Do you have a wattpad account?
You can follow me on wattpad:
@Eyyngelll
My account includes the poems I wrote so kung kayo ay mahilig sa mga tula ehh magkakasundo tayo haha. Yun lang. Hava nice day/night.☺
💜💜💜 lablotss from my purple hart
Miyerkules, Mayo 10, 2017
Fine?
Isa lamang ako sa libo-libong tao na dumaan sa heartbreak. Mahirap dumaan sa ganitong part ng relasyon. Mahirap mag-move on lalo na kung alam mo na andami nyo nang pinagdaanan magkasama, andami nyong ipinaglaban at andami ng masasayang alaala.
"Uy Giecca sorry nag-text si mama kailangan ko na daw umuwi. Ano ayos ka lang ba dito?" Tanong sa akin ni Kim habang inililigpit ang mga gamit nya.
A/N: Gi-Kah ang pronunciation
Nandito kami sa library ngayon. Naisipan namin na kaming dalawa na lang ang partners para sa gagawing report.
Tumango ako "Oo naman! I'm perfectly fine. Madali na lang naman ito" sabay ngiti sa kanya.
"Naku! Sorry talaga ha! Emergency kasi. Sige bye! Uwi ka na rin agad ahh... Malapit na magsara tong library, Anong oras na oh!"
Tumingin ako sa relo ko. Mag aalas-nuebe na.
"Oh sya sya babusshh na!! Ingat ka ahh" sabi nya at umalis habang kumakaway.
"Thanks ingat ka rin!" Sabi ko medyo pasigaw dahil medyo malayo na sya.
Nung nawala na sya tumunganga muna ako. Nakakabaliw ang katahimikan. Habang tahimik ang buong paligid pumapasok sa isip ko ang mga random things.
Iniligpit ko na rin ang gamit ko baka masiraan ako ng bait dito sa sobrang tahimik.
Chineck ko ang bag ko kung may kulang. Nung kumpleto na lahat, lumabas na ako ng library.
Magpapara na sana ako ng jeep kaso pagkakita ko sa wallet ko 200 pesos nalang ang natira. Paano ko ito mapagkakasya sa isang buong buwan?
Naisipan ko nalang maglakad. Kahit na medyo malayo, kaya ko pa naman. Hindi na kasi masyado tumatawag yung isang bar na rinaraketan ko sa pagkanta. May bago kasi na singer na indemand dun ngayon kaya di nila ako masyadong tinatawagan. Rhianne ata yung pangalan? Basta ayun!!
Dun lang ako kumukuha ng panggastos ko. Tsaka paano na yung bayad ko sa apartment? Haay napasapo nalang ako sa noo ko. Naglalakad pa lang ako papunta ng apartment ko andami ko nang iniisip na problema.
Tumigil ako saglit sa paglalakad. Nasa tapat ko ngayon yung park kung saan madalas kami mag-date. Haay andami dami ko na ngang problema dumadagdag pa itong hirap sa pag-momove on.
Nangingilid na ang luha sa mga mata ko. Madilim na dito dahil gabi na pero malinaw na malinaw pa rin ang mga masasayang alaala.
Flashback
Nakasandal ako sa balikat ni Josh habang kumakain ng ice-cream. Nakaupo kami sa bench sa park at nanonood lang sa mga taong dumadaan.
"Giecca alam mo ang bobo mo" Sabi nya kaya napaupo ako ng maayos. Wow! Ang talino nya ahh.
"Aba't Ayos ka ahh!! F.Y.I. Mas matataas pa nga mga grades ko sa yo ehh!" Nag pout ako at nag-cross arms pa.
"Hindi pa kasi ako tapos" sabi nya.
Napatingin ako sa kanya habang nakataas ng kilay.
"Ikaw kasi ang BOBOo sa buhay ko" sabi nya with matching yakap pa.
Enebe kenekekeg eke!!!
"Ahihihi talaga? So ibig sabihin pag wala ako, hindi ka buo?" Tanong ko habang nakangisi.
"Oo you're like my oxygen, I can't live without you." Sabi nya
Gasgas na line pere enebeee grebee ne eteyy!!
End of Flashback
Grabe lang!! Nakakainis kasi di ko sya magawang makalimutan. Kahit corny yung mga banat nya, ayun yung gusto ko na part nya eh.
Nagsimula na ako maglakad ulit. Haay paano ko sya makakalimutan kung mismo ako hindi ko magawang lumayo sa mga lugar na nakapagpapaalala sa kanya.
Pero kahit naman hindi ako pumunta sa kahit saang lugar bigla-bigla nalang syang sisiksik sa isip ko para sya yung isipin ko. Nakakainis kasi di ko magawang pigilan ang pagpasok nya sa utak ko.
Flashback
"Ang haba na ng buhok mo! Para kang si sadako" sabi sa akin ni Josh habang nakahiga sya sa kama nya. May lagnat kasi sya at gusto nyang bantayan ko sya. Pa baby ang peg nya.
"Ang ganda ko namang sadako" sabi ko sabay flip hair. Yeaahh!!
"Hindi mo pa kasi ako pinapatapos ehh" sabi nya. Ayan na naman po sya. Siguradong may cornyng banat na naman ito!!
"Kapag wala ka kasi SAD-AKO" sabay pout nya pa, hindi naman bagay. Pero pag-bigyan na nga.
"Sige na nga, pasalamat ka mahal kita. Kundi nabatukan na kita sa kacornihan mo eh" sabi ko tumawa lang sya.
"Salamat" sabi nya. Hahaha tinotoo nga!!
End of Flashback
Lokohin nya lelang nya!! Sad daw sya pag wala ako, eh ngayon impossible namang hindi sya nagpapakasaya!! Sapakin ko sya ehh.
Psh bakit ba kasi ang layo pa ng lintek na apartment na yun?!! Hindi ko kayang isa-isahin lahat ng memories kasama sya, dahil sa sobrang dami.
Flashback
Lumabas na ako sa kwarto ni Josh. Nakatulog na sya, may konting sinat pa pero sigurado akong keri nya na yun.
Pagkababa ko ng hagdanan nila may narinig akong nagsalita.
"Giecca, right?" Lumingon ako dun sa nagsalita. "I'm Josh's mother"
Bahagya akong yumuko. "Hello, good afternoon po. Giecca nga po" ngumiti ako sa kanya.
Ngumiti sya pero parang hindi naman masaya.
Medyo lumapit sya sa akin at hininaan ang boses sa sasabihin nya "Didiretsuhin na kita. I want you away from my son" mahina pero may diin ang bawat salita.
Ano? Pero bakit?
"You know bibigyan nalang kita ng pera kung magkano ang gusto mo. Basta ayoko ka para sa anak ko" sabi nya looking directly into my eyes.
Anger is all what I can feel right now. Pinapalabas nya na Gold digger ako!!
"Excuse me ma'am, mahirap nga po ako, pero pinaghihirapan ko ang bawat pera na meron ako" sabi ko trying to sound polite.
"Okay. Kaya nga bibigyan nalang kita ng pera para hindi ka na maghirap!"
"Hindi ko po matatanggap yang pera nyo pero hindi ko rin po magagawang makipaghiwalay sa anak ninyo. Mahal na mahal ko po sya sana maintindihan nyo" lumabas na ako ng bahay nila.
Napaka judgemental naman nung mama nya.
Pero kahit anong mangyari di ako susuko, ipaglalaban ko ang pagmamahal ko.
End of Flashback
Ayoko nang maalala ito ehh!! Pero kasi kahit saan na ako magpunta parang sinusundan na ako nitong alaala na ito.
Nagkamali ako na kaya ko ngang ipaglaban ang pagmamahal ko sa kanya. Kasi ngayon... Wala na kami.
My mission failed.
Nasa tapat na ako ng pipitsuging apartment ko. Haay kung buhay pa kaya sina mama at papa magiging iba kaya ang kapalaran ko? Magiging pwede ba kami sa isa't isa ni Josh?
Pumasok na ako sa loob. Hinubad ko na ang sapatos ko at inilapag sa lamesa ang bag ko. Nakakapagod maglakad.
Tumunog ang di-pindot na cellphone ko kaya tinignan ko yun. Tumatawag si Sir Remy isa sa mga manager ng bar kung saan ako kumakanta.
Sinagot ko ito.
"Hello po, napatawag po kayo?"
[Giecca naku, maghanda ka para bukas. May isang recording company na napanood ang pagkanta mo! At nagustuhan nila ang pagkanta mo]
My jaw literally dropped. Di ako makapaniwala.
"Totoo po ba yan?"
[Oo naman! Bat ako magjo-joke?]
"Aahh OMG!!! BUKAS NA TALAGA?? hindi ako handa."
[Oo bukas na]
"Paano yan anong kakantahin ko?"
[Kantahin mo kung anong nararamdam mo ngayon. Madali lang naman maghanap ng kanta. Kaya mo yan! Oh sya itetext ko nalang sa yo ang ibang detalye. byebye]
"Oh sige po salamat"
Ibinaba nya na ang telepono. Di pa rin ako makapaniwala.
Pero seryoso bukas na agad??
Ano ba ang nararamdaman ko ngayon?
Isa lang naman ang nararamdaman ko ehh. Gusto ko nang ipakita sa lahat na malakas na ako. Na oo masakit pa, pero babangon na ako. Papatunayan ko na kayang kaya ko kahit ako lang mag-isa. Mas malakas ako kahit sa anumang problema.
----------------------------
Nag thumbs up ako dun sa mga tao sa kabilang side ng glass para ipakita na ready na ako.
Hindi lang ready sa pagkanta kundi ready sa pagbabago. Ngayon kung maganda ang kalalabasan ng recording ko, magfo-focus ako dun para tuluyan ko na rin syang makalimutan.
Nagsimula na tumugtog.
♪♪Like a small boat, on the ocean
Sending big waves, into motion
Like how a single word, can make a heart open
I might only have one match
But I can make an explosion♪♪
Ililibing ko na talaga ang lahat ng alaala kasama sya. Toxic lang sya sa buhay ko.
♪♪ And all those things I didn't say
Wrecking balls inside my brain
I will scream them loud tonight
Can you hear my voice this time?♪♪
Huminga ako ng malalim at ibinuga ito ng malakas. Ibinubuga lahat ng mga problema. Susubukan ko na munang ienjoy ito. Kahit na medyo kinakabahan.
♪♪This is my fight song
Take back my life song
Prove I'm alright song
My power's turned on
Starting right now I'll be strong
I'll play my fight song
And I don't really care if nobody else believes
Cause I've still got a lot of fight left in me♪♪
Pumikit ako.
♪♪Losing friends and I'm chasing sleep
Everybody's worried about me
In too deep, Say I'm in too deep
And it's been two years
I miss my home
But there's a fire burning in my bones
Still believe, Yeah I still believe ♪♪
♪♪ And all those things I didn't say
Wrecking balls inside my brain
I will scream them loud tonight
Can you hear my voice this time?♪♪
♪♪ This is my fight song
Take back my life song
Prove I'm alright song
My power's turned on
Starting right now I'll be strong
I'll play my fight song
And I don't really care if nobody else believes
Cause I've still got a lot of fight left in me ♪♪
This is the beggining. Simula ngayon hindi na ako lalaban para kanino o para sa kahit na ano.
Simula ngayon lalaban ako para naman sa sarili ko.
--------------
Pagkatapos ng recording lumabas ako ng recording studio at sinalubong ako ni sir Remy.
"Giecca iba ka talaga! Sigurdong magiging malaking break ito para sayo !" Masayang masayang sabi ni sir Remy.
Nginitian ko siya.
Tinignan ko ang cellphone ko para makita ang oras nang biglang magsalita si sir Remy.
"Psst Giecca eto nga pala si ma'am Liano"
Napalingon ako sa babaeng katabi na ngayon ni sir Remy.
"Sya yung nakasiscover sayo at sya rin may ari ng studio na ito...."
Hindi ko na naintindihan ang mga pinagsasabi ni sir Remy. Natulala nalang ako sa babaeng kaharap ko na para bang nakikita ko na si kamatayan sa harap ko.
Bigla akong nanghina. Bumilis at bumigat ang tibok ng puso ko. At may narinig akong nakakabinging malakas na tunog hanggang sa magdilim ang lahat.
♥♥The End♥♥
---------------------------------------
I'm planning on making a sequel to this story so hintay hintay lang guys
Fight Song by: Rachel Platten
Lesson learned: Ang bawat problema ay hindi nasusulusyunan sa pag-dagdag ng isa pang problema. Kailangan mong kaharapin ito kahit na sa tingin mo hindi mo ito kaya. Matuto tayong huwag dumepende sa iba, may kanya kanya tayong buhay kaya kailangan mag- desisyon tayo para sa sarili natin kung ano ang ikasasaya natin. Ang past natin wag nyo masyadong problemahin, dahil paghahanda lang yun para sa future na nag-hihintay sa atin.
"Uy Giecca sorry nag-text si mama kailangan ko na daw umuwi. Ano ayos ka lang ba dito?" Tanong sa akin ni Kim habang inililigpit ang mga gamit nya.
A/N: Gi-Kah ang pronunciation
Nandito kami sa library ngayon. Naisipan namin na kaming dalawa na lang ang partners para sa gagawing report.
Tumango ako "Oo naman! I'm perfectly fine. Madali na lang naman ito" sabay ngiti sa kanya.
"Naku! Sorry talaga ha! Emergency kasi. Sige bye! Uwi ka na rin agad ahh... Malapit na magsara tong library, Anong oras na oh!"
Tumingin ako sa relo ko. Mag aalas-nuebe na.
"Oh sya sya babusshh na!! Ingat ka ahh" sabi nya at umalis habang kumakaway.
"Thanks ingat ka rin!" Sabi ko medyo pasigaw dahil medyo malayo na sya.
Nung nawala na sya tumunganga muna ako. Nakakabaliw ang katahimikan. Habang tahimik ang buong paligid pumapasok sa isip ko ang mga random things.
Iniligpit ko na rin ang gamit ko baka masiraan ako ng bait dito sa sobrang tahimik.
Chineck ko ang bag ko kung may kulang. Nung kumpleto na lahat, lumabas na ako ng library.
Magpapara na sana ako ng jeep kaso pagkakita ko sa wallet ko 200 pesos nalang ang natira. Paano ko ito mapagkakasya sa isang buong buwan?
Naisipan ko nalang maglakad. Kahit na medyo malayo, kaya ko pa naman. Hindi na kasi masyado tumatawag yung isang bar na rinaraketan ko sa pagkanta. May bago kasi na singer na indemand dun ngayon kaya di nila ako masyadong tinatawagan. Rhianne ata yung pangalan? Basta ayun!!
Dun lang ako kumukuha ng panggastos ko. Tsaka paano na yung bayad ko sa apartment? Haay napasapo nalang ako sa noo ko. Naglalakad pa lang ako papunta ng apartment ko andami ko nang iniisip na problema.
Tumigil ako saglit sa paglalakad. Nasa tapat ko ngayon yung park kung saan madalas kami mag-date. Haay andami dami ko na ngang problema dumadagdag pa itong hirap sa pag-momove on.
Nangingilid na ang luha sa mga mata ko. Madilim na dito dahil gabi na pero malinaw na malinaw pa rin ang mga masasayang alaala.
Flashback
Nakasandal ako sa balikat ni Josh habang kumakain ng ice-cream. Nakaupo kami sa bench sa park at nanonood lang sa mga taong dumadaan.
"Giecca alam mo ang bobo mo" Sabi nya kaya napaupo ako ng maayos. Wow! Ang talino nya ahh.
"Aba't Ayos ka ahh!! F.Y.I. Mas matataas pa nga mga grades ko sa yo ehh!" Nag pout ako at nag-cross arms pa.
"Hindi pa kasi ako tapos" sabi nya.
Napatingin ako sa kanya habang nakataas ng kilay.
"Ikaw kasi ang BOBOo sa buhay ko" sabi nya with matching yakap pa.
Enebe kenekekeg eke!!!
"Ahihihi talaga? So ibig sabihin pag wala ako, hindi ka buo?" Tanong ko habang nakangisi.
"Oo you're like my oxygen, I can't live without you." Sabi nya
Gasgas na line pere enebeee grebee ne eteyy!!
End of Flashback
Grabe lang!! Nakakainis kasi di ko sya magawang makalimutan. Kahit corny yung mga banat nya, ayun yung gusto ko na part nya eh.
Nagsimula na ako maglakad ulit. Haay paano ko sya makakalimutan kung mismo ako hindi ko magawang lumayo sa mga lugar na nakapagpapaalala sa kanya.
Pero kahit naman hindi ako pumunta sa kahit saang lugar bigla-bigla nalang syang sisiksik sa isip ko para sya yung isipin ko. Nakakainis kasi di ko magawang pigilan ang pagpasok nya sa utak ko.
Flashback
"Ang haba na ng buhok mo! Para kang si sadako" sabi sa akin ni Josh habang nakahiga sya sa kama nya. May lagnat kasi sya at gusto nyang bantayan ko sya. Pa baby ang peg nya.
"Ang ganda ko namang sadako" sabi ko sabay flip hair. Yeaahh!!
"Hindi mo pa kasi ako pinapatapos ehh" sabi nya. Ayan na naman po sya. Siguradong may cornyng banat na naman ito!!
"Kapag wala ka kasi SAD-AKO" sabay pout nya pa, hindi naman bagay. Pero pag-bigyan na nga.
"Sige na nga, pasalamat ka mahal kita. Kundi nabatukan na kita sa kacornihan mo eh" sabi ko tumawa lang sya.
"Salamat" sabi nya. Hahaha tinotoo nga!!
End of Flashback
Lokohin nya lelang nya!! Sad daw sya pag wala ako, eh ngayon impossible namang hindi sya nagpapakasaya!! Sapakin ko sya ehh.
Psh bakit ba kasi ang layo pa ng lintek na apartment na yun?!! Hindi ko kayang isa-isahin lahat ng memories kasama sya, dahil sa sobrang dami.
