kay Sunshine.


Wag ka mag-alala Jas kahit ien-terrogate mo pa yan, ikaw pa rin mahal ko. Naks lumilinya.




***
Nandito kami ngayon ni Jasmine sa kotse ko. Sya ang susunod kong ihahatid dahil inuna ko si Sunshine.


"Ehem... Uhmmm please be honest to me." Basag nya sa katahimikan "What's the real score between you two? Nililigawan mo palang? Fling? Or just friends?"


Eto na ba?? Napagselos ko ba sya?


"Eh ano sayo yun?" Tanong ko. Trying hard to hide my happiness.


"I'm curious"



Well syempre most of the times my instincts are right. And I sense na gusto nyang marinig na friends lang kami ni Sunshine. Well syempre yun naman talaga kaya yun ang sasabihin ko.


"We're just friends" sabi ko at nilingon sya. Habang tumatakbo itong sasakyan nagrereflect sa mata nya ang mga ilaw galing sa labas at mas lalo pa syang gumanda nung ngumiti sya dahil sa sagot ko.


Nakakabakla pero kinikilig ako.


"Buti naman magkaibigan lang kayo, nagselos kasi ak-" di sya natapos dahil hininto ko ang sasakyan dahil nagulat ako sa sinabi nya. At malapit na rin ang bahay nila mga tatlong hakbang nalang.


Pero di nga? Narinig ko yun! Nagselos sya!


Eto na ba ang right time? Kasama ang right person?


"A-ano? Nagselos ka?"


Dahan dahan syang tumango "Kurt I T-think I-I'm Inlove" sabi nya and my heart beat like drumrolls. Drumrolls that so loud but has rhythm.


She is inlove....


Pakapalan nalang ng mukha toh. I breathe heavily "I love you too... Matagal na." Sabi ko at nakita kong nagulat sya.


"Sorry-" sabi nya.


"Hush no need to say sorry, natorpe kasi ako kaya ako ang nagpatagal pa dito" at ngumiti pa ako ng pagkatamis-tamis.



"No Kurt, you get it all wrong" nagulat ako sa sinabi nya. Hindi ko maintindihan "Yes I'm inlove. Pero hindi ikaw Kurt. Hindi sayo"


My heart sank on a cliff full of needles and it kept on bleeding until it wanted to die.

Hindi ko maintindihan. Kung hindi ako? Kanino?

"Sorry Kurt if hindi ko napansin feelings mo. Pero siguro alam ko na kung bakit NBSB ako dahil hindi talaga siguro lalaki ang hanap ko"

What the hell????

"Im attracted... No! Inlove with Sunshine " sabi nya at tinanggal ang seat belts "alam mo naman siguro na mula pagkabata ko napapaligiran na ako ng guy things kaya siguro hindi ko alam kung pano maging babae, sorry talaga! Sige una na ako!" At bababa na sana siya.


"May boyfriend na sya!"


Natigilan sya at unti unting tumango and she faked smile. "ganun ba? Okay lang parang mas bagay nga naman ang lalaki sa babae noh!" Tuluyan na syang bumaba "Sige una na ko salamat"

Tinignan ko lang sya pumasok sa bahay nila. Nung nakapasok sya natulala nalang ako.

Hindi ko maintindihan ang lahat...

And at the same time sabay nadurog ang puso namin.

♥The End♥


Lesson learned: Walang masamang mangarap pero delikado mag-assume. Kung alam mong may chance, edi GO!!. Pero kung simula pa lang wala ka nang kasiguraduhan umiwas ka na. Sabi nga nila prevention is better than cure.

The Story of Us

Nakaupo ako sa bench na ito kung saan natatanaw ko kayo ng bago mo. Nakaupo kayo sa bench kung saan dating tayo lang ang nakaupo... Nung tayo pa.

I strum my guitar.

♪♪I used to think one day, We'd tell the story of us

How we met, and the sparks flew instantly

And people would say "they're the lucky ones♪♪

Dati tayo lang ang nagkukulitan... Iniisip ko nun sobrang tatag ng relationship natin kaya pano nangyaring naging ganito?

Ako yung laging inaapi sa school at lagi kang nanjan para protektahan ako mula sa ano pa mang kapahamakan.