Flashback
Lumabas na ako sa kwarto ni Josh. Nakatulog na sya, may konting sinat pa pero sigurado akong keri nya na yun.
Pagkababa ko ng hagdanan nila may narinig akong nagsalita.
"Giecca, right?" Lumingon ako dun sa nagsalita. "I'm Josh's mother"
Bahagya akong yumuko. "Hello, good afternoon po. Giecca nga po" ngumiti ako sa kanya.
Ngumiti sya pero parang hindi naman masaya.
Medyo lumapit sya sa akin at hininaan ang boses sa sasabihin nya "Didiretsuhin na kita. I want you away from my son" mahina pero may diin ang bawat salita.
Ano? Pero bakit?
"You know bibigyan nalang kita ng pera kung magkano ang gusto mo. Basta ayoko ka para sa anak ko" sabi nya looking directly into my eyes.
Anger is all what I can feel right now. Pinapalabas nya na Gold digger ako!!
"Excuse me ma'am, mahirap nga po ako, pero pinaghihirapan ko ang bawat pera na meron ako" sabi ko trying to sound polite.
"Okay. Kaya nga bibigyan nalang kita ng pera para hindi ka na maghirap!"
"Hindi ko po matatanggap yang pera nyo pero hindi ko rin po magagawang makipaghiwalay sa anak ninyo. Mahal na mahal ko po sya sana maintindihan nyo" lumabas na ako ng bahay nila.
Napaka judgemental naman nung mama nya.
Pero kahit anong mangyari di ako susuko, ipaglalaban ko ang pagmamahal ko.
End of Flashback
Ayoko nang maalala ito ehh!! Pero kasi kahit saan na ako magpunta parang sinusundan na ako nitong alaala na ito.
Nagkamali ako na kaya ko ngang ipaglaban ang pagmamahal ko sa kanya. Kasi ngayon... Wala na kami.
My mission failed.
Nasa tapat na ako ng pipitsuging apartment ko. Haay kung buhay pa kaya sina mama at papa magiging iba kaya ang kapalaran ko? Magiging pwede ba kami sa isa't isa ni Josh?
Pumasok na ako sa loob. Hinubad ko na ang sapatos ko at inilapag sa lamesa ang bag ko. Nakakapagod maglakad.
Tumunog ang di-pindot na cellphone ko kaya tinignan ko yun. Tumatawag si Sir Remy isa sa mga manager ng bar kung saan ako kumakanta.
Sinagot ko ito.
"Hello po, napatawag po kayo?"
[Giecca naku, maghanda ka para bukas. May isang recording company na napanood ang pagkanta mo! At nagustuhan nila ang pagkanta mo]
My jaw literally dropped. Di ako makapaniwala.
"Totoo po ba yan?"
[Oo naman! Bat ako magjo-joke?]
"Aahh OMG!!! BUKAS NA TALAGA?? hindi ako handa."
[Oo bukas na]
"Paano yan anong kakantahin ko?"
[Kantahin mo kung anong nararamdam mo ngayon. Madali lang naman maghanap ng kanta. Kaya mo yan! Oh sya itetext ko nalang sa yo ang ibang detalye. byebye]
"Oh sige po salamat"
Ibinaba nya na ang telepono. Di pa rin ako makapaniwala.
Pero seryoso bukas na agad??
Ano ba ang nararamdaman ko ngayon?
Isa lang naman ang nararamdaman ko ehh. Gusto ko nang ipakita sa lahat na malakas na ako. Na oo masakit pa, pero babangon na ako. Papatunayan ko na kayang kaya ko kahit ako lang mag-isa. Mas malakas ako kahit sa anumang problema.
----------------------------
Nag thumbs up ako dun sa mga tao sa kabilang side ng glass para ipakita na ready na ako.
Hindi lang ready sa pagkanta kundi ready sa pagbabago. Ngayon kung maganda ang kalalabasan ng recording ko, magfo-focus ako dun para tuluyan ko na rin syang makalimutan.
Nagsimula na tumugtog.
♪♪Like a small boat, on the ocean
Sending big waves, into motion
Like how a single word, can make a heart open
I might only have one match
But I can make an explosion♪♪
Ililibing ko na talaga ang lahat ng alaala kasama sya. Toxic lang sya sa buhay ko.
♪♪ And all those things I didn't say
Wrecking balls inside my brain
I will scream them loud tonight
Can you hear my voice this time?♪♪
Huminga ako ng malalim at ibinuga ito ng malakas. Ibinubuga lahat ng mga problema. Susubukan ko na munang ienjoy ito. Kahit na medyo kinakabahan.
♪♪This is my fight song
Take back my life song
Prove I'm alright song
My power's turned on
Starting right now I'll be strong
I'll play my fight song
And I don't really care if nobody else believes
Cause I've still got a lot of fight left in me♪♪
Pumikit ako.
♪♪Losing friends and I'm chasing sleep
Everybody's worried about me
In too deep, Say I'm in too deep
And it's been two years
I miss my home
But there's a fire burning in my bones
Still believe, Yeah I still believe ♪♪
♪♪ And all those things I didn't say
Wrecking balls inside my brain
I will scream them loud tonight
Can you hear my voice this time?♪♪
♪♪ This is my fight song
Take back my life song
Prove I'm alright song
My power's turned on
Starting right now I'll be strong
I'll play my fight song
And I don't really care if nobody else believes
Cause I've still got a lot of fight left in me ♪♪
This is the beggining. Simula ngayon hindi na ako lalaban para kanino o para sa kahit na ano.
Simula ngayon lalaban ako para naman sa sarili ko.
--------------
Pagkatapos ng recording lumabas ako ng recording studio at sinalubong ako ni sir Remy.
"Giecca iba ka talaga! Sigurdong magiging malaking break ito para sayo !" Masayang masayang sabi ni sir Remy.
Nginitian ko siya.
Tinignan ko ang cellphone ko para makita ang oras nang biglang magsalita si sir Remy.
"Psst Giecca eto nga pala si ma'am Liano"
Napalingon ako sa babaeng katabi na ngayon ni sir Remy.
"Sya yung nakasiscover sayo at sya rin may ari ng studio na ito...."
Hindi ko na naintindihan ang mga pinagsasabi ni sir Remy. Natulala nalang ako sa babaeng kaharap ko na para bang nakikita ko na si kamatayan sa harap ko.
Bigla akong nanghina. Bumilis at bumigat ang tibok ng puso ko. At may narinig akong nakakabinging malakas na tunog hanggang sa magdilim ang lahat.
♥♥The End♥♥
---------------------------------------
I'm planning on making a sequel to this story so hintay hintay lang guys
Fight Song by: Rachel Platten
Lesson learned: Ang bawat problema ay hindi nasusulusyunan sa pag-dagdag ng isa pang problema. Kailangan mong kaharapin ito kahit na sa tingin mo hindi mo ito kaya. Matuto tayong huwag dumepende sa iba, may kanya kanya tayong buhay kaya kailangan mag- desisyon tayo para sa sarili natin kung ano ang ikasasaya natin. Ang past natin wag nyo masyadong problemahin, dahil paghahanda lang yun para sa future na nag-hihintay sa atin.
Martes, Mayo 9, 2017
The Coin
Naglalakad ako sa amusement park ngayon. Bored na bored na ako. Napilitan lang ako sumama dito dahil gusto ng pamangkin ko na samahan ko siya.
"Tita penge pa ng token. Maglalaro ako dun" sabay turo sa isang stall "I want that purple pig stuff toy" at pinagdikit pa ang palad.
Binigyan ko sya ng limang token, wala naman akong gagawin dun eh. Mula pagkabata hindi ko talaga nakahiligan maglaro.
Tumakbo na sya papunta sa stall kung saan sya maglalaro. Naghanap ako ng bench at umupo dito. Pinapanood lang ang pagdaan ng ibat ibang klase ng tao.
Siguro hindi ko na talaga gugustuhin pa maglaro kahit kailan!. Dahil hanggang ngayon nanghahawak pa rin ako sa pangako niya.
Flashback
"Happy 8th birthday Kiara!! Blow your candles na." I blow the candle at nagpalakpakan sila.
"Happy birthday Kiara"
"Kiara ang ganda naman ng dress mo"
"Punta ka rin sa party ko ah"
"Here' my gift"
"Punta ka sa house namin next week ah. Ipapakita ko yung new barbie ko"
Natutuwa naman ako sa mga girl classmates ko. "Thankyou kasi pumunta kayo!" Sabi ko sa kanilang lahat.
Yung mga classmate ko na mga lalake kumakain lang ehh hahaha.
Pinuntahan ko ang isang table kung saan nakalagay ang mga gifts.
Inalog alog ko isa-isa. Tina-try ko hulaan kong anong nasa loob.
"Hoy!"
"Ahhhh" nagulat ako dun sa bigla-biglang nangangalabit sa akin.
"Kainis ka. Muntik na ako mamatay sa gulat" at pinalo palo ko sya sa braso.
"Hahaha sorry na. Uy sorry na!" Umiyak ako at niyakap nya ko. Bwisit talaga tong lalaking ito eh. Alam na nga nyang magugulatin ako.
"Kiara sorry na talaga. Don't cry na. Baka pagalitan ako ni mommy Mina"
Mommy Carmina "Mina" that's my mom. Ewan ko nga kung bakit nya tinatawag na mommy ang mommy ko eh.
Huminahon na ako. "Yieee iis-smile na yan"
Napangiti ako.
"Wag mo na akong gugulatin sa sa susunod ahh"
"Syempre! Happy birthday nga pala! Eto gift ko sayo!" Inabot nya sakin ang kahon na hugis rectangle at may giftwrap na color purple.
Yieee purple my fav. Color
"Wow thank you Sean! Bubuksan ko na ito!!"
"Mamaya mo na buksan pagkatapos ng party. Tsaka gusto ko kasama mo ako sa pagbukas nyang gift ko sayo"
"Ahh okay. Tara kain ka na muna"
Hinila ko sya palapit sa table ng mga pagkain.
"Hi Sean enjoy ka lang sa party ni Kiara ahh" sabi ni mommy kay Sean.
Kilala na sya ni mommy dahil lagi syang nasa bahay para makipaglaro sa akin. Kaya nahiligan ko na rin maglaro ng cars. Syempre tinuruan ko rin sya maglaro ng luto-lutuan at barbie. Pero ang favorite ko sa lahat ay pag naglalaro kami ng bahay-bahayan. Sya yung daddy at ako ang mommy.
"Opo mommy Mina!"
Ngumiti si mommy sa kanya.
Pagkatapos nya kumuha ng pagkain, pumunta kami sa isang table at sinabayan ko sya kumain.
"Ang ganda mo Kiara ngayon! Ay mali, araw-araw ka nga palang maganda." Sabi nya at sumubo ulit
Namula yata ako sa sinabi nya. Pero nabanggit ko na ba sa inyo? Ay hindi pa yata. Kaya sasabihin ko ito sa inyo.
Pero ipromise nyo na secret lang natin ito ah.
Shhh wag talaga kayong maingay ahh.
Crush ko si Sean... Kyaaahh wag nyo ako isusumbong sa kanya ahhh!!
Pogi kasi sya, mabait, lagi akong kinakalaro at pogi ulit.
Kumain nalang ako ng kumain.baka bigla nalang akong magtatatalon dito!
***
Tapos na ang party ko. And it was wonderful.
Nagsi-uwian na rin ang mga friends, schoolmates and classmates ko.
Nagliligpit nalang ang mga yaya namin. Ako naman busy sa pag-akyat sa kwarto ko lahat ng regalo na natanggap ko. Nakadalawang balik ako, ang dami kasi ehh.
Wait!... Parang may kulang. Nakatayo ako ngayon sa room ko at tinitignan ang mga regalo. Lumuhod ako at hinalungkat mabuti pero di ko makita. Asan na ba yun??!! Excited pa naman ako buksan yun.
"Eto ba hinahanap mo?"
Tumingin ako sa likod ko at nakita ko si Sean na hawak hawak ang regalo nya sa akin.
Tumakbo kaagad ako sa kanya at kinuha ito.
"Haaay kala ko nawala na ito!! Sayo pa naman galing ito!, kinabahan ako dun ah, baka kasi pag nawala ko ito di ka na makipaglaro sa akin"
"Hahaha hindi ako mababaw para lang magalit dahil nakawala ka ng materyal na bagay. Pero yan, hindi mo talaga dapat yan walain"
Ngumiti nalang ako sa kanya. Burara ko kasi ehh noh.
"Oo na sorry na! Samahan mo nalang ako magbukas ng gifts!" Sabay hila ko sa kanya sa carpet ng room ko dahil dito nakalatag lahat ng gifts ko.
Syempre ihuhuli ko yung galing sa kanya.
***
"Haaay andami ko na namang bagong dresses and toys" sabi ko habang tinitignan ang mga regalo sa harap ko
Ang natitira nalang ay yung regalo ni Sean.
"Okay bubuksan ko na tong regalo mo" kahit na labag sa kalooban kong punitin ang purple na giftwrap, ang ganda kasi eh.
Nakangiti lang sya habang pinapanuod akong buksan ang regalo.
Napatakip ako ng bibig ko.
OH MY GOSH!!!
"Omg KYAAAHH ITO... ITO YUNG GUSTO KO NA LIMITED EDITION NG BARBIE SA FRANCE!!! Hala mahal toh ahh!! Awiee Sean I really appreciate it!!!. Ito talaga yung gusto ko." Lumapit ako sa kanya at niyakap sya.
"Hahaha syempre kahit anong dolls pa yan, basta masaya ka!"
My birthday is now more than wonderful.
This day is magical.
Humiwalay na ako sa pagkakayakap sa kanya at tinignan ang barbie. Grabe di talaga ako makapaniwala.
Pinagmasdan ko ang magandang pagkakayari dito. And wow! May suot ito na necklace. Ang cute nung necklace nya. Heart shape yung necklace.
"Buksan mo iyan" sabi nya.
Kumunot ang noo ko "Huh?"
"Ayan. Yung heart shaped nacklace buksan mo."
I tried at oo nga nabubuksan nga.
Kinilig ako sa nakita ko. Picture naming dalawa inside a heart.
I think my heart is melting because of joy.
"Omg ang ganda!!" Bagay tayo... Haha
"Kunyari ako ang daddy at ikaw ang mommy ano ang ipapangalan natin jan sa anak natin?"
Natigil ako sa pagkamangha sa barbie dahil sa sinabi nya. Papatayin ba ako neto sa kilig?
"Anak natin?" Tanong ko
Tumango sya.
Hmmm?? Ano bang magandang pangalan?
Eh kung Kiara para kapangalan ko?
Eh ayoko.
Uhhmm Sean kaya?
Ehh panlalake naman yun ehh!!
AHA!
"Purple! purple nalang ang ipangalan natin!" Hehe favorite color ko kasi yun!
"Tsk diba ako naman ang tatay, pwede black nalang? Mas maganda yun!" Suhestyon nya.
Ehhhh!!! AYOKO
"Ayoko nga!! Black isn't a beautiful name"
"Edi pagsamahin nalang natin!"
Huh? Pagsamahin? Ano ba ang magiging kulay kapag pinagsama ang black at purple? Tss parang ang panget ng kakalabasan.
"Oh sige paano?"
"Blaple!!"
Blaple? Ohsige na nga!
"Sige ayun nalang cute naman ehh" sabi ko.
Pero mas maganda talaga kung purple noh?
"Wag na wag mong pababayaan ang anak natin ahh!" Sabi nya.
"Oo naman" tumango ako at ngumiti.
"Kiara kasi... Aalis kami bukas. Sa ibang bansa na ako mag-aaral hanggang college. Sorry ahh"
Ano??
"Huh? Iiwan mo ako?"
"Ehh... Hindi naman sa ganun. Dahil anjan si Blaple at anjan din ang picture natin dalawa lagi lang akong nanjan sa tabi mo"
Tumulo yung luha ko. Wala na akong kalaro?
"Pero iiwan mo parin ako ehh"
"Sorry na talaga. Wag ka mag-alala pinayagan naman ako ni mommy mag-sleep over ngayon dito dahil alam ni mommy na mamimiss mo talaga ako!"
"Mamimiss talaga kita sobra" sabi ko at humagulgol na
"Babalik naman ako ehh. Basta ako lang ang best playmate mo ah"
***
"Mommy si Sean po?" Tanong ko kay mommy pagkagising ko palang kinukusot pa ang mata.
"Umalis na sila kaninang madaling araw pa anak"
Huh? Iniwan nya na ako!
Tumakbo ako kay mommy, niyakap ko sya at humagulgol na naman!
Nagising lang ako! Nawala na sya!
End of Flashback
Ang tanga ko noh. Kasi kahit na ang tagal nya nang hindi pa bumabalik, graduate na ako, kinasal na ate ko, may anak na ate ko, may trabaho na ako. Pero hanggang ngayon hinihintay ko pa rin na bumalik sya.
Pinupunasan ko na ang pawis nitong pamangkin ko, dahil uuwi na kami
"Tita balik tayo ulit sa susunod ahh"
"Oo na nga!"
"Yehey!!!"
Pinainom ko sya ng tubig. At iniligpit ang mga damit nya sa bag.
"Jezza akin na yung towel!" Tawag ko pero walang lumalapit sa akin kaya nilingon ko na siya.
What the fck?!! Nasaan na yun!??
"Jezza!!" Tawag ko. Nag-aalala na ako. Lagot ako nito sa ate ko.
May kumalabit sa hita ko kaya lumingon agad ako. "Jezza! Ano ka ba naman! Saan ka ba nagpupunta? Wag mo nang uulitin yun ahh"
Tumango lang sya at may ipinakita sa akin na barya. Tumaas ang kilay ko. Parang di pa ako nakakakita ng ganitong barya ahh.
"Saan mo naman nakuha toh?" Tinignan kong mabuti ang barya.
O __ O
May nakasulat sa barya.
I missed you
Sorry kung
Antagal ko
Bumalik
-Sean
Naging blurred ang paningin ko dahil sa mga nagbabadyang luha. Ano ba naman kasi itong batang ito! Kung saan saan namumulot.
Tinignan ko si Jezza may itinuturo sya sa likuran ko. Lumingon ako at tumulo na yung luha ko.
Ibinaba ko si Jezza at lumapit agad sa kanya at ipinaghahampas sya.
Pinalo palo ko sya sa braso habang umiiyak, pinag ekis nya yung braso nya bilang shield.
"Walanghiya ka!! Antagal mo bumalik! Hinintay kita ng napakatagal ha!! Alam mo ba yun?? Nakakainis ka! Nakakainis ka. Nitong mga nakaraang taon di ka na nagpaparamdam. Anong klaseng lalake ka ha!! Aanak-anakan mo ako pero iiwan mo kami huhuhu bakit bumalik ka pa ha!! Walang hiya ka!! MAHAL KITA!!!" Tinigil ko na ang paghampas sa kanya at tumingin sa kanya. Nakangiti lang sya.
"Ano bang ikinasasaya mo ha??! At ngumimingiti ka jan!!"
"Mahal din kita... Mahal na mahal, dati pa" sabi niya.
"Walanghiya ka" niyakap ko sya "Miss na miss na kita!"
"Ano nakailang girlfriend ka doon?" Tanong ko.
"Haay faithful ako sa future wife ko kaya hinding hindi ako nag-girlfriend tsaka isa pa may anak na ko ehh"
"Alam mo, meron pa akong isang ikinaiinis sayo!" Sabi ko.
Tumaas ang kilay nya "Ano?"
"Ang baduy nung ipinangalan mo dun sa anak natin!"
"Blaple!! Ayos lang yun!! Unique"
"Haay nako uuwi na kami. Bye" sabi ko. "Tara na Jezza! Uwi na tayo!"
"Okay po"
"Uy wait sama ako! Miss na miss ko na yung anak natin" sabi nya.
Hinawakan nya yung kamay ko habang sumasabay sa paglalakad namin.
Natatawa nalang ako!! Kasi kahit na sobrang tagal ng panahon hindi nya ako binigo. Bumalik talaga sya. At nakatulong din ang faith ko. My faith that is always saying that he'll come back.
"Tita sino po ang pinsan ko?" Tanong ni Jezza.
Natawa nalang kami ni Sean.
♥♥The End♥♥
lesson learned: Tiwala lang, kung may faith ka sa ibang tao at sa sarili mo, alam mo na kahit anong mangyari walang makakasira sa inyo.
"Tita penge pa ng token. Maglalaro ako dun" sabay turo sa isang stall "I want that purple pig stuff toy" at pinagdikit pa ang palad.
Binigyan ko sya ng limang token, wala naman akong gagawin dun eh. Mula pagkabata hindi ko talaga nakahiligan maglaro.
Tumakbo na sya papunta sa stall kung saan sya maglalaro. Naghanap ako ng bench at umupo dito. Pinapanood lang ang pagdaan ng ibat ibang klase ng tao.
Siguro hindi ko na talaga gugustuhin pa maglaro kahit kailan!. Dahil hanggang ngayon nanghahawak pa rin ako sa pangako niya.
Flashback
"Happy 8th birthday Kiara!! Blow your candles na." I blow the candle at nagpalakpakan sila.
"Happy birthday Kiara"
"Kiara ang ganda naman ng dress mo"
"Punta ka rin sa party ko ah"
"Here' my gift"
"Punta ka sa house namin next week ah. Ipapakita ko yung new barbie ko"
Natutuwa naman ako sa mga girl classmates ko. "Thankyou kasi pumunta kayo!" Sabi ko sa kanilang lahat.
Yung mga classmate ko na mga lalake kumakain lang ehh hahaha.
Pinuntahan ko ang isang table kung saan nakalagay ang mga gifts.
Inalog alog ko isa-isa. Tina-try ko hulaan kong anong nasa loob.
"Hoy!"
"Ahhhh" nagulat ako dun sa bigla-biglang nangangalabit sa akin.
"Kainis ka. Muntik na ako mamatay sa gulat" at pinalo palo ko sya sa braso.
"Hahaha sorry na. Uy sorry na!" Umiyak ako at niyakap nya ko. Bwisit talaga tong lalaking ito eh. Alam na nga nyang magugulatin ako.
"Kiara sorry na talaga. Don't cry na. Baka pagalitan ako ni mommy Mina"
Mommy Carmina "Mina" that's my mom. Ewan ko nga kung bakit nya tinatawag na mommy ang mommy ko eh.
Huminahon na ako. "Yieee iis-smile na yan"
Napangiti ako.
"Wag mo na akong gugulatin sa sa susunod ahh"
"Syempre! Happy birthday nga pala! Eto gift ko sayo!" Inabot nya sakin ang kahon na hugis rectangle at may giftwrap na color purple.
Yieee purple my fav. Color
"Wow thank you Sean! Bubuksan ko na ito!!"
"Mamaya mo na buksan pagkatapos ng party. Tsaka gusto ko kasama mo ako sa pagbukas nyang gift ko sayo"
"Ahh okay. Tara kain ka na muna"
Hinila ko sya palapit sa table ng mga pagkain.
"Hi Sean enjoy ka lang sa party ni Kiara ahh" sabi ni mommy kay Sean.
Kilala na sya ni mommy dahil lagi syang nasa bahay para makipaglaro sa akin. Kaya nahiligan ko na rin maglaro ng cars. Syempre tinuruan ko rin sya maglaro ng luto-lutuan at barbie. Pero ang favorite ko sa lahat ay pag naglalaro kami ng bahay-bahayan. Sya yung daddy at ako ang mommy.
"Opo mommy Mina!"
Ngumiti si mommy sa kanya.
Pagkatapos nya kumuha ng pagkain, pumunta kami sa isang table at sinabayan ko sya kumain.
"Ang ganda mo Kiara ngayon! Ay mali, araw-araw ka nga palang maganda." Sabi nya at sumubo ulit
Namula yata ako sa sinabi nya. Pero nabanggit ko na ba sa inyo? Ay hindi pa yata. Kaya sasabihin ko ito sa inyo.
Pero ipromise nyo na secret lang natin ito ah.
Shhh wag talaga kayong maingay ahh.
Crush ko si Sean... Kyaaahh wag nyo ako isusumbong sa kanya ahhh!!
Pogi kasi sya, mabait, lagi akong kinakalaro at pogi ulit.
Kumain nalang ako ng kumain.baka bigla nalang akong magtatatalon dito!
***
Tapos na ang party ko. And it was wonderful.
Nagsi-uwian na rin ang mga friends, schoolmates and classmates ko.
Nagliligpit nalang ang mga yaya namin. Ako naman busy sa pag-akyat sa kwarto ko lahat ng regalo na natanggap ko. Nakadalawang balik ako, ang dami kasi ehh.
Wait!... Parang may kulang. Nakatayo ako ngayon sa room ko at tinitignan ang mga regalo. Lumuhod ako at hinalungkat mabuti pero di ko makita. Asan na ba yun??!! Excited pa naman ako buksan yun.
"Eto ba hinahanap mo?"
Tumingin ako sa likod ko at nakita ko si Sean na hawak hawak ang regalo nya sa akin.
Tumakbo kaagad ako sa kanya at kinuha ito.
"Haaay kala ko nawala na ito!! Sayo pa naman galing ito!, kinabahan ako dun ah, baka kasi pag nawala ko ito di ka na makipaglaro sa akin"
"Hahaha hindi ako mababaw para lang magalit dahil nakawala ka ng materyal na bagay. Pero yan, hindi mo talaga dapat yan walain"
Ngumiti nalang ako sa kanya. Burara ko kasi ehh noh.
"Oo na sorry na! Samahan mo nalang ako magbukas ng gifts!" Sabay hila ko sa kanya sa carpet ng room ko dahil dito nakalatag lahat ng gifts ko.
Syempre ihuhuli ko yung galing sa kanya.
***
"Haaay andami ko na namang bagong dresses and toys" sabi ko habang tinitignan ang mga regalo sa harap ko
Ang natitira nalang ay yung regalo ni Sean.
"Okay bubuksan ko na tong regalo mo" kahit na labag sa kalooban kong punitin ang purple na giftwrap, ang ganda kasi eh.
Nakangiti lang sya habang pinapanuod akong buksan ang regalo.
Napatakip ako ng bibig ko.
OH MY GOSH!!!
"Omg KYAAAHH ITO... ITO YUNG GUSTO KO NA LIMITED EDITION NG BARBIE SA FRANCE!!! Hala mahal toh ahh!! Awiee Sean I really appreciate it!!!. Ito talaga yung gusto ko." Lumapit ako sa kanya at niyakap sya.
"Hahaha syempre kahit anong dolls pa yan, basta masaya ka!"
My birthday is now more than wonderful.
This day is magical.
Humiwalay na ako sa pagkakayakap sa kanya at tinignan ang barbie. Grabe di talaga ako makapaniwala.
Pinagmasdan ko ang magandang pagkakayari dito. And wow! May suot ito na necklace. Ang cute nung necklace nya. Heart shape yung necklace.
"Buksan mo iyan" sabi nya.
Kumunot ang noo ko "Huh?"
"Ayan. Yung heart shaped nacklace buksan mo."
I tried at oo nga nabubuksan nga.
Kinilig ako sa nakita ko. Picture naming dalawa inside a heart.
I think my heart is melting because of joy.
"Omg ang ganda!!" Bagay tayo... Haha
"Kunyari ako ang daddy at ikaw ang mommy ano ang ipapangalan natin jan sa anak natin?"
Natigil ako sa pagkamangha sa barbie dahil sa sinabi nya. Papatayin ba ako neto sa kilig?
"Anak natin?" Tanong ko
Tumango sya.
Hmmm?? Ano bang magandang pangalan?
Eh kung Kiara para kapangalan ko?
Eh ayoko.
Uhhmm Sean kaya?
Ehh panlalake naman yun ehh!!
AHA!
"Purple! purple nalang ang ipangalan natin!" Hehe favorite color ko kasi yun!
"Tsk diba ako naman ang tatay, pwede black nalang? Mas maganda yun!" Suhestyon nya.
Ehhhh!!! AYOKO
"Ayoko nga!! Black isn't a beautiful name"
"Edi pagsamahin nalang natin!"
Huh? Pagsamahin? Ano ba ang magiging kulay kapag pinagsama ang black at purple? Tss parang ang panget ng kakalabasan.
"Oh sige paano?"
"Blaple!!"
Blaple? Ohsige na nga!
"Sige ayun nalang cute naman ehh" sabi ko.
Pero mas maganda talaga kung purple noh?
"Wag na wag mong pababayaan ang anak natin ahh!" Sabi nya.
"Oo naman" tumango ako at ngumiti.
"Kiara kasi... Aalis kami bukas. Sa ibang bansa na ako mag-aaral hanggang college. Sorry ahh"
Ano??
"Huh? Iiwan mo ako?"
"Ehh... Hindi naman sa ganun. Dahil anjan si Blaple at anjan din ang picture natin dalawa lagi lang akong nanjan sa tabi mo"
Tumulo yung luha ko. Wala na akong kalaro?
"Pero iiwan mo parin ako ehh"
"Sorry na talaga. Wag ka mag-alala pinayagan naman ako ni mommy mag-sleep over ngayon dito dahil alam ni mommy na mamimiss mo talaga ako!"
"Mamimiss talaga kita sobra" sabi ko at humagulgol na
"Babalik naman ako ehh. Basta ako lang ang best playmate mo ah"
***
"Mommy si Sean po?" Tanong ko kay mommy pagkagising ko palang kinukusot pa ang mata.
"Umalis na sila kaninang madaling araw pa anak"
Huh? Iniwan nya na ako!
Tumakbo ako kay mommy, niyakap ko sya at humagulgol na naman!
Nagising lang ako! Nawala na sya!
End of Flashback
Ang tanga ko noh. Kasi kahit na ang tagal nya nang hindi pa bumabalik, graduate na ako, kinasal na ate ko, may anak na ate ko, may trabaho na ako. Pero hanggang ngayon hinihintay ko pa rin na bumalik sya.
Pinupunasan ko na ang pawis nitong pamangkin ko, dahil uuwi na kami
"Tita balik tayo ulit sa susunod ahh"
"Oo na nga!"
"Yehey!!!"
Pinainom ko sya ng tubig. At iniligpit ang mga damit nya sa bag.
"Jezza akin na yung towel!" Tawag ko pero walang lumalapit sa akin kaya nilingon ko na siya.
What the fck?!! Nasaan na yun!??
"Jezza!!" Tawag ko. Nag-aalala na ako. Lagot ako nito sa ate ko.
May kumalabit sa hita ko kaya lumingon agad ako. "Jezza! Ano ka ba naman! Saan ka ba nagpupunta? Wag mo nang uulitin yun ahh"
Tumango lang sya at may ipinakita sa akin na barya. Tumaas ang kilay ko. Parang di pa ako nakakakita ng ganitong barya ahh.
"Saan mo naman nakuha toh?" Tinignan kong mabuti ang barya.
O __ O
May nakasulat sa barya.
I missed you
Sorry kung
Antagal ko
Bumalik
-Sean
Naging blurred ang paningin ko dahil sa mga nagbabadyang luha. Ano ba naman kasi itong batang ito! Kung saan saan namumulot.
Tinignan ko si Jezza may itinuturo sya sa likuran ko. Lumingon ako at tumulo na yung luha ko.
Ibinaba ko si Jezza at lumapit agad sa kanya at ipinaghahampas sya.
Pinalo palo ko sya sa braso habang umiiyak, pinag ekis nya yung braso nya bilang shield.
"Walanghiya ka!! Antagal mo bumalik! Hinintay kita ng napakatagal ha!! Alam mo ba yun?? Nakakainis ka! Nakakainis ka. Nitong mga nakaraang taon di ka na nagpaparamdam. Anong klaseng lalake ka ha!! Aanak-anakan mo ako pero iiwan mo kami huhuhu bakit bumalik ka pa ha!! Walang hiya ka!! MAHAL KITA!!!" Tinigil ko na ang paghampas sa kanya at tumingin sa kanya. Nakangiti lang sya.
"Ano bang ikinasasaya mo ha??! At ngumimingiti ka jan!!"
"Mahal din kita... Mahal na mahal, dati pa" sabi niya.
"Walanghiya ka" niyakap ko sya "Miss na miss na kita!"
"Ano nakailang girlfriend ka doon?" Tanong ko.
"Haay faithful ako sa future wife ko kaya hinding hindi ako nag-girlfriend tsaka isa pa may anak na ko ehh"
"Alam mo, meron pa akong isang ikinaiinis sayo!" Sabi ko.
Tumaas ang kilay nya "Ano?"
"Ang baduy nung ipinangalan mo dun sa anak natin!"
"Blaple!! Ayos lang yun!! Unique"
"Haay nako uuwi na kami. Bye" sabi ko. "Tara na Jezza! Uwi na tayo!"
"Okay po"
"Uy wait sama ako! Miss na miss ko na yung anak natin" sabi nya.
Hinawakan nya yung kamay ko habang sumasabay sa paglalakad namin.
Natatawa nalang ako!! Kasi kahit na sobrang tagal ng panahon hindi nya ako binigo. Bumalik talaga sya. At nakatulong din ang faith ko. My faith that is always saying that he'll come back.
"Tita sino po ang pinsan ko?" Tanong ni Jezza.
Natawa nalang kami ni Sean.
♥♥The End♥♥
lesson learned: Tiwala lang, kung may faith ka sa ibang tao at sa sarili mo, alam mo na kahit anong mangyari walang makakasira sa inyo.
Magpapasaya sayo
"Hi mga kids handa na ba kayo para sa isang magic" masaya kong bati sa mga bata sa harap ko.
"Opo" sabay sabay nilang sabi at pumalakpak.
Nagsimula na ako sa pag-mamagic upang mag-bigay ng saya sa kanila.
Lagi namang ganito.
Ako lagi yung nagpapasaya sa iba.
Ako ang gumagawa ng paraan para ngiti lumabas sa mga labi nila.
Pero ako??...
Kailan ba ako naging masaya?
Isa akong clown na may napaka-kapal na make-up, para matakpan ang lungkot na matagal nang nananahan sa aking puso. Hanggang ngayon wala paring nakakatanggal nito.
Ito ang aking masskara kumbaga, kung ano ang ipinapakita ko sa ibang tao ay ibang iba pag sarili ko lang ang kasama ko.
Ito ang napili kong trabaho, para kahit di ako masaya, atleast ako ang dahilan ng pagiging masaya ng ibang tao.
Minahal ko sya ng wagas... Pero di nya ko ipinaglaban sa mga magulang nya...
Dahil sabi ng magulang nya, ano daw ang maipapakain ko kung pagka-clown lang ang trabaho ko.
Hinihintay ko sya na sumagot na akala ko ipaglalaban nya ako... Dahil sya yung babaeng alam kong di sumusuko.
Pero nagkamali pala ako...
Sabagay isa lang akong hamak na clown.
Wala namang pagkapropesyunal dun..
Pero ang sakit ng katotohanan na may iba pang mas mahalaga kaysa sa pagmamahal.
O baka talagang hindi talaga siya ang para sa akin.
"Simon punta ka sa birthday ng anak ko pre ahh, tsaka pwede may discount?? Kaibigan naman kita ehh" sabi ng kaibigan kong si Charlie sa telepono.
"Haay naku oh sige na nga. Mabuti ka namang kaibigan ehh" sagot ko sa kabilang linya.
"Nakuu salamat talaga pre!! Matutuwa si Chandria pati mga kaibigan nun! Salamat talaga pre ahh" sabi nya
"Oo sige, walang anuman" sagot ko at ibinaba nya na ang telepono.
***
Nandito na ako ngayon sa 4th birthday ng anak ng kaibigan ko.