Swerte ko kasi naging kaibigan kita. Pero na fall ako.

Pero di ko alam na ikaw rin pala mahal ako..

Pero dati statement yun ngayon tanong na.

Minahal mo ba talaga ako? Mahal mo ba ako? Mahal mo pa ba ako?

♪♪ I used to know my place was the spot next to you

Now I'm searching the room for an empty seat

Cause lately, I don't even know what page you're on♪♪

Dati tuwing kailangan kita ilang minuto lang nasa tabi na agad kita... Lagi mo akong tinutulungan, sa kahit anong bagay. Kahit saan kita kailangan wala kang problema dun.

Pero isang araw sinabi mo na hindi mo naman talaga ako mahal... At sinabi mo pa na naawa ka lang sakin nun kaya mo sinabi na mahal mo ako. At natawa ka pa dahil sabi mo mahina na nga ako uto uto pa!!.

Hahahaha akala ko hero kita!!! Ikaw kasi nagpapagaan ng loob ko tuwing down na down ako akala ko nasa langit ako tuwing nanjan ka sa tabi ko.

Pero sa sobrang taas ng langit, nung binitawan mo ako sobrang sakit ng pagbagsak ko.

Hahaha bakit ba ako tumatawa? Nababaliw na ba ako? Lupet ng epekto mo sa kin...

Tagos hangang pinakadulo ng mga ugat ko, sobrang sakit na nakakatawa na nakakabaliw!!

♪♪Oh a simple complication

Miscommunications

Lead to fall-out

So many things that I wish you knew

So many walls up I can't break through♪♪

At least diba. Kahit kunyari lang yun sumaya parin ako kahit sandali lang...

Pero yung sakit mas matagal maramdaman... Pang habang buhay na ata tong sakit na toh...

♪♪Now I'm standing alone in a crowded room and we're not speaking

And I'm dying to know, Is it killing you? Like it's killing me yeah

I don't know what to say since the twist of fate

When it all broke down

And the story of us looks a lot like a tragedy now ♪♪

Ang sweet sweet nyo tignan, nakakainis!!!

Tuwing nakikita ko kayong magkasama nagt-twinkle yang mga mata mo.

Iniisip ko na nung dati ba ganyan ka rin kasaya tuwing magkasama tayo??

Kung awa lang pala ang ang nararamdaman mo dapat di ka nalang lumapit sakin...

Paasa ka PAASA!!!

WALA NA TAYO kahit anong absorb nito sa utak ko, di ko parin matanggap eh...

I still love you.

I loved you, I'm loving you, I won't stop loving you and it will be forever you.

Oo tanga na kung tanga!! Pero anong magagawa ako tanga talaga ako ehh..

Move on?? Sa ngayon di pa uso sa pananaw ko yun, pero darating din tayo jan pag dumating na yung taong para talaga sa akin.

Yung papantay... Ay mali!! Hihigit sa pagmamahal mo.


Pero sa ngayon hayaan nyo muna akong umasa kahit saglit lang, na babalikan mo rin ako kahit isang segundo lang.

♪♪ Oh I'm scared to see the ending

Why are we pretending? This is nothing

I'd tell you I miss you but I don't know how

I never heard silence quite this loud♪♪

Nagulat ako nang tumingin ka sa akin at ngumisi ka pa!! Edi kayo na kayong kayo na!! Hindi nyo kailangang ingudngod sa pagmumukha ko!!

Umiwas nalang ako ng tingin!! Bwisit na puso taksil ehh

Tumayo na sila at naglakad palayo habang nakaakbay sa bago nya at hawak nito ang kamay na pinang akbay sa kanya..

Tumulo na yung luha ko... Alam ko namang wala nang pag-asa ehh!!

Pero pangangarap nalang ang libre ngayon.

♪♪ This is looking like a contest

Of who can act like they're careless

But I like it better when you we're on my side

The battle's in your hands now

And I would lay my armor down

If you'd say you'd rather love than fight

So many things that you wish I knew

But the story of us, might be ending soon ♪♪

Pero ang mas nakakagulat na bumalik kayo!!

At palapit KAYO sa akin...

Narealize mo na ba?? Na ako ang mahal mo.

Alam kong hindi ako namamalikmata. Alam kong papalapit ka sa kin... Pero kasama mo sya...

"Hi" bati mo sakin

Ngumiti lang ako dahil di ako makapaniwala na sa tagal ng panahon nasa harap ulit kita.

"Babe friend ko nga pala" pagpapakilala mo sa akin..

Friend.... Yun naman talaga ehh. Buwisit kang babae ka ano bang iniisip mo na pagpapakilala nya  sayo ha?!

Inilahad ng bagong babae sa buhay nya ang kamay nya pero tinignan ko lang yun. Kaya binawi nya agad ang kamay nya.









"Lumapit kami sayo kasi... Gusto naming tumugtog ka sa kasal namin" sabi mo

Ano? Nabibingi na ba ako?


Gusto kong umiyak. Para akong pinagsakluban ng langit at lupa.

"Diba kaibigan naman kita kaya payag ka na ha?! Please" pinagdikit mo pa ang mga palad mo.

Akala ko babalik ka, pero nagkamali ako. Mas lalo mo pang pinamukha sakin na wala na talaga tayong pag-asa.

Tumango nalang ako sa gusto mong mangyare!! Tanga kasi ako ehh..

At least masaya ka na diba?? Nahanap mo na ang happily ever after mo!!

At ako ang kawawa sa storyang ito.

♥♥♥The End♥♥♥

----------------------------------------------

Lesson learned: May mga bagay or rather 'tao' talaga na akala mo sa simula permanent na talaga ito sa buhay mo or akala mo forever na kayo, pero it turns out na hindi pala. Alam ko nasaktan ka, pero hindi yun sapat na dahilan para ikulong mo yung sarili mo sa sakit na nararamdaman mo. Kailangan nating buong pusong tanggapin ang mga bagay bagay. Dahil permanente na talaga ang pagbabago sa mundo. Habang wala pa yung hinihintay mo magpakasaya ka muna, dahil kahit anong mangyari God will provide. Wag ka lang kasi masyadong atat.

Fullmoon Love

"And so the lion fell inlove with the lamb" Huminga ako ng malalaim. At isinara ang libro ko kahit di ko pa tapos. Actually tapos ko na... Pero hindi pa rin ako nagsasawa kakabasa neto. Siguro pang limang beses na to...

Kinikilig talaga ako sa mga fictional characters...

I am reading twilight pero hanggang ngayon book 1 lang ang binabasa ko, hindi ko kasi afford yung tatlo pang libro.

Buti pa si Bella may lovelife at kahit na Immortal si Edward hinding hindi yun magiging hadlang sa pag-iibigan nila dahil sabi nga ni Bella"I was unconditionally and irrevocably inlove with him"

IRREVOCABLY

Does that word even exist in this world?

I don't know

Nandito ako ngayon sa coffee shop. Nasa malapit ako sa bintana.

I looked up the sky.

Walang stars... Siguro natatakpan ng mga ulap. Pero may isang ilaw na nagbibigay ng konting liwanag sa kalangitan, ang buwan, sa kaniyang perpektong bilog na hugis at maliwanag na ilaw.

Napangiti ako... Dahil kahit walang stars. Nagsisikap ang buwan na maging ilaw sa ating dinaraanan.

At ewan ko biglang nagkaron ng sariling buhay ang paa ko at lumabas ng coffee shop at dire diretso ako pauwi sa bahay habang nakatingin ako sa buwan. Napapangiti ako dahil sinusundan ako ng buwan.

At nung hinawakan ko na ang door knob ng pintuan namin  parang feeling ko may kulang....

...

"OMG!!! Edward!!" My gasshh naiwan ko sa coffee shop yung libro ko.

Kainis ka kasi Fullmoon eh nadadala ako sayo ehh

Tumalikod ulit ako at naglakad pabalik sa coffee shop....

Kaso nagalit ata saakin yung buwan, dahil nagpaulan huhuhu sorry na di na kita sisisihin huhu..

Ngayon basa na ako...

Pumasok ako sa loob ng coffee shop, may mga tumitingin sa akin dahil siguro mukha akong basang sisiw...

Wala kasing makakapigil sa akin, mahal ko si Edward eh...

Pumunta ako sa table ko kanina, pero wala na yung book ko doon...

Nalungkot ako...