Papunta na ako sa room ni Charlie dahil dun ako magme-make up at magsusuot ng costume.
May dala dala akong bag kung saan nakalagay ang mga kailangan ko.
Habang naglalakad ako chinecheck ko ang bag ko. Baka kasi may kulang. Chineck ko na toh kanina, pero mabuti na ang sigurado.
"Aray" boses ng isang babae.
Napasapo ako sa noo ko dahil may tumama dito at napapikit din ako sa sakit.
Dumilat na ako nung medyo di na masakit, at nakita ko yung babae sa harap ko hinihimas himas nya rin ang noo nya pero abot tenga ang ngiti nya.
Ang weird???...
May dala syang camera. At sa tingin ko photographer sya ngayon sa party.
Ang nakakapagtaka ang lawak lawak ng ng daanan eh nagkabanggaan pa kami!!
"Sorry nagb-browse kasi ako ng mga pictures kaya siguro di kita nakita" at ngumiti sya sakin.
So that explains it.
Tumango ako" Okay lang, sorry din"
Tumango sya at inilahad ang kamay " Maxie nga pala and you are?"
"I' m Simon" at tinanggap ko ang kamay nya.
(Sai-mon po ang pronunciation)
"So, ikaw ang clown?"
"Yep" at tumango pa ako.
"Ahhh pwede pahingi ng number mo? Number mo talaga ha!! K-ka-Kasi para pag may birthday sa isa sa mga pamangkin ko, para may clown d-diba??" Sabi nya
"Ahh oh sige mamaya, kailangan ko na kasi talagang mag- asikaso, pasensya na ha?"
"Ahhh oh sige naiintindihan ko naman" sagot nya.
At naglakad na ako palayo sa
kanya.
***
Nang magsimula na ang birthday celebration ni chandria... Syempre ako yung nagpapatawa sa kanila madalas ako may hawak ng mic.
"Si mommy ano naman ang message mo para kay chandria?" Habang sinasabi ko yun nakikita ko na picture ng picture yung babae na nakalimutan ko na ang pangalan. At ako ang pinipicturan... Eh ako nga ba? Haay nakoo baka naman hindi ako! baka nagiging paranoid lang ako.
"Syempre first of all gusto ko na malaman mo na andito lang kami......" Sabi ni Venice, mommy ni chandria at asawa ni charlie.
Blah blah blah blah.
Di ko na masyadong maintindihan yung sinabi ni Venice dahil nakita ko si Ms. Photographer na nabunggo ang waiter na may dalang mga inumin, dahil hindi nakatingin si Ms. Photographer sa dinadaanan nya pero nakatingin lang sya sa camera... Na nakakatutok sakin??. Eh? Erase!!!
Nakita ko na nagulat si Ms. Photographer pati yung waiter. At kumuha agad ng towel yung waiter at alam ko na ang susunod....
Kaya agad akong tumakbo palapit sa kanila at inagaw sa waiter ang towel na ipa-pangpunas sana sa damit ni Ms. Photographer.
Nagulat silang dalawa sa ginawa ko. Namula naman si Ms. Photographer at ngumiti. May binulong pa si Ms. Photographer sa sarili nya pero may narinig akong onti... "Sus di ko na pala kailangang magpapansin.... " yun lang ang narinig ko.
Pero nagtataka kayo kung bakit ako lumapit sa kanya?? Simple lang, kasi sa may dibdib kasi natapon yung mga inumin. Eh ayoko namang hawakan nung clumsy na waiter na yun yung dibdib neto.
Concerned citizen slash clown lang ako dito!!! Nagmamagandang loob lang... Wag kayo mag-isip ng kung ano-ano.
"Sorry po ma'am" sabi nung waiter.
"Ah okay lang!! Super duper okay lang talaga, salamat ha!!" Sabi naman ni Ms. Photographer.
Nakita ko ang pag-kunot ng noo ng waiter siguro di nya maintindihan yung sinabi ni Ms. Photographer. Miski ako di ko rin naintindihan. Natapunan na nga, nagpasalamat pa??!! Eh? Lupet nya naman!!
" Ahh o-okay po balik na po ako sa trabaho ko" sabi ng waiter.
Ngumiti nalang sa kanya si Ms. P at umalis na yung waiter.
Inabot ko na kay Ms. P yung towel "Punasan mo na yang damit mo" sabi ko.
At ang daming nagsitilian....
Sh!t na malagkit.
We're on a middle of a childrens party and I interrupted the message of Venice to her daughter. Sh!t talaga!!
Inagaw ni Charlie yung mic kay Venice at sinabing "Wag ka mag-alala pare suportado kita jan!! Di ka susukuan nyan ni Maxie pare! Kaya Go ako sa kanya pare.. Para sayo para maging masaya ka na!"
Pumalakpak yung iba pero walang nagsasalita and then...
Complete silence. At lahat sila nakatingin sakin.
Napalunok ako. Ano bang pinagsasasabi neto??.
Ehh concerned citizen nga lang ako!! Yun lang yun!
And then he break the silence.
"Okay let the party continues... Games naman" sabi ni Charlie.
At pumalakpak ang mga bata.
At eto ako naguguluhan... Dahil... Ewan ko.... Ang bilis ng pintig ng puso ko. Bumaling ako kay Ms. P este kay Maxie na paalis, mas lalo pa bumilis pagtalon ng puso ko ng lumingon sya sakin at ngumiti at umalis na.
Babalik pa kaya siya? Siguro magpapalit lang yun ng damit.
Kailangan pa ng photographer... Di pa kasi tapos yung party.
***
Tapos na ang party. Nakapagpaalam na ako kay Charlie at Venice na uuwi na ako.
Naglalakad na ako palabas ng gate nila ng may kumalabit sa kin.
Si Maxie...
"Uhhh.. Diba hinihingi ko number mo?" Sabi niya.
Nakakainis yung pakiramdam nung marinig ko yung boses nya.
"Ahh oo eto nga pala" binigay ko ang calling card ko.
"Thank you nga pala kanina"
" sus wala yun" sabi ko.
"Uuwi ka na ba sa bahay nyo?" Tanong nya.
"Hindi pa, dadaan muna ako sa mall magpapalamig lang saglit" sabi ko.
Di ko namamalayan na naglalakad na ako at sunod lang sya ng sunod sakin.
"Ahh okay, pwede sumama?....Or okay lang kung hindi pwede kasi b-baka may ka-d-date ka ehh" sabi nya at kinagat ang pang ibabang labi.
"Wala noh! Okay lang para naman di na ko mag-isa" at hinatak ko sya sa sakayan ng jeep.
Maxie's POV
Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko nang hawakn nya ang kamay ko papaunta sa sakayan ng jeep. Para akong natatae na ewan...
***
Naglalakad lakad kami dito sa mall at pagabi na.
At may naisip ako...
"Malapit na maggabi dun tayo sa fountain tumambay " sabi ko.
Kasi may fountain dito sa mall na umiilaw pag gabi.
"Okay" sabi nya at ngumiti.
Humanap na ako ng bench na pwede naming upuan. At umupo na kami.
"May gusto ka bang kainin?" Tanong nya.
"Hwag na! Naku kakagaling lang natin sa isang handaan kaya busog pa ako" ngumiti ako at nag-thumbs up "okay lang talaga"
Lalo na dahil kasama kita busog na puso ko. Charr lang.
"Saan ka nakatira Simon?"
"Ahh sa Caloocan " sabi nya
"Parehas pala tayo. Eh sino kasama mo sa bahay?"
"Ako lang mag-isa Maxie mga magulang ko nasa probinsiya"
May gustong gusto ko na talaga itanong tong bagay na to. Kaso, baka sabihin nya masyado akong curious. Pero... Pero di ako matatahimik kung di ko to matanong. Okay wala namang mawawala.
Pero gwapo sya... Impossible namang 'hindi' ang isagot nya sa tanong ko.
Ehhh bahala na nga.
Lunok "M- May g-gi-girlfriend ka na?" Kinagat ko ang pang ibabang labi ko.
Tumingon lang sya sa fountain at bumuga ng hininga pagkatapos ay umiling sya.Malungkot ang mga mata nya.
So?? Wala syang gf?? ASDFGHJKL.
"May sasabihin ako" panimula ko "unang pagkakita ko palang sayo sa party kanina na-attract na talaga ako. Ang alam ko infatuation lang yon kasi unang beses pa lang naman kita nakita diba? Pero sinadya ko talaga ang pagkaka bunggo sayo." Huminga ako ng malalim "Kaya di nalang kita inisip kasi unang pagkausap ko sayo halos hindi mo naman ako kausapin eh, pero nung lumapit ka nung natapunan ako ng mga inumin kinikilig ako nun... Kung alam mo lang. Syempre yung crush ko concerned sa kin, sino ba namang di matutuwa dun diba??" At tumawa ako ng pabiro. Habang sya seryoso lang na nakatingin sa kin. "At nung nagpalit ako ng damit, di mo lang alam halos magconcert na ako sa banyo kahit na sintunado pa pagkanta ko. Kasi nga yung crush ko napansin ako sa gitna ng napakaraming tao.. At dahil dun na fall ako. Sumama ako sayo hiningi ko number mo at ngayon nasa tabi na kita." Kinuha ko ang camera ko "alam mo bagay tayo.. Kasi ikaw lagi ang ngingiti at ako ang kukuha ng memories ng magagandang ngiti mo na yan. Handa akong pawiin ang lungkot mo. Handa akong kumuha ng mga bagong good memories para matakpan ang mga memoryang bumabagabag sayo ngayon, tandaan mo nahulog na ako sayo hinihintay ko nalang ang pagsalo mo." Hinawakan ko ang balikat nya.
"Lagi lang akong nandito laging masasandalan mo, at hinding hindi ka susukuan" sabi ko.
"Tandaan mo andito lang ako para magpasaya sayo" sabi ko at niyakap sya.
Yumakap din sya pabalik.
"Aasahan ko yan Ms. Photographer"
Hinding hindi ka mabibigo NEVER.
♥♥♥The End♥♥♥
------------------------------------------
Lesson learned: Kahit gaano ka pa kalungkot at sa tingin mo pasan mo na ang buong mundo, huwag mong problemahin yun. Dahil masuwerte ka pa nga, kasi may cellphone o computer ka para makapagbasa ng wattpad, makapag-log in sa mga social networking sites, nakakapag-aral, kumakain more than 3 times a day. Imagine! There are a lot of people out there na wala pa sa kalahati ng kinakain mo ang pang isang araw na pagkain nila. Kaya let's just be thankful. And hindi naman tayo binibigyan ng dios ng problemang hindi natin kayang lampasan, lalo na kung may sasama sayo para lampasan ito.
"Opo" sabay sabay nilang sabi at pumalakpak.
Nagsimula na ako sa pag-mamagic upang mag-bigay ng saya sa kanila.
Lagi namang ganito.
Ako lagi yung nagpapasaya sa iba.
Ako ang gumagawa ng paraan para ngiti lumabas sa mga labi nila.
Pero ako??...
Kailan ba ako naging masaya?
Isa akong clown na may napaka-kapal na make-up, para matakpan ang lungkot na matagal nang nananahan sa aking puso. Hanggang ngayon wala paring nakakatanggal nito.
Ito ang aking masskara kumbaga, kung ano ang ipinapakita ko sa ibang tao ay ibang iba pag sarili ko lang ang kasama ko.
Ito ang napili kong trabaho, para kahit di ako masaya, atleast ako ang dahilan ng pagiging masaya ng ibang tao.
Minahal ko sya ng wagas... Pero di nya ko ipinaglaban sa mga magulang nya...
Dahil sabi ng magulang nya, ano daw ang maipapakain ko kung pagka-clown lang ang trabaho ko.
Hinihintay ko sya na sumagot na akala ko ipaglalaban nya ako... Dahil sya yung babaeng alam kong di sumusuko.
Pero nagkamali pala ako...
Sabagay isa lang akong hamak na clown.
Wala namang pagkapropesyunal dun..
Pero ang sakit ng katotohanan na may iba pang mas mahalaga kaysa sa pagmamahal.
O baka talagang hindi talaga siya ang para sa akin.
"Simon punta ka sa birthday ng anak ko pre ahh, tsaka pwede may discount?? Kaibigan naman kita ehh" sabi ng kaibigan kong si Charlie sa telepono.
"Haay naku oh sige na nga. Mabuti ka namang kaibigan ehh" sagot ko sa kabilang linya.
"Nakuu salamat talaga pre!! Matutuwa si Chandria pati mga kaibigan nun! Salamat talaga pre ahh" sabi nya
"Oo sige, walang anuman" sagot ko at ibinaba nya na ang telepono.
***
Nandito na ako ngayon sa 4th birthday ng anak ng kaibigan ko.
Papunta na ako sa room ni Charlie dahil dun ako magme-make up at magsusuot ng costume.
May dala dala akong bag kung saan nakalagay ang mga kailangan ko.
Habang naglalakad ako chinecheck ko ang bag ko. Baka kasi may kulang. Chineck ko na toh kanina, pero mabuti na ang sigurado.
"Aray" boses ng isang babae.
Napasapo ako sa noo ko dahil may tumama dito at napapikit din ako sa sakit.
Dumilat na ako nung medyo di na masakit, at nakita ko yung babae sa harap ko hinihimas himas nya rin ang noo nya pero abot tenga ang ngiti nya.
Ang weird???...
May dala syang camera. At sa tingin ko photographer sya ngayon sa party.
Ang nakakapagtaka ang lawak lawak ng ng daanan eh nagkabanggaan pa kami!!
"Sorry nagb-browse kasi ako ng mga pictures kaya siguro di kita nakita" at ngumiti sya sakin.
So that explains it.
Tumango ako" Okay lang, sorry din"
Tumango sya at inilahad ang kamay " Maxie nga pala and you are?"
"I' m Simon" at tinanggap ko ang kamay nya.
(Sai-mon po ang pronunciation)
"So, ikaw ang clown?"
"Yep" at tumango pa ako.
"Ahhh pwede pahingi ng number mo? Number mo talaga ha!! K-ka-Kasi para pag may birthday sa isa sa mga pamangkin ko, para may clown d-diba??" Sabi nya
"Ahh oh sige mamaya, kailangan ko na kasi talagang mag- asikaso, pasensya na ha?"
"Ahhh oh sige naiintindihan ko naman" sagot nya.
At naglakad na ako palayo sa
kanya.
***
Nang magsimula na ang birthday celebration ni chandria... Syempre ako yung nagpapatawa sa kanila madalas ako may hawak ng mic.
"Si mommy ano naman ang message mo para kay chandria?" Habang sinasabi ko yun nakikita ko na picture ng picture yung babae na nakalimutan ko na ang pangalan. At ako ang pinipicturan... Eh ako nga ba? Haay nakoo baka naman hindi ako! baka nagiging paranoid lang ako.
"Syempre first of all gusto ko na malaman mo na andito lang kami......" Sabi ni Venice, mommy ni chandria at asawa ni charlie.
Blah blah blah blah.
Di ko na masyadong maintindihan yung sinabi ni Venice dahil nakita ko si Ms. Photographer na nabunggo ang waiter na may dalang mga inumin, dahil hindi nakatingin si Ms. Photographer sa dinadaanan nya pero nakatingin lang sya sa camera... Na nakakatutok sakin??. Eh? Erase!!!
Nakita ko na nagulat si Ms. Photographer pati yung waiter. At kumuha agad ng towel yung waiter at alam ko na ang susunod....
Kaya agad akong tumakbo palapit sa kanila at inagaw sa waiter ang towel na ipa-pangpunas sana sa damit ni Ms. Photographer.
Nagulat silang dalawa sa ginawa ko. Namula naman si Ms. Photographer at ngumiti. May binulong pa si Ms. Photographer sa sarili nya pero may narinig akong onti... "Sus di ko na pala kailangang magpapansin.... " yun lang ang narinig ko.
Pero nagtataka kayo kung bakit ako lumapit sa kanya?? Simple lang, kasi sa may dibdib kasi natapon yung mga inumin. Eh ayoko namang hawakan nung clumsy na waiter na yun yung dibdib neto.
Concerned citizen slash clown lang ako dito!!! Nagmamagandang loob lang... Wag kayo mag-isip ng kung ano-ano.
"Sorry po ma'am" sabi nung waiter.
"Ah okay lang!! Super duper okay lang talaga, salamat ha!!" Sabi naman ni Ms. Photographer.
Nakita ko ang pag-kunot ng noo ng waiter siguro di nya maintindihan yung sinabi ni Ms. Photographer. Miski ako di ko rin naintindihan. Natapunan na nga, nagpasalamat pa??!! Eh? Lupet nya naman!!
" Ahh o-okay po balik na po ako sa trabaho ko" sabi ng waiter.
Ngumiti nalang sa kanya si Ms. P at umalis na yung waiter.
Inabot ko na kay Ms. P yung towel "Punasan mo na yang damit mo" sabi ko.
At ang daming nagsitilian....
Sh!t na malagkit.
We're on a middle of a childrens party and I interrupted the message of Venice to her daughter. Sh!t talaga!!
Inagaw ni Charlie yung mic kay Venice at sinabing "Wag ka mag-alala pare suportado kita jan!! Di ka susukuan nyan ni Maxie pare! Kaya Go ako sa kanya pare.. Para sayo para maging masaya ka na!"
Pumalakpak yung iba pero walang nagsasalita and then...
Complete silence. At lahat sila nakatingin sakin.
Napalunok ako. Ano bang pinagsasasabi neto??.
Ehh concerned citizen nga lang ako!! Yun lang yun!
And then he break the silence.
"Okay let the party continues... Games naman" sabi ni Charlie.
At pumalakpak ang mga bata.
At eto ako naguguluhan... Dahil... Ewan ko.... Ang bilis ng pintig ng puso ko. Bumaling ako kay Ms. P este kay Maxie na paalis, mas lalo pa bumilis pagtalon ng puso ko ng lumingon sya sakin at ngumiti at umalis na.
Babalik pa kaya siya? Siguro magpapalit lang yun ng damit.
Kailangan pa ng photographer... Di pa kasi tapos yung party.
***
Tapos na ang party. Nakapagpaalam na ako kay Charlie at Venice na uuwi na ako.
Naglalakad na ako palabas ng gate nila ng may kumalabit sa kin.
Si Maxie...
"Uhhh.. Diba hinihingi ko number mo?" Sabi niya.
Nakakainis yung pakiramdam nung marinig ko yung boses nya.
"Ahh oo eto nga pala" binigay ko ang calling card ko.
"Thank you nga pala kanina"
" sus wala yun" sabi ko.
"Uuwi ka na ba sa bahay nyo?" Tanong nya.
"Hindi pa, dadaan muna ako sa mall magpapalamig lang saglit" sabi ko.
Di ko namamalayan na naglalakad na ako at sunod lang sya ng sunod sakin.
"Ahh okay, pwede sumama?....Or okay lang kung hindi pwede kasi b-baka may ka-d-date ka ehh" sabi nya at kinagat ang pang ibabang labi.
"Wala noh! Okay lang para naman di na ko mag-isa" at hinatak ko sya sa sakayan ng jeep.
Maxie's POV
Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko nang hawakn nya ang kamay ko papaunta sa sakayan ng jeep. Para akong natatae na ewan...
***
Naglalakad lakad kami dito sa mall at pagabi na.
At may naisip ako...
"Malapit na maggabi dun tayo sa fountain tumambay " sabi ko.
Kasi may fountain dito sa mall na umiilaw pag gabi.
"Okay" sabi nya at ngumiti.
Humanap na ako ng bench na pwede naming upuan. At umupo na kami.
"May gusto ka bang kainin?" Tanong nya.
"Hwag na! Naku kakagaling lang natin sa isang handaan kaya busog pa ako" ngumiti ako at nag-thumbs up "okay lang talaga"
Lalo na dahil kasama kita busog na puso ko. Charr lang.
"Saan ka nakatira Simon?"
"Ahh sa Caloocan " sabi nya
"Parehas pala tayo. Eh sino kasama mo sa bahay?"
"Ako lang mag-isa Maxie mga magulang ko nasa probinsiya"
May gustong gusto ko na talaga itanong tong bagay na to. Kaso, baka sabihin nya masyado akong curious. Pero... Pero di ako matatahimik kung di ko to matanong. Okay wala namang mawawala.
Pero gwapo sya... Impossible namang 'hindi' ang isagot nya sa tanong ko.
Ehhh bahala na nga.
Lunok "M- May g-gi-girlfriend ka na?" Kinagat ko ang pang ibabang labi ko.
Tumingon lang sya sa fountain at bumuga ng hininga pagkatapos ay umiling sya.Malungkot ang mga mata nya.
So?? Wala syang gf?? ASDFGHJKL.
"May sasabihin ako" panimula ko "unang pagkakita ko palang sayo sa party kanina na-attract na talaga ako. Ang alam ko infatuation lang yon kasi unang beses pa lang naman kita nakita diba? Pero sinadya ko talaga ang pagkaka bunggo sayo." Huminga ako ng malalim "Kaya di nalang kita inisip kasi unang pagkausap ko sayo halos hindi mo naman ako kausapin eh, pero nung lumapit ka nung natapunan ako ng mga inumin kinikilig ako nun... Kung alam mo lang. Syempre yung crush ko concerned sa kin, sino ba namang di matutuwa dun diba??" At tumawa ako ng pabiro. Habang sya seryoso lang na nakatingin sa kin. "At nung nagpalit ako ng damit, di mo lang alam halos magconcert na ako sa banyo kahit na sintunado pa pagkanta ko. Kasi nga yung crush ko napansin ako sa gitna ng napakaraming tao.. At dahil dun na fall ako. Sumama ako sayo hiningi ko number mo at ngayon nasa tabi na kita." Kinuha ko ang camera ko "alam mo bagay tayo.. Kasi ikaw lagi ang ngingiti at ako ang kukuha ng memories ng magagandang ngiti mo na yan. Handa akong pawiin ang lungkot mo. Handa akong kumuha ng mga bagong good memories para matakpan ang mga memoryang bumabagabag sayo ngayon, tandaan mo nahulog na ako sayo hinihintay ko nalang ang pagsalo mo." Hinawakan ko ang balikat nya.
"Lagi lang akong nandito laging masasandalan mo, at hinding hindi ka susukuan" sabi ko.
"Tandaan mo andito lang ako para magpasaya sayo" sabi ko at niyakap sya.
Yumakap din sya pabalik.
"Aasahan ko yan Ms. Photographer"
Hinding hindi ka mabibigo NEVER.
♥♥♥The End♥♥♥
------------------------------------------
Lesson learned: Kahit gaano ka pa kalungkot at sa tingin mo pasan mo na ang buong mundo, huwag mong problemahin yun. Dahil masuwerte ka pa nga, kasi may cellphone o computer ka para makapagbasa ng wattpad, makapag-log in sa mga social networking sites, nakakapag-aral, kumakain more than 3 times a day. Imagine! There are a lot of people out there na wala pa sa kalahati ng kinakain mo ang pang isang araw na pagkain nila. Kaya let's just be thankful. And hindi naman tayo binibigyan ng dios ng problemang hindi natin kayang lampasan, lalo na kung may sasama sayo para lampasan ito.
Unknown Angel
Naglalakad lang ako sa corridor ng building sa school namin. As usual maraming lalaking tumitingin sa akin, head turner ang peg ko ahihihi.
Maraming nagkaka-crush sa akin dito syempre maganda, sexy, matalino, may boses or should I say magaling kumanta, Can play 3 instruments (name it: guitar, keyboards and flute) and leader ng PEP squad.
Ms. Perfect na nga tawag nila sa akin ehh.
Pero for me it's not. I am almost perfect kung nandito lang ang kuya ko. Mag-iisang taon na rin nung mawala si kuya, pero di ko pa rin matanggap. Malapit ako sa kuya ko ehh. Hindi ko nga alam kung sinong pwedeng gumawa nun ehh, ang bait bait kaya ng kuya ko! Wala syang ibang ginawa kundi protektahan ako!. Aish di ko na talaga alam. Mababaliw na ako. Makakalimutan rin toh.
"Hey Rhianne!"
"Good morning love"
"Sup? Rhianne"
"Hi baby Rhianne"
"Rhianne penge na ako number mo"
"Pa FS ako hihi"
"Out for a date?"
"Wanna hang-out?"
"Follow me beautiful on IG and twitter"
"Pa-selfie hihi"
"Ang ganda mo Rhianne!!"
Psh!! Araw araw nalang ba ganto lagi? Haayy nakakapagod na talaga maging maganda, alam nyo yun?
Hi dito, hello doon, ngiti dito, ngiti doon, pirma dito, papicture doon. Haaayy daig ko pa artista.
Ngiti nalang ang ibinigay ko sa kanila.
Psh! Nandito ako para mag-aral. Hindi ko kailangan ng fame. Oo dati yun ang gusto ko,pero dati yun. Iba na ang pananaw ko simula nung... Arrghh simula nung namatay si kuya.
Pumasok na ako sa loob ng classroom para mag-aral.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~dismissal~
Naglalakad na ako palabas ng campus. As usual madaming nag-greet sa akin at nag-aayang mag hang-out pero ayoko. Ayoko na.
Nilalakad ko lang pauwi dahil sobrang lapit lang ng village namin sa university.
Dati lagi kong kasabay si kuya umuwi kaya wala akong takot. Pero ngayon gustong gusto ko nang mag-tricycle para lang maka-uwi kaso nga lang para akong tanga nun kasi ang lapit lang naman tapos mamamasahe pa, sayang pera.
Yun nga natatakot na ako umuwi mag-isa dahil alam ko na laging may sumusunod sa akin.
Matagal ko na ring napapansin. Miski nung buhay pa si kuya alam ko may sumusunod na talaga sa amin.
Minsan iniisip ko na baka yun yung pumatay sa kuya ko ehh. At kung sya nga, hindi na ako magdadalawang isip pa na paslangin kung sino man sya. The problem is I don't have the courage to face this situation. Nabawasan na ang tapang ko.
Binilisan ko nalang ang paglalakad para makauwi na agad sa bahay.
Pagkatapat ko sa gate namin binuksan ko ito agad at aambang papasok pero bago pa ako pumasok sumilip muna ako sa bandang kanan at nakita ko sa malapitan ang mukhan nya pero kalahati lang dahil nagtatago sya sa likod ng isang poste at medyo madilim na rin nakahood pa sya na black. Pagkakitang pagkakita ko sa kanya pumasok agad ako sa bahay.
Sumandal ako sa pinto at humawak sa dibdib. What the hell! Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Siguro dahil sa kaba?
Huhuhu ayoko pa mamatay!!
"Oh anak nakauwi ka na pala." Nag mano ako kay mommy at ngumiti ng pilit. "Diba may gig ka ngayon? umakyat ka muna sa taas at magpahinga"
"Sige po my thank you" at umakyat na ako papuntang kwarto.
...
Nakabihis na ako ngayon para sa gig. Humiga muna ako sa kama. Hanggang ngayon yung lalaking yun pa rin ang iniisip ko. Paano kung stalker ko yun tapos kailangan nya ng pera kaya yung mga nalalaman nya tungkol sa akin yung gamitin nyang pang-blackmail huhuhu.
Aish!! Masyado naman akong nag-ooverthink! Kalma lang Rhianne. Pero... Err.. Eh kasi naman kasi ehh. Di ako mapakali.
Huminga ako ng malalim at tumayo. Humarap ako sa salamin at inayos ang konting pagkakagusot sa damit ko.
Kalimutan mo muna yun. Focus ka muna sa gig. Focus, focus foc-
Buzz...Buzz...
Kinuha ko agad ang cellphone ko at tnignan kung sino yung nag-text.
Eh?
Number lang? Baka wrong message? Pero kahit na!! Bubuksan ko pa rin. Haayy baka bagong recruit na naman toh sa fansclub ko. Pero... Wala naman akong pinagbibigyan ng number ko simula nung magpalit ako ng sim nung nakaraang buwan ah. Aish bahala na nga.
----------------------------------------
From: Unknown
Tonight, I will make everything right. Rhianne I'm ready to step out of the curtain. Goodluck sa gig :)
-----------------------------------------
For a sudden moment, my heart skipped a beat. Makata ba ito at parang tumutula? Pero anong ibig nyang sabihin? Di ko maintindihan.
Paano ako makakapag-focus nito?
Binuksan ko na ang pinto at lumakad paalis.
...
Ilang minutes nalang ang natitira at sasabak na ako sa stage.
Buzz...Buzz
Tinignan ko kung sino ang nagtext. What the? Sya na naman?
Nanginginig kong binuksan ang message nya.
---------------------------------------
From: Unknown
Goodluck ulit. Manunuod ako:)
----------------------------------------
Ngayon pa lang ako nakaramdam ng kaba. Bwisit!!
Nung ako na ang dapat sa stage ay umakyat na ako. Hinga malalim. Takte di naman ako kinaabahan dati eh. Bwiset na stalker yan ehh.
Nagpalakpakan ang mga tao sa pag-akyat ko. Kumaway ako sa mga audiences pati na rin sa banda na tutugtog. Ako yung guest vocalist nila ngayon.
Nag-thumbs up sila sa akin at nagsimula nang tumugtog.
♪♪ Bend your chest open so I can read your heart
I need to get inside, Or I'll start a war ♪♪
Lumilinga linga ako para malaman kung sino ang mistery texter. Pero ang hirap hanapin dahil wala akong idea kung anong itsura nya.
♪♪ Wanna look at the pieces that make you who you are
I wanna build you up and pick you apart♪♪
But then a nobody caught my eye. A guy wearing a hood jacket. Parehas na parehas ng figure nung nakita ko kanina na nakatago sa likod ng poste. Pero bakit nakatago pa rin sya sa dilim. Nandun sya sa may dulong part nakasandal sa pader at nakahawak sa bulsa pero nakatingin sa stage. Nakatingin sa akin.
Hindi ko parin maaninag yung itsura nya. Parang may magnet sa dugo ko na gusto kong lumapit sa kanya para makita ko kung sino sya.
♪♪ Let me see the dark sides, as well as the bright
I'm gonna love you inside out
I'm gonna love you inside out ♪♪
Pinikit ko ang aking mga mata. Sinusubukang kalimutan muna ang problema. Dadamhin ko muna itong awitin. Gusto kong makapunta sa isang paraiso. Isang panaginip na ayoko munang gumising.
...
Nagliligpit na ako ng gamit.
Tapos na ang performance ko at wala na ring dahilan para magtagal pa ako dito.
"Rhianne thanks for tonight" lumingon ako dun sa nagsalita. Ahh yung drummer pala.
Ngumiti ako "Naku you are all always welcome"
"Everytime you perform you always amaze us. We can see the emotions in your face. "
Ngumiti ako sa sinabi nya.
"So bale, next gig nalang ulit?" Ngumisi pa sya.
"Yeah, see you sa next gig. Geh uwi na ako paalam mo na rin ako sa iba" sabi ko
"Yeah ingat"
Kinawayan ko nalang sya at dire-diretso na palabas.
Buzz...Buzz...
----------------------------------------
From: Unknown
Ang ganda talaga ng boses mo. I am here sa likod ng bar kung gusto mo akong makita. Maghihintay lang ako.
---------------------------------------
Tumigil ako sa paglalakad. This is my chance to meet him.
Bumilis ang tibok ng puso ko. Gusto ko sya makita pero natatakot ako. Natatakot ako na baka hold-upper yun o di kaya kidnapper. Pero yun nga ba ang ikinatatakot ko?
Better try than never.
Naglakad na ako papuntang likod ng bar.
Habang papalapit ako ng papalapit lalong bumibilis ang tibok ng puso ko.
Malapit na... Konting hakbang nalang.
Andito na ako ngayon. Pero madilim kaya wala ako masyadong nakikita.
Nasaan na kaya yun?
"Salamat at nakapunta ka"
Lalong dumami ang kaba ko sa narinig ko,boses ng lalaki. Unti-unti akong lumingon sa likuran para makita ang nagsalita.
Napatakip ako sa bibig ko. Sya yung nakahood.
Pero ngayon clear ko nang nakikita ang mukha nya. Kumikinang ang mga mata nya dahil sa ganda ng ngiti nya. Parang nalulusaw ang puso ko sa di malamang kadahilanan.
Lumapit sya sa akin ng dalawang hakbang. "Hindi na ako magpapa-ligoy ligoy pa" huminga sya ng malalim "Ako ang pumatay sa kuya mo"
Tumulo ang luha ko. Takte ang pumatay sa pinakamamahal kong kuya ay nasa harapan ko lang ngayon?! Pero bwisit di ako makagalaw sa kinatatayuan ko.
Humikbi nalang ako ng humikbi sa harapan nya. Kung gusto nya din akong patayin, edi go! Para may kasama na rin si kuya.
"Dahil yun lahat sa lintek na pag-ibig"
Napahinto ako at unti unting itinaas ang paningin sa kanya. Hindi ko sya maintindihan. Bakit may luha rin sya?
"Makinig ka muna, ayokong nakikita kang umiiyak dahil para akong sinasaksak tuwing nakikita kong malungkot ka" sabi nya at ibinaba ang hood nya.
Lumapit pa sya ng isang hakbang at hinawakan ang kamay ko. Para akong nanghihina kaya di ko na nabawi ang kamay ko.
"Inihabilin sa akin ng kuya mo na lagi daw kitang protektahan."
Nagpatuloy lang ako sa pakikinig.
"Dati pa man sumusunod na ako sa iyo pero hanggang sunod lang dahil Ms. Perfect ka na ehh hinding hindi kitang kayang abutin. Lagi akong nasa gig mo. Inaalam ang bawat gagawin mo sa buong araw. Kahit panoorin ka lang masaya na ako. Mahal kita ehh" tumawa sya ng onti. Hindi ko maintindihan pero napangiti ako sa tawa nya, ang sarap sa tenga ng tawa nya.
"Pero nung napansin na ng kuya mo ako. Dun nya ako sinimulang imbestigahan. At nung nahanap nya kung sino ako, kinompronta nya ako. Syempre sinabi ko lang ang totoo. Ang katotohanan na mahal kita"
"Sinabi ko sa kuya mo na gagawin ko ang lahat para lang mapatunayan ko na totoo ang nararamdaman ko para sa iyo" tumulo na naman ang luha nya "Pero bullsh!t, hiniling nya na patayin ko sya. Testing daw kung kaya ko nga bang gawin ang lahat. Ayoko talagang gawin yun. Pero inisip ko na ayos lang kahit maging kriminal ako, ayos lang kahit mapunta ako sa impyerno, at least napatunayan ko na ang matagal na isinisigaw ng puso ko" lalo pang humigpit ang hawak nya sa kamay ko.
"Binigyan nya ako ng baril. At ginawa ko ang gusto nyang mangyari. Nasisisi ako dahil pinatay ko ang kuya mo. Pero lalong lumakas ang loob ko sa mga huling salita nya 'You already gain my trust. Always protect her, no matter happens' paulit ulit ko yung naririnig sa utak ko. Kaya ngayon sorry sa nagawa ko"
Binitawan nya na ang kamay ko at maglalakad na sana palayo pero hinigit ko ang braso nya at tsaka yumakap.
Nakatayo lang sya ng diretso habang yakap yakap ko sya. Rinig na rinig ko rin ang lakas at bilis ng tibok ng puso nya na kasabay ng akin.
" H-hindi ka ba G-galit s-sa a-a-akin?" Nanginginig na sabi nya.
Kumalas ako sa pagkakayap at umiling.
Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita "Galit ako sayo." Nakita ko ang gulat sa mata nya. "Pero nagmahal ka lang naman, walang mali dun. Wala akong sinisisi sa pagkamatay ni kuya. Parehas nyo lang ako mahal kaya ito nangyari. Thank you sa pagpapaliwanag sa akin." Ngumiti ako at nakita ko ang kasiyahan sa mata nya.
Niyakap nya ako"pwede bang kantahan mo ako?"
"Oh sige ito ang kakantahin ko dahil gusto ko pang malaman ang tungkol sa iyo, sana papasukin mo ako sa puso mo para lalo pa kitang makilala" ngumiti ako at nagsimula na sa pagkanta.
♪♪ I'm gonna pick your brain and get to know your thoughts
So I can read your mind when you don't wanna talk
And can I touch your face before you go
I collect your scales but you don't have to know
Let me see the dark sides, as well as the bright
I'm gonna love you inside out
I'm gonna love you inside out♪♪
Kumalas na sya sa pagkakayakap and intertwined our fingers. It fits perfectly.
Nagsimula na kami maglakad "humanap muna tayo ng magandang pwesto, para masimulan ko na ang aking kwento" ngumiti sya
Ngumiti rin ako. Thank you kuya, akala ko iniwan mo na ako eh yun pala nag iwan ka ng anghel para sa akin.
"Ikuwento mo lahat ahh, makikinig akong mabuti" sabi ko at nagpatuloy sa paglalakad kung saan man ito papunta.
♥♥The End♥♥
----------------------------
Haha ang corny neto pero salamuch sa pagbabasa XD
----------------------------
Lesson learned: Hindi porket may nawalang mahalagang tao sa buhay mo, mawawalan ka na ng pag-asa. Dapat kung may mawala man lalo ka pang magpakatatag dahil kailangan mo maging handa. Dahil panigurado kung may aalis may darating.
Maraming nagkaka-crush sa akin dito syempre maganda, sexy, matalino, may boses or should I say magaling kumanta, Can play 3 instruments (name it: guitar, keyboards and flute) and leader ng PEP squad.
Ms. Perfect na nga tawag nila sa akin ehh.
Pero for me it's not. I am almost perfect kung nandito lang ang kuya ko. Mag-iisang taon na rin nung mawala si kuya, pero di ko pa rin matanggap. Malapit ako sa kuya ko ehh. Hindi ko nga alam kung sinong pwedeng gumawa nun ehh, ang bait bait kaya ng kuya ko! Wala syang ibang ginawa kundi protektahan ako!. Aish di ko na talaga alam. Mababaliw na ako. Makakalimutan rin toh.
"Hey Rhianne!"
"Good morning love"
"Sup? Rhianne"
"Hi baby Rhianne"
"Rhianne penge na ako number mo"
"Pa FS ako hihi"
"Out for a date?"
"Wanna hang-out?"
"Follow me beautiful on IG and twitter"
"Pa-selfie hihi"
"Ang ganda mo Rhianne!!"
Psh!! Araw araw nalang ba ganto lagi? Haayy nakakapagod na talaga maging maganda, alam nyo yun?
Hi dito, hello doon, ngiti dito, ngiti doon, pirma dito, papicture doon. Haaayy daig ko pa artista.
Ngiti nalang ang ibinigay ko sa kanila.
Psh! Nandito ako para mag-aral. Hindi ko kailangan ng fame. Oo dati yun ang gusto ko,pero dati yun. Iba na ang pananaw ko simula nung... Arrghh simula nung namatay si kuya.
Pumasok na ako sa loob ng classroom para mag-aral.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~dismissal~
Naglalakad na ako palabas ng campus. As usual madaming nag-greet sa akin at nag-aayang mag hang-out pero ayoko. Ayoko na.
Nilalakad ko lang pauwi dahil sobrang lapit lang ng village namin sa university.
Dati lagi kong kasabay si kuya umuwi kaya wala akong takot. Pero ngayon gustong gusto ko nang mag-tricycle para lang maka-uwi kaso nga lang para akong tanga nun kasi ang lapit lang naman tapos mamamasahe pa, sayang pera.
Yun nga natatakot na ako umuwi mag-isa dahil alam ko na laging may sumusunod sa akin.
Matagal ko na ring napapansin. Miski nung buhay pa si kuya alam ko may sumusunod na talaga sa amin.
Minsan iniisip ko na baka yun yung pumatay sa kuya ko ehh. At kung sya nga, hindi na ako magdadalawang isip pa na paslangin kung sino man sya. The problem is I don't have the courage to face this situation. Nabawasan na ang tapang ko.
Binilisan ko nalang ang paglalakad para makauwi na agad sa bahay.
Pagkatapat ko sa gate namin binuksan ko ito agad at aambang papasok pero bago pa ako pumasok sumilip muna ako sa bandang kanan at nakita ko sa malapitan ang mukhan nya pero kalahati lang dahil nagtatago sya sa likod ng isang poste at medyo madilim na rin nakahood pa sya na black. Pagkakitang pagkakita ko sa kanya pumasok agad ako sa bahay.
Sumandal ako sa pinto at humawak sa dibdib. What the hell! Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Siguro dahil sa kaba?
Huhuhu ayoko pa mamatay!!
"Oh anak nakauwi ka na pala." Nag mano ako kay mommy at ngumiti ng pilit. "Diba may gig ka ngayon? umakyat ka muna sa taas at magpahinga"
"Sige po my thank you" at umakyat na ako papuntang kwarto.
...
Nakabihis na ako ngayon para sa gig. Humiga muna ako sa kama. Hanggang ngayon yung lalaking yun pa rin ang iniisip ko. Paano kung stalker ko yun tapos kailangan nya ng pera kaya yung mga nalalaman nya tungkol sa akin yung gamitin nyang pang-blackmail huhuhu.
Aish!! Masyado naman akong nag-ooverthink! Kalma lang Rhianne. Pero... Err.. Eh kasi naman kasi ehh. Di ako mapakali.
Huminga ako ng malalim at tumayo. Humarap ako sa salamin at inayos ang konting pagkakagusot sa damit ko.
Kalimutan mo muna yun. Focus ka muna sa gig. Focus, focus foc-
Buzz...Buzz...
Kinuha ko agad ang cellphone ko at tnignan kung sino yung nag-text.
Eh?
Number lang? Baka wrong message? Pero kahit na!! Bubuksan ko pa rin. Haayy baka bagong recruit na naman toh sa fansclub ko. Pero... Wala naman akong pinagbibigyan ng number ko simula nung magpalit ako ng sim nung nakaraang buwan ah. Aish bahala na nga.
----------------------------------------
From: Unknown
Tonight, I will make everything right. Rhianne I'm ready to step out of the curtain. Goodluck sa gig :)
-----------------------------------------
For a sudden moment, my heart skipped a beat. Makata ba ito at parang tumutula? Pero anong ibig nyang sabihin? Di ko maintindihan.
Paano ako makakapag-focus nito?
Binuksan ko na ang pinto at lumakad paalis.
...
Ilang minutes nalang ang natitira at sasabak na ako sa stage.
Buzz...Buzz
Tinignan ko kung sino ang nagtext. What the? Sya na naman?
Nanginginig kong binuksan ang message nya.
---------------------------------------
From: Unknown
Goodluck ulit. Manunuod ako:)
----------------------------------------
Ngayon pa lang ako nakaramdam ng kaba. Bwisit!!
Nung ako na ang dapat sa stage ay umakyat na ako. Hinga malalim. Takte di naman ako kinaabahan dati eh. Bwiset na stalker yan ehh.
Nagpalakpakan ang mga tao sa pag-akyat ko. Kumaway ako sa mga audiences pati na rin sa banda na tutugtog. Ako yung guest vocalist nila ngayon.
Nag-thumbs up sila sa akin at nagsimula nang tumugtog.
♪♪ Bend your chest open so I can read your heart
I need to get inside, Or I'll start a war ♪♪
Lumilinga linga ako para malaman kung sino ang mistery texter. Pero ang hirap hanapin dahil wala akong idea kung anong itsura nya.
♪♪ Wanna look at the pieces that make you who you are
I wanna build you up and pick you apart♪♪
But then a nobody caught my eye. A guy wearing a hood jacket. Parehas na parehas ng figure nung nakita ko kanina na nakatago sa likod ng poste. Pero bakit nakatago pa rin sya sa dilim. Nandun sya sa may dulong part nakasandal sa pader at nakahawak sa bulsa pero nakatingin sa stage. Nakatingin sa akin.
Hindi ko parin maaninag yung itsura nya. Parang may magnet sa dugo ko na gusto kong lumapit sa kanya para makita ko kung sino sya.
♪♪ Let me see the dark sides, as well as the bright
I'm gonna love you inside out
I'm gonna love you inside out ♪♪
Pinikit ko ang aking mga mata. Sinusubukang kalimutan muna ang problema. Dadamhin ko muna itong awitin. Gusto kong makapunta sa isang paraiso. Isang panaginip na ayoko munang gumising.
...
Nagliligpit na ako ng gamit.
Tapos na ang performance ko at wala na ring dahilan para magtagal pa ako dito.
"Rhianne thanks for tonight" lumingon ako dun sa nagsalita. Ahh yung drummer pala.
Ngumiti ako "Naku you are all always welcome"
"Everytime you perform you always amaze us. We can see the emotions in your face. "
Ngumiti ako sa sinabi nya.
"So bale, next gig nalang ulit?" Ngumisi pa sya.
"Yeah, see you sa next gig. Geh uwi na ako paalam mo na rin ako sa iba" sabi ko
"Yeah ingat"
Kinawayan ko nalang sya at dire-diretso na palabas.
Buzz...Buzz...
----------------------------------------
From: Unknown
Ang ganda talaga ng boses mo. I am here sa likod ng bar kung gusto mo akong makita. Maghihintay lang ako.
---------------------------------------
Tumigil ako sa paglalakad. This is my chance to meet him.
Bumilis ang tibok ng puso ko. Gusto ko sya makita pero natatakot ako. Natatakot ako na baka hold-upper yun o di kaya kidnapper. Pero yun nga ba ang ikinatatakot ko?
Better try than never.
Naglakad na ako papuntang likod ng bar.
Habang papalapit ako ng papalapit lalong bumibilis ang tibok ng puso ko.
Malapit na... Konting hakbang nalang.
Andito na ako ngayon. Pero madilim kaya wala ako masyadong nakikita.
Nasaan na kaya yun?
"Salamat at nakapunta ka"
Lalong dumami ang kaba ko sa narinig ko,boses ng lalaki. Unti-unti akong lumingon sa likuran para makita ang nagsalita.
Napatakip ako sa bibig ko. Sya yung nakahood.
Pero ngayon clear ko nang nakikita ang mukha nya. Kumikinang ang mga mata nya dahil sa ganda ng ngiti nya. Parang nalulusaw ang puso ko sa di malamang kadahilanan.
Lumapit sya sa akin ng dalawang hakbang. "Hindi na ako magpapa-ligoy ligoy pa" huminga sya ng malalim "Ako ang pumatay sa kuya mo"
Tumulo ang luha ko. Takte ang pumatay sa pinakamamahal kong kuya ay nasa harapan ko lang ngayon?! Pero bwisit di ako makagalaw sa kinatatayuan ko.
Humikbi nalang ako ng humikbi sa harapan nya. Kung gusto nya din akong patayin, edi go! Para may kasama na rin si kuya.
"Dahil yun lahat sa lintek na pag-ibig"
Napahinto ako at unti unting itinaas ang paningin sa kanya. Hindi ko sya maintindihan. Bakit may luha rin sya?
"Makinig ka muna, ayokong nakikita kang umiiyak dahil para akong sinasaksak tuwing nakikita kong malungkot ka" sabi nya at ibinaba ang hood nya.
Lumapit pa sya ng isang hakbang at hinawakan ang kamay ko. Para akong nanghihina kaya di ko na nabawi ang kamay ko.
"Inihabilin sa akin ng kuya mo na lagi daw kitang protektahan."
Nagpatuloy lang ako sa pakikinig.
"Dati pa man sumusunod na ako sa iyo pero hanggang sunod lang dahil Ms. Perfect ka na ehh hinding hindi kitang kayang abutin. Lagi akong nasa gig mo. Inaalam ang bawat gagawin mo sa buong araw. Kahit panoorin ka lang masaya na ako. Mahal kita ehh" tumawa sya ng onti. Hindi ko maintindihan pero napangiti ako sa tawa nya, ang sarap sa tenga ng tawa nya.
"Pero nung napansin na ng kuya mo ako. Dun nya ako sinimulang imbestigahan. At nung nahanap nya kung sino ako, kinompronta nya ako. Syempre sinabi ko lang ang totoo. Ang katotohanan na mahal kita"
"Sinabi ko sa kuya mo na gagawin ko ang lahat para lang mapatunayan ko na totoo ang nararamdaman ko para sa iyo" tumulo na naman ang luha nya "Pero bullsh!t, hiniling nya na patayin ko sya. Testing daw kung kaya ko nga bang gawin ang lahat. Ayoko talagang gawin yun. Pero inisip ko na ayos lang kahit maging kriminal ako, ayos lang kahit mapunta ako sa impyerno, at least napatunayan ko na ang matagal na isinisigaw ng puso ko" lalo pang humigpit ang hawak nya sa kamay ko.
"Binigyan nya ako ng baril. At ginawa ko ang gusto nyang mangyari. Nasisisi ako dahil pinatay ko ang kuya mo. Pero lalong lumakas ang loob ko sa mga huling salita nya 'You already gain my trust. Always protect her, no matter happens' paulit ulit ko yung naririnig sa utak ko. Kaya ngayon sorry sa nagawa ko"
Binitawan nya na ang kamay ko at maglalakad na sana palayo pero hinigit ko ang braso nya at tsaka yumakap.
Nakatayo lang sya ng diretso habang yakap yakap ko sya. Rinig na rinig ko rin ang lakas at bilis ng tibok ng puso nya na kasabay ng akin.
" H-hindi ka ba G-galit s-sa a-a-akin?" Nanginginig na sabi nya.
Kumalas ako sa pagkakayap at umiling.
Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita "Galit ako sayo." Nakita ko ang gulat sa mata nya. "Pero nagmahal ka lang naman, walang mali dun. Wala akong sinisisi sa pagkamatay ni kuya. Parehas nyo lang ako mahal kaya ito nangyari. Thank you sa pagpapaliwanag sa akin." Ngumiti ako at nakita ko ang kasiyahan sa mata nya.
Niyakap nya ako"pwede bang kantahan mo ako?"
"Oh sige ito ang kakantahin ko dahil gusto ko pang malaman ang tungkol sa iyo, sana papasukin mo ako sa puso mo para lalo pa kitang makilala" ngumiti ako at nagsimula na sa pagkanta.
♪♪ I'm gonna pick your brain and get to know your thoughts
So I can read your mind when you don't wanna talk
And can I touch your face before you go
I collect your scales but you don't have to know
Let me see the dark sides, as well as the bright
I'm gonna love you inside out
I'm gonna love you inside out♪♪
Kumalas na sya sa pagkakayakap and intertwined our fingers. It fits perfectly.
Nagsimula na kami maglakad "humanap muna tayo ng magandang pwesto, para masimulan ko na ang aking kwento" ngumiti sya
Ngumiti rin ako. Thank you kuya, akala ko iniwan mo na ako eh yun pala nag iwan ka ng anghel para sa akin.
"Ikuwento mo lahat ahh, makikinig akong mabuti" sabi ko at nagpatuloy sa paglalakad kung saan man ito papunta.
♥♥The End♥♥
----------------------------
Haha ang corny neto pero salamuch sa pagbabasa XD
----------------------------
Lesson learned: Hindi porket may nawalang mahalagang tao sa buhay mo, mawawalan ka na ng pag-asa. Dapat kung may mawala man lalo ka pang magpakatatag dahil kailangan mo maging handa. Dahil panigurado kung may aalis may darating.
Hindi Ikaw
"Hahahaha kawawang Kurt, Ano tutulala ka lang jan? Haha wala kang gagawin tapos pag naunahan ka na wala ka pa ring gagawin? Hahaha weak!!" Asar sa kin nitong si Sef.
Kaibigan ko ba talaga toh? Hindi man lang magbigay ng moral support.
Pero kasi naman ehh... Nakakabakla pero torpe talaga ako!!!
Ayan na nasa harapan ko lang yung babaeng mahal ko. Pero di ko talaga masabi.
Bestfriend ko si Jasmine. Nagsimula kaming magbest-friend nung bata pa kami. Dahil bagong lipat kami nun sa village na tinitirhan namin ngayon, syempre bata kaya naghanap ng mapaglilibangan, kaya pumunta ako sa playground. Walang bata dun na naglalaro, siguro dahil tanghaling tapat. Umupo nalang ako sa swing at nagpalipas ng oras. Pero may lumapit sa kin na bata at yun ay ang madungis na si Jasmine.
♦Flashback♦
"Hoy bata, bago ka lang ba dito?" Tanong ng babaeng nasa harapan ko.
Ang dungis dungis nya. Pawis na pawis at nakaponytail pero magulo pa rin ang buhok. Nakajersey sya na maluwag sa kanya at may hawak na bola ng basketball sa isang kamay. Tsaka ang siga naman nito magsalita! Maka 'hoy' kala mo kung sino.
Babae ba talaga toh?
Psh makaalis na nga.
Pero hinigit nya ang braso ko "Aba! Kinakausap pa kita ahh"
Tinitigan ko lamang sya. Psh nakakainis. I have no time for this.
Binitiwan nya na ako "pipe ka ba ha? Marunong ka bang magsalita? O pinutol kasi di mo naman ginagamit dila mo?!" Sarkastiko nyang sabi.
Binato nya sakin yung bola. "Laro tayo! Pero teka marunong ka ba? Kasi kung hindi nakuu umalis ka nalang! Bumalik ka na sa palda ng nanay mo!" Sabi nya.
Ako ba iniinsulto nito?
"Ha! Miss di mo ko kilala" sabi ko at tinignan ko sya ng matalim.