Eh??

Saglit lang ako nawala.

Lumapit ako sa isa sa mga waiter. May nakalagay na name sa left chest nya at ang nakalagay ay 'Braeden'

Oh!! unique name

I like it!!!

"Uhh.. Mr. Have you seen my book?? Uhh twilight yun. Dun sa table na yun"  sabi ko habang tinuturo- turo yung table ko kanina.

At tumingin ako sa kanya. Nakangisi sya.

Err? Anong problema nito at bakit pulang pula yung mukha nya?

" uhh... Sorry ma'am pero wala kaming napansin eh" at nagkibit balikat sya.

"Sure ka?? Wala talaga?" Tanong ko

"Yes ma'am, pahingi nalang po ng number nyo para pag may nakita po kami na libro or may nakakita masasabi ko po sa inyo" ngumiti sya sakin

Ewan ko kung anong nararamdaman ko nung nakita ko yung ngiti nya. Parang ngiti na matagal ko nang hinanap.

Nagsulat ako sa papel ng number ko at pati na rin ang pangalan ko.

"Here" inabot ko sakanya yung papel, at medyo nahawakan ny yung kamay ko. Ewan ko pero kaninang basang basa pa yung katawan ko hindi naman ako masyadong nilalamig pero nung nahawakan nya yung kamay ko para akong nasa movie na Frozen.

"Uhh alis na ako" aamba na sana akong aalis pero hinawakan nya ang braso ko.

Ewan ko pero para akong kinukuryente.

"Ma'am payong po" sabay abot sakin ng payong "baka po kasi magkasakit kayo, tapos di na kayo makadalaw dito" at namula sya.

"Wag na baka kailangan mo yan ayos lang ako" then I smiled genuinely

"No ma'am I insist" he said looking straight into my eyes.

Nginitian ko sya. Huminga ako ng malalim " If you say so.. Bye and thanks" naglakad na ko palabas ng coffee shop.

Binuksan ko ang kulay dilaw na payong, at may nakasulat sa gilid nito" The light of your sunshine filled my world"

Wow!!!nananadya ba talaga ang lalaking yun!??

My name is Sunshine.... Hmmm baka naman coincidence lang.

Nagkibit nalang ako ng balikat.

Bat ko ba iniisip na pinapatama nya sakin yung nakasulat sa payong na toh? Ganun ba ako ka-assuming?!

...

1 month later

Papunta na ako sa coffee shop.Mas lalo pang napadalas ang pagpunta ko rito simula nung unang nag text si Braeden, nangungumusta lang sya... And mas lalo pa syang dumadaldal, kaya naging textmate ko sya... Medyo pag pasarado na yung coffe shop ako pumupunta para  may oras si Braeden sa pag-entertain sa akin hahaha...

Binuksan ko ang pintuan ng coffee shop... Pero walang tao sa loob. Kumunot ang noo at napahawak sa bibig. Ohmyghad aalis nalang ako kasi baka may mumu dito.

Pero bago pa ako makaalis lumingon lingon muna ako sa paligid. At may nahagip ang mata.

Dun sa table na lagi kong pinagpu-pwestuhan. Nandun yung libro ko.

My twilight book... Hindi naman mukhang nasira. Mukha namang maayos ang pag-aalaga dito.

Kinuha ko ito at niyakap.

"I really really really really miss you. Hinding hindi na talaga kita iiwan" at hinalik halikan ko tong libro. Okay lang wala namang nakakakita sa kin eh...

"Ako di mo manlang namiss"

Napalingon ako dun sa nagsalita.

It's Braeden.

"Sus drama mo eh nung isang araw lang magkasama tayo!!"

"Salamat sa libro ah..  Tapos ko na basahin kaya binabalik ko na sayo" at ngumiti sya sakin

Ano??All this time Na kay Braeden yung libro ko??

"I-Ikaw ang kumuha?"

Tumango lang sya at inilahad sakin yung upuan. Umupo ako at umupo sya sa tapat ko.