"Ayun!!" Pumalakpak syang dalawang beses. "Nakakapagsalita ka naman pala eh" humalukipkip sya at tinignan yung bola na hawak nya kanina na hawak ko na ngayon. "Sige tignan natin hanggang saan yang yabang mo! Tara sa court!" At tumakbo na sya palayo.
Ako pa mayabang ahh?? Babae ba talaga yung kausap ko?
Tumakbo na ko palapit sa kanya at dumiretso na kami sa court.
***
Syempre sino pa bang nanalo? Edi ako!!
Wahahaha!
"O sige na ikaw na magaling" nilahad nya ang kamay nya. " Jasmine nga pala"
"Kurt" tinanggap ko ang kamay nya.
"Bago lang kayo dito diba? So ako unang naging kaibigan mo. Tara sa bahay laro tayo xbox" aya nya.
Sino pa ba ako para tumanggi?
Kaya pumunta na kami sa bahay nila.
♦End of Flashback♦
At dun na yun nagsimula lahat. Araw-araw akong nasa bahay nila para makipaglaro sa kanya. Pati na rin sa mga kuya nya, dahil ito lagi ang kasama nya sa bahay nila kaya halos puro panglalake ang alam niya. Kasama na sya sa buhay pagtanda ko. At unti unti na rin akong nahuhulog sa madungis na babaeng yun... Ay mali! Mahal ko na pala sya!.
Pero di ko masabi.
At dahil sa koterpehan ko na toh may kasama na naman syang lalake. Lagi nalang syang may kasama na iba. Oo, nagseselos ako.
Gustong gusto kong sabihin ehh. Kaso natatakot ako na baka hindi pala nya ko gusto, na baka kaibigan lang talaga ang turing nya sakin. Marami na kasi akong nabasang ganyan ehh.
Kaya kailangan bago ako gumawa ng 1st move kailangan sigurado ko na may finish line talaga toh. Pero paano ko malalaman na mahal nya rin ako?
"Sef, sasabihin ko na sa kanya. Pero gusto ko sigurado akong may nararamdaman din sya sa akin. Ano bang dapat kong gawin para malaman kung anong tingin nya sa akin?"
"Pagselosin mo" sabi ni Sef.
Pagselosin?
"Ehh paano naman?"
"Simple lang, ayain mo siya sa isang dinner sa restaurant at magsama ka ng napakagandang babae at gumawa kayo ng mga intimate actions and then pag nagmukhang bitter si Jasmine BOOM confirmed na gusto ka rin nya" tumatango tango pa sya.
"Okay, pero sinong babae ang isasama ko?"
"Hmmm.... Aha.. Yung pinsan ko nalang wag ka mag-alala sasabihan ko sya na kunwari lang yung gagawin nyo. Tsaka kasi may boyfriend na yun eh."
"Okay! So kelan pwede yang pinsan mo?" Tanong ko.
"Di ko pa alam eh, itetext ko nalang sayo. I-gu-goodluck nalang kita hahaha! Sana wag ka nang maging torpe haha!"
Sana ma-clear na lahat ng bagay-bagay. Sana gumana toh.
***
Sunshine ang pangalan nung pinsan nya at yung Sunshine pa talaga pumili kung saan kami kakain. Sabi nya sa coffeeshop na ito daw kasi dito nya nakilala yung pinakamamahal nyang Braeden.
Pumayag nalang ako dahil tutulungan nya ako ehhh.
Nakaupo lang ako dito at dumating ang forever ko... Este si Jasmine.
"Hi Brad" bati nya sakin.
Hindi ko alam dito sa babae na toh. Dalaga na pero halos kung manamit parang lalaki. Pero maganda pa rin.
Umupo na sya sa tapat ko "musta na?" Tanong ko.
"Eto single pa rin hahaha" at tumingin sya sa menu "namiss kita" at bumaling sya sakin.
Ewan ko... Pero... Bumilis yung tibok ng puso ko. Ako namiss mo? Ibig sabihin may times na hinahanap mo rin ako?? Sana oo.
"Laro tayo basketball minsan ha!" Aya niya.
" nako wag na! Matatalo ka lang naman ehh" asar ko.
"Ayoko namang manalo ehh gusto ko lang talaga maglaro kasama ka nukaba!" Tinaas nya ang kamay nya, oorder sana pero pinigilan ko.
..... Parang kong kinuryente at tumigil ang buong mundo ko nang hawakan ko ang kamay nya. Unti-unti ko itong ibinaba.
"M-may hinihintay pa kasi tayo" sabi ko.
"Ganun b-" di nya natuloy ang sasabihin nya dahil dumating na si Sunshine.
Tumayo ako.
" Oh sorry, kung natagalan ako" sabi nya at hinawakan ko ang bewang nya at inilapit ko sa akin at binulungan ko siya ng "you know what to do" at nagbeso kaming dalawa at tumingin ako kay Jas na nakataas ang kilay kay Sunshine.
Bat nakataas ang kilay mo?? Please sana di ako nag-aassume. Pag napatunayan ko talaga ngayon na may pagtingin ka sa kin liligawan na kita ora mismo!.
Let the show begin!
Hinawakan ko ang bewang ni Sunshine at nagkatinginan kaming dalawa ngumiti ako sa kanya pero nakangisi sya!! Haaay nako siguro sa utak neto inaasar nya na ako.
I guide her para makaupo sa upuan nakaupo sya sa tabi ko at si Jas sa harap ko.
Tinignan ko si Jas at nakita ko na nakatitig lang sya kay Sunshine. Expressionless ang tingin nito kay Sunshine.
Is this a sign?
"So Jas eto nga pala si Sunshine" tinuro ko si Sunshine "Sunshine, Jasmine nga pala" at tinuro ko si Jasmine.
Nagkamayan sila pero ayaw bitiwan ni Jas ang kamay ni Sunshine at hinigpitan pa lalo ang hawak dito. What the hell? Galit ba sya kay Sunshine? Kung galit sya ibig sabihin nagseselos talaga sya! Di na ko makapaghintay.
Nung nag-bitaw na sila ng kamay nagsalita na ako "So anong inyo? It's my treat girls."
"Akin caramel machiatto " sabi ni Sunshine at ngumiti sakin.
Bumaling ako kay Jasmine at nakatingin lang sya kay Sunshine. Tinawag ko sya para tanungin ang order nya.
"Yung katulad kay Sunshine. Yun yung gusto ko!" Sabi nya.
Huh? Kelan nya pa naisipan? Umorder nun. Pagkakaalam ko ayaw nya nun eh!!
"Okay, as usual hot chocolate lang ako." Sabi ko "dahil bawal talaga ako sa kape." At tumingin kay Sunshine pagkatapos ay kay Jas.
"really? Marami pa pala akong kailangan malaman tungkol sayo" at hinawakan nya ang kamay ko tinignan ko yun at pagkatapos ay bumaling kay Jas at nakatingin ito sa kamay namin ni Sunshine habang nakataas ang kilay nya. Ano? Selos ka na ba?
Dumating na ang order namin. At nagkukwentuhan kami. Napapansin kong matanong si Jas tubgkol kay Sunshine.
Wag ka mag-alala Jas kahit ien-terrogate mo pa yan, ikaw pa rin mahal ko. Naks lumilinya.
***
Nandito kami ngayon ni Jasmine sa kotse ko. Sya ang susunod kong ihahatid dahil inuna ko si Sunshine.
"Ehem... Uhmmm please be honest to me." Basag nya sa katahimikan "What's the real score between you two? Nililigawan mo palang? Fling? Or just friends?"
Eto na ba?? Napagselos ko ba sya?
"Eh ano sayo yun?" Tanong ko. Trying hard to hide my happiness.
"I'm curious"
Well syempre most of the times my instincts are right. And I sense na gusto nyang marinig na friends lang kami ni Sunshine. Well syempre yun naman talaga kaya yun ang sasabihin ko.
"We're just friends" sabi ko at nilingon sya. Habang tumatakbo itong sasakyan nagrereflect sa mata nya ang mga ilaw galing sa labas at mas lalo pa syang gumanda nung ngumiti sya dahil sa sagot ko.
Nakakabakla pero kinikilig ako.
"Buti naman magkaibigan lang kayo, nagselos kasi ak-" di sya natapos dahil hininto ko ang sasakyan dahil nagulat ako sa sinabi nya. At malapit na rin ang bahay nila mga tatlong hakbang nalang.
Pero di nga? Narinig ko yun! Nagselos sya!
Eto na ba ang right time? Kasama ang right person?
"A-ano? Nagselos ka?"
Dahan dahan syang tumango "Kurt I T-think I-I'm Inlove" sabi nya and my heart beat like drumrolls. Drumrolls that so loud but has rhythm.
She is inlove....
Pakapalan nalang ng mukha toh. I breathe heavily "I love you too... Matagal na." Sabi ko at nakita kong nagulat sya.
"Sorry-" sabi nya.
"Hush no need to say sorry, natorpe kasi ako kaya ako ang nagpatagal pa dito" at ngumiti pa ako ng pagkatamis-tamis.
"No Kurt, you get it all wrong" nagulat ako sa sinabi nya. Hindi ko maintindihan "Yes I'm inlove. Pero hindi ikaw Kurt. Hindi sayo"
My heart sank on a cliff full of needles and it kept on bleeding until it wanted to die.
Hindi ko maintindihan. Kung hindi ako? Kanino?
"Sorry Kurt if hindi ko napansin feelings mo. Pero siguro alam ko na kung bakit NBSB ako dahil hindi talaga siguro lalaki ang hanap ko"
What the hell????
"Im attracted... No! Inlove with Sunshine " sabi nya at tinanggal ang seat belts "alam mo naman siguro na mula pagkabata ko napapaligiran na ako ng guy things kaya siguro hindi ko alam kung pano maging babae, sorry talaga! Sige una na ako!" At bababa na sana siya.
"May boyfriend na sya!"
Natigilan sya at unti unting tumango and she faked smile. "ganun ba? Okay lang parang mas bagay nga naman ang lalaki sa babae noh!" Tuluyan na syang bumaba "Sige una na ko salamat"
Tinignan ko lang sya pumasok sa bahay nila. Nung nakapasok sya natulala nalang ako.
Hindi ko maintindihan ang lahat...
And at the same time sabay nadurog ang puso namin.
♥The End♥
Lesson learned: Walang masamang mangarap pero delikado mag-assume. Kung alam mong may chance, edi GO!!. Pero kung simula pa lang wala ka nang kasiguraduhan umiwas ka na. Sabi nga nila prevention is better than cure.
Kaibigan ko ba talaga toh? Hindi man lang magbigay ng moral support.
Pero kasi naman ehh... Nakakabakla pero torpe talaga ako!!!
Ayan na nasa harapan ko lang yung babaeng mahal ko. Pero di ko talaga masabi.
Bestfriend ko si Jasmine. Nagsimula kaming magbest-friend nung bata pa kami. Dahil bagong lipat kami nun sa village na tinitirhan namin ngayon, syempre bata kaya naghanap ng mapaglilibangan, kaya pumunta ako sa playground. Walang bata dun na naglalaro, siguro dahil tanghaling tapat. Umupo nalang ako sa swing at nagpalipas ng oras. Pero may lumapit sa kin na bata at yun ay ang madungis na si Jasmine.
♦Flashback♦
"Hoy bata, bago ka lang ba dito?" Tanong ng babaeng nasa harapan ko.
Ang dungis dungis nya. Pawis na pawis at nakaponytail pero magulo pa rin ang buhok. Nakajersey sya na maluwag sa kanya at may hawak na bola ng basketball sa isang kamay. Tsaka ang siga naman nito magsalita! Maka 'hoy' kala mo kung sino.
Babae ba talaga toh?
Psh makaalis na nga.
Pero hinigit nya ang braso ko "Aba! Kinakausap pa kita ahh"
Tinitigan ko lamang sya. Psh nakakainis. I have no time for this.
Binitiwan nya na ako "pipe ka ba ha? Marunong ka bang magsalita? O pinutol kasi di mo naman ginagamit dila mo?!" Sarkastiko nyang sabi.
Binato nya sakin yung bola. "Laro tayo! Pero teka marunong ka ba? Kasi kung hindi nakuu umalis ka nalang! Bumalik ka na sa palda ng nanay mo!" Sabi nya.
Ako ba iniinsulto nito?
"Ha! Miss di mo ko kilala" sabi ko at tinignan ko sya ng matalim.
"Ayun!!" Pumalakpak syang dalawang beses. "Nakakapagsalita ka naman pala eh" humalukipkip sya at tinignan yung bola na hawak nya kanina na hawak ko na ngayon. "Sige tignan natin hanggang saan yang yabang mo! Tara sa court!" At tumakbo na sya palayo.
Ako pa mayabang ahh?? Babae ba talaga yung kausap ko?
Tumakbo na ko palapit sa kanya at dumiretso na kami sa court.
***
Syempre sino pa bang nanalo? Edi ako!!
Wahahaha!
"O sige na ikaw na magaling" nilahad nya ang kamay nya. " Jasmine nga pala"
"Kurt" tinanggap ko ang kamay nya.
"Bago lang kayo dito diba? So ako unang naging kaibigan mo. Tara sa bahay laro tayo xbox" aya nya.
Sino pa ba ako para tumanggi?
Kaya pumunta na kami sa bahay nila.
♦End of Flashback♦
At dun na yun nagsimula lahat. Araw-araw akong nasa bahay nila para makipaglaro sa kanya. Pati na rin sa mga kuya nya, dahil ito lagi ang kasama nya sa bahay nila kaya halos puro panglalake ang alam niya. Kasama na sya sa buhay pagtanda ko. At unti unti na rin akong nahuhulog sa madungis na babaeng yun... Ay mali! Mahal ko na pala sya!.
Pero di ko masabi.
At dahil sa koterpehan ko na toh may kasama na naman syang lalake. Lagi nalang syang may kasama na iba. Oo, nagseselos ako.
Gustong gusto kong sabihin ehh. Kaso natatakot ako na baka hindi pala nya ko gusto, na baka kaibigan lang talaga ang turing nya sakin. Marami na kasi akong nabasang ganyan ehh.
Kaya kailangan bago ako gumawa ng 1st move kailangan sigurado ko na may finish line talaga toh. Pero paano ko malalaman na mahal nya rin ako?
"Sef, sasabihin ko na sa kanya. Pero gusto ko sigurado akong may nararamdaman din sya sa akin. Ano bang dapat kong gawin para malaman kung anong tingin nya sa akin?"
"Pagselosin mo" sabi ni Sef.
Pagselosin?
"Ehh paano naman?"
"Simple lang, ayain mo siya sa isang dinner sa restaurant at magsama ka ng napakagandang babae at gumawa kayo ng mga intimate actions and then pag nagmukhang bitter si Jasmine BOOM confirmed na gusto ka rin nya" tumatango tango pa sya.
"Okay, pero sinong babae ang isasama ko?"
"Hmmm.... Aha.. Yung pinsan ko nalang wag ka mag-alala sasabihan ko sya na kunwari lang yung gagawin nyo. Tsaka kasi may boyfriend na yun eh."
"Okay! So kelan pwede yang pinsan mo?" Tanong ko.
"Di ko pa alam eh, itetext ko nalang sayo. I-gu-goodluck nalang kita hahaha! Sana wag ka nang maging torpe haha!"
Sana ma-clear na lahat ng bagay-bagay. Sana gumana toh.
***
Sunshine ang pangalan nung pinsan nya at yung Sunshine pa talaga pumili kung saan kami kakain. Sabi nya sa coffeeshop na ito daw kasi dito nya nakilala yung pinakamamahal nyang Braeden.
Pumayag nalang ako dahil tutulungan nya ako ehhh.
Nakaupo lang ako dito at dumating ang forever ko... Este si Jasmine.
"Hi Brad" bati nya sakin.
Hindi ko alam dito sa babae na toh. Dalaga na pero halos kung manamit parang lalaki. Pero maganda pa rin.
Umupo na sya sa tapat ko "musta na?" Tanong ko.
"Eto single pa rin hahaha" at tumingin sya sa menu "namiss kita" at bumaling sya sakin.
Ewan ko... Pero... Bumilis yung tibok ng puso ko. Ako namiss mo? Ibig sabihin may times na hinahanap mo rin ako?? Sana oo.
"Laro tayo basketball minsan ha!" Aya niya.
" nako wag na! Matatalo ka lang naman ehh" asar ko.
"Ayoko namang manalo ehh gusto ko lang talaga maglaro kasama ka nukaba!" Tinaas nya ang kamay nya, oorder sana pero pinigilan ko.
..... Parang kong kinuryente at tumigil ang buong mundo ko nang hawakan ko ang kamay nya. Unti-unti ko itong ibinaba.
"M-may hinihintay pa kasi tayo" sabi ko.
"Ganun b-" di nya natuloy ang sasabihin nya dahil dumating na si Sunshine.
Tumayo ako.
" Oh sorry, kung natagalan ako" sabi nya at hinawakan ko ang bewang nya at inilapit ko sa akin at binulungan ko siya ng "you know what to do" at nagbeso kaming dalawa at tumingin ako kay Jas na nakataas ang kilay kay Sunshine.
Bat nakataas ang kilay mo?? Please sana di ako nag-aassume. Pag napatunayan ko talaga ngayon na may pagtingin ka sa kin liligawan na kita ora mismo!.
Let the show begin!
Hinawakan ko ang bewang ni Sunshine at nagkatinginan kaming dalawa ngumiti ako sa kanya pero nakangisi sya!! Haaay nako siguro sa utak neto inaasar nya na ako.
I guide her para makaupo sa upuan nakaupo sya sa tabi ko at si Jas sa harap ko.
Tinignan ko si Jas at nakita ko na nakatitig lang sya kay Sunshine. Expressionless ang tingin nito kay Sunshine.
Is this a sign?
"So Jas eto nga pala si Sunshine" tinuro ko si Sunshine "Sunshine, Jasmine nga pala" at tinuro ko si Jasmine.
Nagkamayan sila pero ayaw bitiwan ni Jas ang kamay ni Sunshine at hinigpitan pa lalo ang hawak dito. What the hell? Galit ba sya kay Sunshine? Kung galit sya ibig sabihin nagseselos talaga sya! Di na ko makapaghintay.
Nung nag-bitaw na sila ng kamay nagsalita na ako "So anong inyo? It's my treat girls."
"Akin caramel machiatto " sabi ni Sunshine at ngumiti sakin.
Bumaling ako kay Jasmine at nakatingin lang sya kay Sunshine. Tinawag ko sya para tanungin ang order nya.
"Yung katulad kay Sunshine. Yun yung gusto ko!" Sabi nya.
Huh? Kelan nya pa naisipan? Umorder nun. Pagkakaalam ko ayaw nya nun eh!!
"Okay, as usual hot chocolate lang ako." Sabi ko "dahil bawal talaga ako sa kape." At tumingin kay Sunshine pagkatapos ay kay Jas.
"really? Marami pa pala akong kailangan malaman tungkol sayo" at hinawakan nya ang kamay ko tinignan ko yun at pagkatapos ay bumaling kay Jas at nakatingin ito sa kamay namin ni Sunshine habang nakataas ang kilay nya. Ano? Selos ka na ba?
Dumating na ang order namin. At nagkukwentuhan kami. Napapansin kong matanong si Jas tubgkol kay Sunshine.
Wag ka mag-alala Jas kahit ien-terrogate mo pa yan, ikaw pa rin mahal ko. Naks lumilinya.
***
Nandito kami ngayon ni Jasmine sa kotse ko. Sya ang susunod kong ihahatid dahil inuna ko si Sunshine.
"Ehem... Uhmmm please be honest to me." Basag nya sa katahimikan "What's the real score between you two? Nililigawan mo palang? Fling? Or just friends?"
Eto na ba?? Napagselos ko ba sya?
"Eh ano sayo yun?" Tanong ko. Trying hard to hide my happiness.
"I'm curious"
Well syempre most of the times my instincts are right. And I sense na gusto nyang marinig na friends lang kami ni Sunshine. Well syempre yun naman talaga kaya yun ang sasabihin ko.
"We're just friends" sabi ko at nilingon sya. Habang tumatakbo itong sasakyan nagrereflect sa mata nya ang mga ilaw galing sa labas at mas lalo pa syang gumanda nung ngumiti sya dahil sa sagot ko.
Nakakabakla pero kinikilig ako.
"Buti naman magkaibigan lang kayo, nagselos kasi ak-" di sya natapos dahil hininto ko ang sasakyan dahil nagulat ako sa sinabi nya. At malapit na rin ang bahay nila mga tatlong hakbang nalang.
Pero di nga? Narinig ko yun! Nagselos sya!
Eto na ba ang right time? Kasama ang right person?
"A-ano? Nagselos ka?"
Dahan dahan syang tumango "Kurt I T-think I-I'm Inlove" sabi nya and my heart beat like drumrolls. Drumrolls that so loud but has rhythm.
She is inlove....
Pakapalan nalang ng mukha toh. I breathe heavily "I love you too... Matagal na." Sabi ko at nakita kong nagulat sya.
"Sorry-" sabi nya.
"Hush no need to say sorry, natorpe kasi ako kaya ako ang nagpatagal pa dito" at ngumiti pa ako ng pagkatamis-tamis.
"No Kurt, you get it all wrong" nagulat ako sa sinabi nya. Hindi ko maintindihan "Yes I'm inlove. Pero hindi ikaw Kurt. Hindi sayo"
My heart sank on a cliff full of needles and it kept on bleeding until it wanted to die.
Hindi ko maintindihan. Kung hindi ako? Kanino?
"Sorry Kurt if hindi ko napansin feelings mo. Pero siguro alam ko na kung bakit NBSB ako dahil hindi talaga siguro lalaki ang hanap ko"
What the hell????
"Im attracted... No! Inlove with Sunshine " sabi nya at tinanggal ang seat belts "alam mo naman siguro na mula pagkabata ko napapaligiran na ako ng guy things kaya siguro hindi ko alam kung pano maging babae, sorry talaga! Sige una na ako!" At bababa na sana siya.
"May boyfriend na sya!"
Natigilan sya at unti unting tumango and she faked smile. "ganun ba? Okay lang parang mas bagay nga naman ang lalaki sa babae noh!" Tuluyan na syang bumaba "Sige una na ko salamat"
Tinignan ko lang sya pumasok sa bahay nila. Nung nakapasok sya natulala nalang ako.
Hindi ko maintindihan ang lahat...
And at the same time sabay nadurog ang puso namin.
♥The End♥
Lesson learned: Walang masamang mangarap pero delikado mag-assume. Kung alam mong may chance, edi GO!!. Pero kung simula pa lang wala ka nang kasiguraduhan umiwas ka na. Sabi nga nila prevention is better than cure.
The Story of Us
Nakaupo ako sa bench na ito kung saan natatanaw ko kayo ng bago mo. Nakaupo kayo sa bench kung saan dating tayo lang ang nakaupo... Nung tayo pa.
I strum my guitar.
♪♪I used to think one day, We'd tell the story of us
How we met, and the sparks flew instantly
And people would say "they're the lucky ones♪♪
Dati tayo lang ang nagkukulitan... Iniisip ko nun sobrang tatag ng relationship natin kaya pano nangyaring naging ganito?
Ako yung laging inaapi sa school at lagi kang nanjan para protektahan ako mula sa ano pa mang kapahamakan.
Swerte ko kasi naging kaibigan kita. Pero na fall ako.
Pero di ko alam na ikaw rin pala mahal ako..
Pero dati statement yun ngayon tanong na.
Minahal mo ba talaga ako? Mahal mo ba ako? Mahal mo pa ba ako?
♪♪ I used to know my place was the spot next to you
Now I'm searching the room for an empty seat
Cause lately, I don't even know what page you're on♪♪
Dati tuwing kailangan kita ilang minuto lang nasa tabi na agad kita... Lagi mo akong tinutulungan, sa kahit anong bagay. Kahit saan kita kailangan wala kang problema dun.
Pero isang araw sinabi mo na hindi mo naman talaga ako mahal... At sinabi mo pa na naawa ka lang sakin nun kaya mo sinabi na mahal mo ako. At natawa ka pa dahil sabi mo mahina na nga ako uto uto pa!!.
Hahahaha akala ko hero kita!!! Ikaw kasi nagpapagaan ng loob ko tuwing down na down ako akala ko nasa langit ako tuwing nanjan ka sa tabi ko.
Pero sa sobrang taas ng langit, nung binitawan mo ako sobrang sakit ng pagbagsak ko.
Hahaha bakit ba ako tumatawa? Nababaliw na ba ako? Lupet ng epekto mo sa kin...
Tagos hangang pinakadulo ng mga ugat ko, sobrang sakit na nakakatawa na nakakabaliw!!
♪♪Oh a simple complication
Miscommunications
Lead to fall-out
So many things that I wish you knew
So many walls up I can't break through♪♪
At least diba. Kahit kunyari lang yun sumaya parin ako kahit sandali lang...
Pero yung sakit mas matagal maramdaman... Pang habang buhay na ata tong sakit na toh...
♪♪Now I'm standing alone in a crowded room and we're not speaking
And I'm dying to know, Is it killing you? Like it's killing me yeah
I don't know what to say since the twist of fate
When it all broke down
And the story of us looks a lot like a tragedy now ♪♪
Ang sweet sweet nyo tignan, nakakainis!!!
Tuwing nakikita ko kayong magkasama nagt-twinkle yang mga mata mo.
Iniisip ko na nung dati ba ganyan ka rin kasaya tuwing magkasama tayo??
Kung awa lang pala ang ang nararamdaman mo dapat di ka nalang lumapit sakin...
Paasa ka PAASA!!!
WALA NA TAYO kahit anong absorb nito sa utak ko, di ko parin matanggap eh...
I still love you.
I loved you, I'm loving you, I won't stop loving you and it will be forever you.
Oo tanga na kung tanga!! Pero anong magagawa ako tanga talaga ako ehh..
Move on?? Sa ngayon di pa uso sa pananaw ko yun, pero darating din tayo jan pag dumating na yung taong para talaga sa akin.
Yung papantay... Ay mali!! Hihigit sa pagmamahal mo.
Pero sa ngayon hayaan nyo muna akong umasa kahit saglit lang, na babalikan mo rin ako kahit isang segundo lang.
♪♪ Oh I'm scared to see the ending
Why are we pretending? This is nothing
I'd tell you I miss you but I don't know how
I never heard silence quite this loud♪♪
Nagulat ako nang tumingin ka sa akin at ngumisi ka pa!! Edi kayo na kayong kayo na!! Hindi nyo kailangang ingudngod sa pagmumukha ko!!
Umiwas nalang ako ng tingin!! Bwisit na puso taksil ehh
Tumayo na sila at naglakad palayo habang nakaakbay sa bago nya at hawak nito ang kamay na pinang akbay sa kanya..
Tumulo na yung luha ko... Alam ko namang wala nang pag-asa ehh!!
Pero pangangarap nalang ang libre ngayon.
♪♪ This is looking like a contest
Of who can act like they're careless
But I like it better when you we're on my side
The battle's in your hands now
And I would lay my armor down
If you'd say you'd rather love than fight
So many things that you wish I knew
But the story of us, might be ending soon ♪♪
Pero ang mas nakakagulat na bumalik kayo!!
At palapit KAYO sa akin...
Narealize mo na ba?? Na ako ang mahal mo.
Alam kong hindi ako namamalikmata. Alam kong papalapit ka sa kin... Pero kasama mo sya...
"Hi" bati mo sakin
Ngumiti lang ako dahil di ako makapaniwala na sa tagal ng panahon nasa harap ulit kita.
"Babe friend ko nga pala" pagpapakilala mo sa akin..
Friend.... Yun naman talaga ehh. Buwisit kang babae ka ano bang iniisip mo na pagpapakilala nya sayo ha?!
Inilahad ng bagong babae sa buhay nya ang kamay nya pero tinignan ko lang yun. Kaya binawi nya agad ang kamay nya.
"Lumapit kami sayo kasi... Gusto naming tumugtog ka sa kasal namin" sabi mo
Ano? Nabibingi na ba ako?
Gusto kong umiyak. Para akong pinagsakluban ng langit at lupa.
"Diba kaibigan naman kita kaya payag ka na ha?! Please" pinagdikit mo pa ang mga palad mo.
Akala ko babalik ka, pero nagkamali ako. Mas lalo mo pang pinamukha sakin na wala na talaga tayong pag-asa.
Tumango nalang ako sa gusto mong mangyare!! Tanga kasi ako ehh..
At least masaya ka na diba?? Nahanap mo na ang happily ever after mo!!
At ako ang kawawa sa storyang ito.
♥♥♥The End♥♥♥
----------------------------------------------
Lesson learned: May mga bagay or rather 'tao' talaga na akala mo sa simula permanent na talaga ito sa buhay mo or akala mo forever na kayo, pero it turns out na hindi pala. Alam ko nasaktan ka, pero hindi yun sapat na dahilan para ikulong mo yung sarili mo sa sakit na nararamdaman mo. Kailangan nating buong pusong tanggapin ang mga bagay bagay. Dahil permanente na talaga ang pagbabago sa mundo. Habang wala pa yung hinihintay mo magpakasaya ka muna, dahil kahit anong mangyari God will provide. Wag ka lang kasi masyadong atat.
I strum my guitar.
♪♪I used to think one day, We'd tell the story of us
How we met, and the sparks flew instantly
And people would say "they're the lucky ones♪♪
Dati tayo lang ang nagkukulitan... Iniisip ko nun sobrang tatag ng relationship natin kaya pano nangyaring naging ganito?
Ako yung laging inaapi sa school at lagi kang nanjan para protektahan ako mula sa ano pa mang kapahamakan.
Swerte ko kasi naging kaibigan kita. Pero na fall ako.
Pero di ko alam na ikaw rin pala mahal ako..
Pero dati statement yun ngayon tanong na.
Minahal mo ba talaga ako? Mahal mo ba ako? Mahal mo pa ba ako?
♪♪ I used to know my place was the spot next to you
Now I'm searching the room for an empty seat
Cause lately, I don't even know what page you're on♪♪
Dati tuwing kailangan kita ilang minuto lang nasa tabi na agad kita... Lagi mo akong tinutulungan, sa kahit anong bagay. Kahit saan kita kailangan wala kang problema dun.
Pero isang araw sinabi mo na hindi mo naman talaga ako mahal... At sinabi mo pa na naawa ka lang sakin nun kaya mo sinabi na mahal mo ako. At natawa ka pa dahil sabi mo mahina na nga ako uto uto pa!!.
Hahahaha akala ko hero kita!!! Ikaw kasi nagpapagaan ng loob ko tuwing down na down ako akala ko nasa langit ako tuwing nanjan ka sa tabi ko.
Pero sa sobrang taas ng langit, nung binitawan mo ako sobrang sakit ng pagbagsak ko.
Hahaha bakit ba ako tumatawa? Nababaliw na ba ako? Lupet ng epekto mo sa kin...
Tagos hangang pinakadulo ng mga ugat ko, sobrang sakit na nakakatawa na nakakabaliw!!
♪♪Oh a simple complication
Miscommunications
Lead to fall-out
So many things that I wish you knew
So many walls up I can't break through♪♪
At least diba. Kahit kunyari lang yun sumaya parin ako kahit sandali lang...
Pero yung sakit mas matagal maramdaman... Pang habang buhay na ata tong sakit na toh...
♪♪Now I'm standing alone in a crowded room and we're not speaking
And I'm dying to know, Is it killing you? Like it's killing me yeah
I don't know what to say since the twist of fate
When it all broke down
And the story of us looks a lot like a tragedy now ♪♪
Ang sweet sweet nyo tignan, nakakainis!!!
Tuwing nakikita ko kayong magkasama nagt-twinkle yang mga mata mo.
Iniisip ko na nung dati ba ganyan ka rin kasaya tuwing magkasama tayo??
Kung awa lang pala ang ang nararamdaman mo dapat di ka nalang lumapit sakin...
Paasa ka PAASA!!!
WALA NA TAYO kahit anong absorb nito sa utak ko, di ko parin matanggap eh...
I still love you.
I loved you, I'm loving you, I won't stop loving you and it will be forever you.
Oo tanga na kung tanga!! Pero anong magagawa ako tanga talaga ako ehh..
Move on?? Sa ngayon di pa uso sa pananaw ko yun, pero darating din tayo jan pag dumating na yung taong para talaga sa akin.
Yung papantay... Ay mali!! Hihigit sa pagmamahal mo.
Pero sa ngayon hayaan nyo muna akong umasa kahit saglit lang, na babalikan mo rin ako kahit isang segundo lang.
♪♪ Oh I'm scared to see the ending
Why are we pretending? This is nothing
I'd tell you I miss you but I don't know how
I never heard silence quite this loud♪♪
Nagulat ako nang tumingin ka sa akin at ngumisi ka pa!! Edi kayo na kayong kayo na!! Hindi nyo kailangang ingudngod sa pagmumukha ko!!
Umiwas nalang ako ng tingin!! Bwisit na puso taksil ehh
Tumayo na sila at naglakad palayo habang nakaakbay sa bago nya at hawak nito ang kamay na pinang akbay sa kanya..
Tumulo na yung luha ko... Alam ko namang wala nang pag-asa ehh!!
Pero pangangarap nalang ang libre ngayon.
♪♪ This is looking like a contest
Of who can act like they're careless
But I like it better when you we're on my side
The battle's in your hands now
And I would lay my armor down
If you'd say you'd rather love than fight
So many things that you wish I knew
But the story of us, might be ending soon ♪♪
Pero ang mas nakakagulat na bumalik kayo!!
At palapit KAYO sa akin...
Narealize mo na ba?? Na ako ang mahal mo.
Alam kong hindi ako namamalikmata. Alam kong papalapit ka sa kin... Pero kasama mo sya...
"Hi" bati mo sakin
Ngumiti lang ako dahil di ako makapaniwala na sa tagal ng panahon nasa harap ulit kita.
"Babe friend ko nga pala" pagpapakilala mo sa akin..
Friend.... Yun naman talaga ehh. Buwisit kang babae ka ano bang iniisip mo na pagpapakilala nya sayo ha?!
Inilahad ng bagong babae sa buhay nya ang kamay nya pero tinignan ko lang yun. Kaya binawi nya agad ang kamay nya.
"Lumapit kami sayo kasi... Gusto naming tumugtog ka sa kasal namin" sabi mo
Ano? Nabibingi na ba ako?
Gusto kong umiyak. Para akong pinagsakluban ng langit at lupa.
"Diba kaibigan naman kita kaya payag ka na ha?! Please" pinagdikit mo pa ang mga palad mo.
Akala ko babalik ka, pero nagkamali ako. Mas lalo mo pang pinamukha sakin na wala na talaga tayong pag-asa.
Tumango nalang ako sa gusto mong mangyare!! Tanga kasi ako ehh..
At least masaya ka na diba?? Nahanap mo na ang happily ever after mo!!
At ako ang kawawa sa storyang ito.
♥♥♥The End♥♥♥
----------------------------------------------
Lesson learned: May mga bagay or rather 'tao' talaga na akala mo sa simula permanent na talaga ito sa buhay mo or akala mo forever na kayo, pero it turns out na hindi pala. Alam ko nasaktan ka, pero hindi yun sapat na dahilan para ikulong mo yung sarili mo sa sakit na nararamdaman mo. Kailangan nating buong pusong tanggapin ang mga bagay bagay. Dahil permanente na talaga ang pagbabago sa mundo. Habang wala pa yung hinihintay mo magpakasaya ka muna, dahil kahit anong mangyari God will provide. Wag ka lang kasi masyadong atat.
Mag-subscribe sa:
Mga Komento (Atom)