"Pero bakit mo pa tinago sakin? Pwede mo namang hiramin ng maayos di naman ako magagalit"

Huminga sya ng malalim at nagsalita"let me tell you a story  about sa lalaki na isang hamak na waiter lang at walang maipagyayabang sa buhay, 10 months ago nakakita sya ng isang babaeng umiiyak sa coffee shop na ito at mismo dito sa table na ito. Nilapitan ko sya at inabutan ng panyo. Habang umiiyak sya marami syang sinasabi tungkol sa mga lalaki na walang hiya at walang alam gawin kundi manakit"

Napangiti ako, dahil naalala ko yun. Nung sinaktan ako ng ex ko pumunta ako rito na ngumangawa, wala akong pake sa sasabihin ng mga tao. May nag abot sa akin ng panyo at kinuha ko agad yun ng hindi tumitingin sa nagbigay. Dahil busy ako nun kakaintindi sa sarili ko.

"Pagkalipas ng mga ilang buwan hindi na siya umiiyak pero lagi syang tulala. Iniisip ko na lapitan sya baka sakaling mapasaya ko sya. Pero natatakot ako, kasi sino ba naman ako para manghimasok. Kaya wala nalang akong nagawa kundi laging titigan ang babaeng yun sa loob ng maraming buwan... Isang araw may dala syang libro at binasa nya yun ngumingiti ngiti sya habang binabasa yun. At tuwing ngumingiti sya napapangiti rin ako dahil minsan lang dumalaw ang ngiti sa labi nya. Maganda sya kahit expressionless sya, pero pag ngumi-ngiti siya nagmumukha na syang dyosa"

Tumawa ako ng mahina. Bolero talaga nito...

Kinuha nya yung libro na nasa kamay ko"kaya nagpapasalamat ako sa libro na ito dahil napapangiti sya nito. Isang araw naisip ko na sana ako nalang yung libro para tignan at ngitian nya rin ako katulad ng ginagawa ko sa kanya, kasi naman kahit anong papansin ang gawin ko wala pa rin syang pake eh, ewan ko nga kung bakit eh, eh ang gwapo gwapo ko naman"

Natawa ako. Confident masyado ehh

"Naalala ko pa isang araw, sinadya ko pang madulas sa harap nya pero busy pa rin sya sa pagbabasa nya..."

"Talaga?? Wala akong naaalala"

"Eh kasi nga nung mga panahon na yun wala kang pake saakin. Kaya isang gabi nagulat ako nang naiwan mo ang libro mo. Kaya kinuha ko yun at hiningi ko ang number mo para maging magkaibihan tayo. At eto tayo ngayon kasama ang fullmoon kung kelan naganap ang unang beses na pagkausap mo sa akin"

Tumingin ako sa labas at meron ngang fullmoon. Pero di na sya nag-iisa dahil ngayon may kasama na syang mga bituin.

"Kaya Sunshine" hinawakan nya ang kamay ko "Payagan mo sana akong papasukin sa puso mo nang buong buo, Ayoko na ng titigan ka lang, Please hayaan mo akong iparamdam ang dinadaing ng puso ko. Ngayon ko lang napagtanto na kaya pala kahit isang araw lang na hindi ka pumunta dito malungkot ako... Kasi malaking parte ng puso ko nakalaan na pala para sa iyo"

Niyakap nya ako at niyakap ko rin siya pabalik.

"Yun ang pinaka magandang storya narinig ko buong buhay ko, kaya hindi ako makakapayag na wala itong susunod na mga kabanata" humiwalay ako sa kanya at hinawakan ang magkabilang pisngi nya "At ang susunod na kabanata ng istoryang yun ay sisimulan ko sa pamamagitan ng pagbukas ko ng puso ko para sayo." Niyakap ko ulit siya.

At tumingin sa labas gabi na pero sobrang liwanag ng langit at mukhang nagsasaya ang mga bituin at ang buwan para sa pagtatapos ng isang kabanata para masimulan ang panibago.

At maraming marami pang susunod.

♥♥The End♥♥


Lesson learned: You can't predict fate. May mga pagkakataon na pakiramdam mo  sirang sira ka na, pero may mga taong handang bumuo sayo naghihintay lang sila ng tamang tyempo. Sa isang iglap hindi mo napapansin na ngayon na pala ang right time kasama ang right person na nasa tabi mo lang. Hindi mo lang napapansin dahil tumitingin ka sa malayo. You're expecting more but you don't know if it can fulfill your needs.